64η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ.

64^η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ.

Πλησιάζει η 64^η επέτειος έναρξης του αγώνα θυσίας των Ελλήνων της Κύπρου, την 1^ην  Απριλίου 1955. Είναι ολοφάνερο ότι λίγοι έχουν απομείνει οι επιζώντες. Σε λίγα χρόνια η εξιστόρηση του,  θα περιέλθει στην αρμοδιότητα των παραχαρακτών της ιστορίας, των  άκαπνων  επιλεγόμενων και ιστορικών.  

Και εγώ, αρνούμαι να αναζητήσω τυχόν επιζώντες φίλους και αδελφούς. Φοβάμαι ότι θα παραπεμφθώ  στα πλησιέστερα κοιμητήρια για να τους αναζητήσω. Φοβάμαι την μοναξιά της ζωής, και ας είναι η ζωή αυτή καθαυτή, η πηγή του συναισθήματος της χαράς και της ικανοποίησης του ΥΠΑΡΧΩ.

Η θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ δεν περιγράφεται  με διθυράμβους λόγους. Ούτε  και οι  ίδιοι οι αγωνιστές  ως κοινοί άνθρωποι δεν μπόρεσαν να καταλάβουν και τοσούτον περισσότερο να περιγράψουν, πώς έγινε μπορετό επί τέσσερα χρόνια να ζουν διαρκώς μέσα στου μύθου τον απλόχωρο, εκεί που ο άνθρωπος ζει την υπέρβαση του ανθρώπινου ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ. 

Πολλές φορές ανάφερα ότι ο Γεωργαλής  Πιλιώτης, τον οποίον σκότωσαν οι Άγγλοι στα δεκαεφτά του χρόνια, ημέρα των γενεθλίων του, ήταν αδελφικός μου φίλος. Με περιγραφές γεγονότων  από τον ίδιο, και με τον δικό του λόγο, πιστεύω ότι συνεισφέρω θετικά στην κατανόηση του Θαύματος.

….…Και άξαφνα γυρίζει το πρόσωπο προς εμένα κα μου λέγει. 

Και πάντοτε να θυμάσαι, χωρίς Θεό, αγώνας θυσίας δεν γίνεται.

Γιατί μου το λες αυτό τώρα, του απάντησα, και πως εσύ τούτο το διαπίστωσες.

Γιατί εκεί που θα πάμε θα έχουμε τον χάρο συντροφιά, για αυτό σου του λέγω.  Πώς το διαπίστωσα; Σχεδόν σε κάθε μου βήμα. Και επειδή έχουμε λίγο χρόνο στη διάθεση μας, τούτα μόνο άκουσε, που υπερβαίνουν το θαύμα, Ο ΔΑΝΙΗΛ ΣΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ. Και για να μην με διακόψεις σου λέγω ότι, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ; ΝΑΙ. Η Ζωή είναι ένα γιγαντιαίο θαύμα και εμένα ο Πλάστης μου, μια φορά με έπλασε και  δεκάδες φορές μου χάρισε ζωή.

Ήταν κοντά μεσημέρι. Βρισκόμαστε σε αναζήτηση του συνδέσμου μας με την ομάδα του χωριού Τρούλοι και δεν τον ανευρίσκαμε. Τότε ομόφωνα οι άλλοι δύο συναγωνιστές αποφάσισαν. Η εκτέλεσης της διαταγής πέφτει σε εσένα που γνωρίζεις και σε γνωρίζουν οι υπεύθυνοι των ομάδων μας στα χωριά αυτά. Ποια χωριά απάντησα. Λιβάδια, Τρούλοι, Ορόκλινη, Πύλα στους οποίους θα παραδώσεις επείγουσες διαταγές.

Μέσα σε μια τσάντα από τεχνητό δέρμα βάλαμε το δέμα με τις διαταγές, τρία πιστόλια Αμερικάνικα, , έξη περίπου χειροβομβίδες, ηλεκτρικούς και κοινούς πυροκροτητές, και από πάνω τα καλύψαμε με λαχανικά, όπως λάχανο, κουνουπίδια και άλλα παρόμοια. Τα κρέμασα στο τιμόνι του ποδηλάτου μου, ….αποχαιρετιστήκαμε με τους συναγωνιστές μου και δρόμο για να προλάβω το σχετικά μεγάλο δρομολόγιο.

Στο έβγα της πόλης, λίγα μέτρα μετά της δεξαμενές υγρών καυσίμων και σε χώρο που η ορατότητα εκαλύπτετο από δένδρα και γινόταν αντιληπτή μόνο από απόσταση περίπου πενήντα μέτρων , έπεσα πάνω σε οργανωμένο  μπλόκο των Άγγλων. Ένθεν και ένθεν του δρόμου ήταν ακροβολισμένοι δεκάδες στρατιώτες με πολυβόλα, και ήδη βρισκόμουν ανάμεσων τους. Ο χώρος μπροστά μου ήταν παγιδευμένος  με τρείς σειρές αγκαθωτού σύρματος,  εφαρμοσμένου  κατά μήκος, πάνω σε δύο σταυρωτά ξύλινα κατασκευάσματα, που συνδεόντουσαν   μεταξύ τους με χοντρό ξύλινο άξονα.

 Στο χώρο αυτό βρίσκονταν δεκάδες Άγγλοι οπλισμένοι με αυτόματα όπλα, οι οποίοι ερευνούσαν εξονυχιστικά,  παν το διερχόμενο και από τις δύο πλευρές του δρόμου. Μετά τα αγκαθωτά κατασκευάσματα, ένθεν και ένθεν του δρόμου ήταν ακροβολισμένοι δεκάδες στρατιώτες με πολυβόλα.

Απόπειρα διαφυγής απολύτως αδύνατη. Δεδομένου ότι η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ποινή για το οπλοστάσιο που μετέφερα ήταν η θανατική, και δεδομένου ότι, έστω και η απέλπιδα  προσπάθεια διαφυγής ήταν αντικειμενικά αδύνατη, φάνταζε στο  νου μου ο βέβαιος  θάνατος. Η μόνη επιλογή που είχα ήταν να διαλέξω τον τρόπο θανάτωσης μου.

 ΦΡΙΚΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΧΟΝΙ  Ή ΕΠΙ ΤΟΠΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΜΟΥ.

Αφού προσευχήθηκα στον τριαδικό Θεό, αφού τον παρακάλεσα να μου δώσει ψυχραιμία και καρτερικότητα, επέλεξα  την διά του όπλου επί τόπου εκτέλεση μου και αποφάσισα να προσπαθήσω.

Κατέβηκα από το ποδήλατο μου, επήρα  μαζί μου την τσάντα,  προχώρησα σε ένα Άγγλο στρατιώτη, έβαλα την τσάντα στα πόδια του και του είπα. Σε παρακαλώ ερεύνησε  με, γιατί βιάζομαι να φύγω.  Εντάξει Τζον, μου είπε. Σήκωσα ψηλά τα χέρια μου, με ερεύνησε και μου είπε. Εντάξει Τζόν, μπορείς να φύγεις,  Επήρα την τσάντα μέσα από τα πόδια του, την κρέμασα στο ποδήλατο μου και αναχώρησα.

 Ο ΆΓΓΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ.

Έτσι όπως ο Θεός στόμωσε στόματα λεόντων έτσι και σήμερα τύφλωσε όμματα ανθρώπων. Και όπως ο Δανιήλ, έτσι και εγώ διασώθηκα από βέβαιο θάνατο. Και για να σε προλάβω σου λέγω ότι και εγώ δεν μπορώ σήμερα και δεν θα μπορέσω σε όλη μου την ζωή να εξηγήσω την απόλυτη ψυχραιμία που επέδειξα, μπροστά στον  βέβαιο θάνατο μου.

 ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ, ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ, ΑΝΑΦΩΝΗΣΑ.

ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΩΓΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

ΝΑΙ  ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΜΟΣΑΜΕ,  ΑΟΠΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΝΙΚΗΣΑΜΕ, ΠΑΝΟΠΛΟ ΣΤΡΑΤΟ.  ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ