ΚΡΙΤΙΚΑ, Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

                      ΚΡΙΤΙΚΑ, Η ΑΝΑΤΟΜΙΑΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.                                                    

                                     Μέρος Πρώτο: Θεωρητική επισκόπηση.

ΓΕΝΙΚΑ:  Με τον όρο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, νοείται η εκούσια ένωση δύο ή περισσοτέρων κρατών, για την επίτευξη κοινού οικονομικού σκοπού, προς όφελος όλων των μελών της ένωσης.

Πέραν όμως από το ΘΕΛΩ, που είναι η αναγκαία συνθήκη, για να πραγματωθούν οι επιδιώξεις, απαιτείται και η ικανοποίηση του ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ στοιχείου, που είναι η ικανή συνθήκη, που θα επιτρέψει την πραγμάτωση του κοινού σκοπού.  Δηλαδή το ΘΕΛΩ δεν είναι αρκετό,  απαιτείται και η συνύπαρξη του ΜΠΟΡΩ. Ας προσεγγίσουμε το θέμα αντικειμενικά και με απλότητα, όπως επιτάσσει η επιστημονική αλήθεια.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Δύο πολυπληθείς και ισομεγέθεις χώρες με σημαντικές διαφορές στο οικονομικό τους επίπεδο, ενώνονται μεταξύ τους για την πραγμάτωση κοινού οικονομικού σκοπού. Ταυτόχρονα διατηρούν την πολιτική, διοικητική και σε σημαντικό βαθμό, οικονομική τους αυτοτέλεια.

Α: ΕΡΩΤΗΜΑ: Η Ένωση αυτή θα αποδώσει τα αναμενόμενα και θα αποβεί επωφελής για όλα τα μέλη της;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  θεωρητικά και κατά τρόπο απόλυτο ΟΧΙ.

1: Μέλημα των αναπτυγμένων μελών (ΑΜ) της Ένωσης είναι η διατήρηση του βιοτικού τους επιπέδου, ενώ των πτωχών μελών(ΠΜ) μέλημα και προτεραιότητα είναι , η αύξηση της παραγωγικής τους ικανότητας (οικονομική τους ανάπτυξη) και κατά ακολουθία του βιοτικού τους επιπέδου.

Η διαφορά αυτή προτεραιοτήτων, διαφοροποιεί σημαντικά τα μέτρα άσκησης της κατάλληλης  οικονομικής πολιτικής ,που είναι αναγκαία για την  επίτευξη των δύο διαφορετικών προτεραιοτήτων. Έτσι

1.1: Τα πλούσια μέλη (ΑΜ) θα πρέπει να εξασφαλίσουν υψηλή ζήτηση των προϊόντων τους, ικανή για την επίτευξη πλήρους απασχόλησης του παραγωγικού τους δυναμικού, και κατά ακολουθία των συντελεστών παραγωγής.  Για την επίτευξη του στόχου αυτού ασκούν πολιτικές που ευνοούν την εσωτερική και την εξωτερική ζήτηση των προϊόντων τους.

Δεδομένου ότι το ζητούμενο από πλευράς παραγωγής, είναι κυρίως η διατήρηση και όχι η επέκταση της παραγωγικής τους ικανότητας, ενισχύουν τις καταναλωτικές τάσεις και καθιστούν την αποταμίευση αποκλειστικό έργο των επιχειρήσεων, οι οποίες απλώς αναπληρώνουν την φυσική και οικονομική φθορά του παραγωγικού τους εξοπλισμού.

 Για την εξασφάλιση της αναγκαίας εξωτερικής ζήτησης, από τις τρίτες μη μέλη χώρες, κίνητρο είναι το υποτιμημένο, σε σχέση με τις ανταγωνιστικές τους δυνατότητες, κοινό νόμισμα, το οποίο όμως είναι σημαντικά ανατιμημένο σε σχέση με τις ανταγωνιστικές δυνατότητες των πτωχών μελών (ΠΜ) της ένωσης.

Η ενιαία αγορά στα πλαίσια της ΕΝΩΣΗΣ συνεπάγεται τάση εξίσωσης των τιμών των ομοιογενών προϊόντων στις επί μέρους αγορές. Με δεδομένη την σχετικά υψηλή ανταγωνιστικότητα των (ΑΜ)  έναντι των (ΠΜ), οι παραγωγοί στα (ΑΜ) απολαμβάνουν για  ομοιογενή προϊόντα , σχετικά υψηλές τιμές, έναντι των τιμών που απολαμβάνουν οι παραγωγοί ομοίων προϊόντων στα (ΠΜ)

Είναι σαφές ότι διαφορετικές τεχνολογικές συνθήκες παραγωγής και κοινό νόμισμα υποτιμημένο για τα (ΑΜ) και ανατιμημένο για τα (ΠΜ), κατασυντρίβουν  την παραγωγική προσπάθεια στα (ΠΜ) της ένωσης.

Β:ΕΡΩΤΗΜΑ:  Για να υπάρξει κέρδος από την οικονομική Ένωση, θα πρέπει να αναπτυχθούν δυνάμεις αναδιάρθρωσης της παραγωγής. Δηλαδή έκαστο μέλος της Ένωσης να επιδοθεί στην παραγωγή εκείνων των προϊόντων που έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι δυνατή αυτή η αναδιάρθρωση μεταξύ των (ΑΜ) και των (ΠΜ).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Απολύτως ΟΧΙ, επειδή οι οικονομίες των (ΑΜ) και (ΠΜ) είναι συμπληρωματικές και όχι ανταγωνιστικές. Άρα δεν υπάρχει η δυνατότητα κέρδους, σαν αποτέλεσμα της αύξησης της παραγωγικότητας, λόγω αναδιάρθρωσης της παραγωγής και συγκριτικού πλεονεκτήματος. Αντίθετα υπάρχει η δυνατότητα  τα (ΠΜ) να υποστούν σημαντικές ζημίες, λόγω μεταβολής των όρων  εμπορίου και μετατόπιση τους, σε ακριβότερες αγορές. Αυτό συνέβηκε στην Ελλάδα όταν υποχρεώθηκε, λόγω δασμών της Ένωσης με τις τρίτες χώρες, να σταματήσει τις αγορές κρέατος από την Σερβία, και να καλύπτει το σύνολο των αναγκών της, με εισαγωγές από τις επιδοτούμενες Βόρειες χώρες της Ευρωζώνης.

Γ:  ΕΡΩΤΗΣΗ: Στα πλαίσια της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, δεν είναι λογικό να προσδοκάται εισροή κεφαλαίων από τα (ΑΜ) υψηλού κόστους εργασίας,  στα (ΠΜ) σχετικά χαμηλού κόστους εργασίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

1:  Απαραίτητα, απολύτως ΟΧΙ. Λόγω των τεχνικών συνθηκών παραγωγής εντάσεως κεφαλαίου και των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων των  μη διαιρετών μηχανικών συγκροτημάτων, η συμμετοχή του εργατικού κόστους στην παραγωγή, στα (ΑΜ) δεν υπερβαίνει το 20,0% και η αγορά των (ΠΜ), αδυνατεί να απορροφήσει ικανή ποσότητα παραγωγής, που συνήθως αποτελεί την βάση δραστηριοποίησης και στις εξωτερικές αγορές.

Η μικρή  διαφορά εργατικού κόστους παραγωγής, υπερεξανεμίζεται από το σχετικά υψηλότερο φορολογικό κόστος στα (ΠΜ), με συνέπεια οι παραγωγοί στα (ΑΜ) να απολαμβάνουν απόλυτο πλεονέκτημα τιμών σε όλα τα προϊόντα.

2: Άλλος σημαντικός παράγοντας είναι τα αρνητικά επιτόκια τραπεζικής χρηματοδοτήσεως των επιχειρήσεων από την ΕΚΤ. Στα πλαίσια της Ευρωζώνης το χρήμα εξομοιώνεται με κεφάλαιο, και άρα το κόστος των επενδύσεων είναι χαμηλότερο στα (ΑΜ) από ότι είναι στα (ΠΜ).

Δέον να επισημανθεί ότι στα πλαίσια της ευρωσχιζοφρένειας, η ιδιωτική αποταμίευση έχει καταστεί αποκλειστικό προνόμιο των μεγάλων επιχειρήσεων.

3: ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ: Το διεθνές εμπόριο είναι πολυμελές. Δηλαδή στον κόσμο μας υπάρχουν πολυπληθείς χώρες στις οποίες το εργατικό κόστος, σε ονομαστικούς όρους,  είναι πολλαπλά μικρότερο από ότι είναι στα (ΠΜ) της ΕΝΩΣΗΣ. Το επίπεδο των τιμών στις τρίτες αυτές χώρες είναι επίσης χαμηλό, γεγονός που τους επιτρέπει να έχουν χαμηλούς ονομαστικούς μισθούς σε σχέση με τις διεθνείς τιμές ή τις τιμές στα (ΠΜ) της Ένωσης  και  σχετικά υψηλούς  μισθούς σε σχέση με το εσωτερικό επίπεδο τιμών.

Ο πακτωλός ευρώ που η ΕΚΤ δανείζει με αρνητικά επιτόκια  τις μεγάλες επιχειρήσεις της Ευρωζώνης, αποτελεί την ικανή συνθήκη στροφής των Ευρωπαϊκών κεφαλαίων σε άμεσες επενδύσεις στις χώρες της Άπω Ανατολής. Μα την αλήθεια άκρως εφευρετικό το εγχείρημα. 

Οι μεγάλοι εμπορικοί οίκοι των (ΑΜ) της Ένωσης εκδίδουν ομόλογα τα οποία αγοράζουν μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες. Οι τράπεζες καταθέτουν ως ενέχυρο τα ομόλογα στην ΕΚΤ και δανειοδοτούνται το 100% της αξίας των ομολόγων. Με τα χρήματα αυτά εξοφλούνται οι εκδότες των ομολόγων, οι οποίοι με την μορφή άμεσων επενδύσεων, κτίζουν δικές τους επιχειρήσεις σε χώρες της Άπω Ανατολής. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός των επιχειρήσεων αυτών, κατά μεγάλο ποσοστό,  είναι παραγωγή των (ΑΜ) της Ένωσης. Έτσι σημαντικό μέρος της επένδυσης επιστρέφει πίσω στα (ΑΜ). Ότι ποσό παραμένει στην χώρα που γίνεται η επένδυση, πχ.. την ΚΙΝΑ, χρησιμοποιείται για την αγορά ομολόγων. Έτσι η Εκροή αντισταθμίζεται σχεδόν απόλυτα από την Εισροή ευρώ.

Ως θυγατρική η νέα  επιχείρηση, παράγει για λογαριασμό και με σχέδια και με πρώτες ύλες της μητρικής επιχείρησης, Ευρωπαϊκών προδιαγραφών προϊόντα, τα οποία διακινούνται στην Ευρωπαϊκή αγορά, σε τιμές ασυναγώνιστες.

Δ:  ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ (ΠΜ) της ένωσης είναι καταδικασμένα σε αφανισμό;

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΝΑΙ.  Και δύνανται να γραφτούν, και έχουν γραφτεί, τόμοι επιστημονικής αντιμετώπισης του προβλήματος. Εμείς νομίζουμε ότι αποδείξαμε επαρκώς ότι θεωρητικά, η οικονομική Ένωση κρατών με διαφορετικό οικονομικό επίπεδο, αποτελεί εγχείρημα καταστροφικό για τις χώρες χαμηλού οικονομικού επιπέδου.

ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ, Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΑΚΡΩΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ, ΚΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΛΑΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΤΗΣ ΛΙΜΟΚΤΟΝΙΑΣ.

Ε: ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΖΩΝΗ; Ασφαλώς σε δύο επόμενες αναρτήσεις μας, τις θεωρητικές απόψεις θα τις θεμελιώσουμε με αριθμούς. Σήμερα θα περιοριστούμε σε μια πρόγευση.

Οι χώρες της Ευρωζώνης ανέρχονται σε 19 από τις οποίες τέσσερις, οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, και Ισπανία έχουν

1: Πληθυσμό 254,87 εκ. ατόμων που ανέρχεται στο 79,25% του συνολικού πληθυσμού της ΕΝΩΣΗΣ. Η έκτασης τους ανέρχεται σε 1798,2 χιλ. τετρ. χιλιόμετρα, ή στο 63,31% του συνόλου.  

2: Το ΑΕΠ των τεσσάρων ανέρχεται σε 9087 δις ευρώ, ή στο 75,56% του συνόλου της Ευρωζώνης.

3: Το συνολικό ακαθάριστο εξωτερικό τους χρέος ανέρχεται σε 15284 δις ευρώ, ή στο 168,2% του Ακαθάριστου Εθνικού τους Προϊόντος, ή στο 51,9% του συνολικού ( εξωτερικού 14914 δις ευρώ, και μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης 14523 δις ευρώ) χρέους της Ευρωζώνης..

Εξαιρουμένου του χρέους του Λουξεμβούργου, Ιρλανδίας, Βελγίου και Ολλανδίας, για λόγους που θα αναπτυχθούν σε επόμενες αναρτήσεις, το σύνολο του χρέους της Ευρωζώνης ποσούται σε 17834 δις. και το ποσοστό των τεσσάρων χωρών αυξάνεται σε 85,7%.

4: Η καθαρή  διεθνής επενδυτική θέση των χωρών της ευρωζώνης είναι.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ:  1476 δις. ή 48,7% επί του δικού της ΑΕΠ, ΘΕΤΙΚΗ.

ΓΑΛΛΙΑ     :  358 δις ή 17,1% επί του ΑΕΠ, ΑΡΝΗΤΙΚΗ.

ΙΤΑΛΙΑ    : 387 δις ή 23,6% επί του ΑΕΠ ΑΡΝΗΤΙΚΗ.

ΙΣΠΑΝΙΑ : 967 δις ή 89,9% επί του ΑΕΠ  ΑΡΝΗΤΙΚΗ.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ: 533 δις ή 208% επί του ΑΕΠ  ΑΡΝΗΤΙΚΗ.

ΕΛΛΑΔΑ: 236 δις ή 134,6% επί του ΑΕΠ ΑΡΝΗΤΙΚΗ.

Αυτή είναι η Ευρώπη της Γερμανίας για χάρη της οποίας οι ιδεοληψίες θυσίασαν την Ελλάδα και επέβαλαν στους Έλληνες πολίτες τον αργό δια της λιμοκτονίας, θάνατο.