ΟΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΥ.2: περί χρέους, αγορών, ανάπτυξης και τα τοιαύτα.

                      Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΥ

                          2: περί χρέους, αγορών, ανάπτυξης και τα τοιαύτα:

  ΓΝΩΜΙΚΟ:                                                                             

‘’Γράφω, γιατί στους οραματισμούς μου είχα πάντοτε , κάτι                        περισσότερο από ένα ειρηνικό θάνατο’’.

          Με επιστημονική σκέψη και απλοϊκό λόγο, θα προσπαθήσουμε να καταστήσουμε σαφή την αναντίρρητη πορεία της εθνικής μας οικονομίας και κατά επέκταση του βιοτικού μας επιπέδου και της απασχόλησης, που συνεπάγονται οι διάφορες πολιτικές που υπόσχονται οι πολιτικοί άρχοντες της δύσμοιρης πατρίδας μας.

            Τα όσα ακολουθούν δεν αποτελούν προβλέψεις, και δεν συνιστούν σε καμιά περίπτωση, ΠΟΣΟΤΙΚΟ προσδιορισμό των μεγεθών στα οποία θα αναφερθούμε. Συνιστούν όμως ΠΟΙΟΤΙΚΟ προσδιορισμό, ο οποίος υποδηλώνεται ποσοτικά, για να καταστούν τα συμπεράσματα κατανοητά από όσο το δυνατό περισσότερους συμπολίτες μας. Δηλαδή με ποσά προσδιορίζουμε το καλό ή το κακό, το θετικό ή το αρνητικό. Δεν προσδιορίζουμε όμως το πόσο θετικό ή αρνητικό είναι το ποσό.   

            Το υπόδειγμα που χρησιμοποιείται απλουστεύεται με υποθέσεις, οι οποίες όμως σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν το συμπέρασμα. Πραγματικά ποσά που χρησιμοποιούνται είναι το ύψος του εισοδήματος σε τιμές βάσης, Υ= 150 δις ευρώ σε τρέχουσες τιμές, και το μέσο ετήσιο τοκοχρεολύσιο, ΤΧ=13 δις ευρώ.

ΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ.

1: Τα τοκοχρεολύσια εξοφλούνται με Ελληνικούς πόρους:

 Οι πόροι αυτοί, τα τοκοχρεολύσια, αφαιρούνται από τους πολίτες μέσο της φορολογίας και ισοδυναμούν με αναγκαστική αποταμίευση. Οι περικοπές εισοδημάτων, λογιστικά, εξοικονομούν τους απαιτούμενους πόρους, μόνο αν υπάρχει ισοσκελισμένος προϋπολογισμός και μόνο αν τα κρατικά έσοδα δεν επηρεάζονται από τις εισοδηματικές περικοπές. Όμως η μείωση των κρατικών δαπανών, μέσα από πολλαπλασιαστικές διαδικασίες, μειώνει κατά το υπερδιπλάσιο το εισόδημα και κατά ακολουθία τα φορολογικά έσοδα, και άρα το λογιστικά εξοικονομούμενο ποσό, οικονομικά δεν ανταποκρίνεται ούτε στο 30% του προϋπολογισθέντος ποσού.

Έτσι για να εξοικονομηθεί το απαιτούμενο ποσό οι λογιστές της ΤΡΟΪΚΑΣ αυξάνουν και την φορολογία. Όμως και η αύξηση της φορολογίας μειώνει το εισόδημα και κατά ακολουθία τα φορολογικά έσοδα. Η όλη διαδικασία είναι αποκλίνουσα, με αποτέλεσμα να απαιτούνται συνεχώς και περισσότερα φορολογικά και εισοδηματικά μέτρα, τα εισοδήματα να συμπιέζονται, η δημοκρατία να κακοποιείται και η εθνική κυριαρχία να δοκιμάζεται.

Όπως κάθε αποταμίευση, έτσι και η αναγκαστική αυτή εσωτερική αποταμίευση, αφήνει στα χέρια των παραγωγών ισόποσης αξίας απούλητα προϊόντα, τα λεγόμενα αποθέματα. Επειδή τα τοκοχρεολύσια πληρώνονται με χρυσό ή με αποθεματικό νόμισμα όπως είναι το ευρώ και το δολάριο, έπεται ότι αν είχαμε δικό μας εθνικό νόμισμα θα έπρεπε τα αποθέματα αυτά να εξαχθούν και με το τίμημα της εξαγωγής να πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Η οικονομία για να ανταποκριθεί σε τόσο μεγάλες υποχρεώσεις στο εξωτερικό θα διολίσθαινε συνεχώς σε υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος

Όμως νόμισμα της Ελλάδας είναι το διεθνές αποθεματικό νόμισμα, το ευρώ. Άρα το προϊόν της φορολογίας ή η αναγκαστική αποταμίευση, είναι αποδεκτή διεθνώς για την εξόφληση των υποχρεώσεων μας σε τοκοχρεολύσια. Έτσι για να ανταποκριθούμε στις τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις μας δεν είναι αναγκαία η εξαγωγή των αποθεμάτων, ή άλλως η επίτευξη του εξαγωγικού θαύματος.

 Όμως τα ευρώ με τα οποία εξοφλούνται τα τοκοχρεολύσια, μειώνουν ισόποσα την ρευστότητα της οικονομίας, η οποία δεν μπορεί να αναπληρωθεί από άλλες πηγές, επειδή τούτο μπορεί να γίνει με την έκδοση κρατικών ή τραπεζικών ομολόγων τα οποία να πουληθούν στην πρωτογενή αγορά. Έτσι η οικονομία χάνει ρευστότητα ισόποση του τοκοχρεολυσίου, και στα χέρια των  παραγωγών μένουν ίσης επίσης αξίας αθέλητα αποθέματα.

 

 

 

 

Μετά την επιβολή της φορολογίας, το διαθέσιμο εισόδημα και κατά συνέπεια η εσωτερική ζήτηση μειώνεται. Έτσι το επόμενο έτος οι επιχειρήσεις προσαρμόζουν το ύψος της παραγωγής στην προσδοκώμενη ζήτηση, αλλά και στην επιθυμία τους να απαλλαγούν από τα αθέλητα αποθέματα. Έτσι μειώνουν τα προγράμματα της παραγωγής τους, στο διπλάσιο του ποσού του ετήσιου τοκοχρεολυσίου. Το ίδιο κάνουν και  τα επόμενα χρόνια. Ας μην σπεύσουμε να κατηγορήσουμε τις επιχειρήσεις, γιατί η συμπεριφορά αυτή είναι απότοκη της έλλειψης ρευστότητας.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο μηδενισμός του εισοδήματος μέσα σε έξι χρόνια, όπως προκύπτει και από το γράφημα 2.

Στο γράφημα 1, υποθέτουμε ότι για κάποιο μυστήριο λόγο οι παραγωγοί κατά κρατούν τα αποθέματα, δεν τα πωλούν, ελπίζοντας σε κάποιο θαύμα.

Στην περίπτωση αυτή η μείωση της παραγωγής το επόμενο έτος θα ισούται με το ετήσιο τοκοχρεολύσιο, και το εισόδημα θα μηδενιστεί σε έντεκα χρόνια.

Βέβαια υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το ύψος της παραγωγής, με αποτέλεσμα η μείωση του εισοδήματος να είναι ομαλότερη.

 

Σε κάθε περίπτωση, το ποιοτικό συμπέρασμα είναι ότι, η εξόφληση των τοκοχρεολυσίων με εγχώριους πόρους, συνεπάγεται με μαθηματική ακρίβεια, υψηλούς ρυθμούς μείωσης του εισοδήματος.

2: ΤΑ ΤΟΚΟΧΡΕΟΛΥΣΙΑ ΕΞΟΦΛΟΥΝΤΑ ΜΕ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ.

Στην περίπτωση αυτή εξοφλείται το εκτοκιζόμενο με 2,0% παλαιό δάνειο, με νέο δάνειο, εκτοκιζόμενο τουλάχιστο με 4,5%. Δηλαδή για να εξοφληθεί το παλαιό δάνειο συνολικού κόστους 455 δις ευρώ, απαιτείται ομολογιακό δάνειο ύψους 645 δις ευρώ.

Όπως προκύπτει από το γράφημα 3, στην εξεταζόμενη περίπτωση το εισόδημα ισούται  με το διαθέσιμο εισόδημα ( Υ=Yd ), το ύψος του παλαιού δανείου( Κο) συνεχώς μειώνεται και μηδενίζεται στα 35 χρόνια, το νέο δάνειο ( Κ₁ ) αυξάνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό, και η συνολική δανειακή επιβάρυνση της οικονομίας από 455 δις ευρώ αυξάνεται σε 645 δις ευρώ, δηλαδή κατά 41,7%. Σαν ποσοστό επί του εισοδήματος, η συνολική δανειακή επιβάρυνση της οικονομίας, από 303%, αυξάνεται σε 430%.

 

      ΤΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΤΟΥ. 

   Υποθέτουμε ότι ολόκληρο το ποσό των αθέλητων αποθεμάτων εξάγεται στο εξωτερικό η υποκαθιστούν εισαγόμενα προϊόντα, και χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους πάγιες επενδύσεις ύψους 10 δις ευρώ ετησίως. Στην περίπτωση αυτό στα 35 χρόνια

Το εισόδημα ισούμενο με το διαθέσιμο εισόδημα (Y=Y_d), από 150 δις σήμερα θα φτάσει τα 200 δις ευρώ μετά από 35 χρόνια. Συνολική αύξηση 33,3% ή 0,8% κατά μέσο όρο ετησίως. Αν οι πάγιες επενδύσεις χρηματοδοτούνται με εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό, τότε το διαθέσιμο εισόδημα (Y_d) θα παραμείνει σταθερό ή θα υπολείπεται σημαντικά της αύξησης του εισοδήματος.

Η επιβάρυνση της οικονομίας με τοκοχρεολύσια θα μηδενιστεί στα 35 χρόνια, το ίδιο και το κρατικό χρέος, με αποτέλεσμα ο μηδενισμός των διαρροών με κατάλληλη πολιτική επενδύσεων, να αυξήσει  τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας, στα 35 χρόνια στο 2,0% περίπου ετησίως. Στον πραγματικό μας κόσμο το ύψος των τοκοχρεολυσίων τα πρώτα χρόνια θα είναι σημαντικά μεγαλύτερο του μέσου όρου, και για αρκετά χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι αρνητικός και μειούμενος. Στα τελευταία χρόνια θα είναι σημαντικά μικρότερο του μέσου όρου, και ο ρυθμός ανάπτυξης θα γίνει θετικός και αυξανόμενος, με άνω όριο το 2,0% περίπου.

 

Ποιοτικά τα συμπεράσματα:

Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση  απαιτείται Ηρωική εξαγωγική και αποταμιευτική προσπάθεια. Αργήσαμε και ακόμη αργούμε σημαντικά να κατανοήσουμε το πρόβλημα και να εφαρμόσουμε πολιτικές ρήξης. Αργήσαμε, και το υποαπασχολούμενο παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας, το οποίο θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική αύξηση του εισοδήματος, δυστυχώς έχει υποστεί σε μεγάλο βαθμό φυσική απαξίωση. Και οι πολιτικές δυνάμεις αντί να ενσκήψουν πάνω στα πραγματικά προβλήματα τα οποία κατά την δική μου εμπειρία, παντελώς αγνοούν, ερίζουν για το ποιός  θα ξεσκίσει το                                                                                   ΧΡΕΩΣΤΙΚΟ = ΜΝΗΜΟΝΙΟ. 

ΔΥΣΤΥΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ                        ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.

 

 

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΥ. 1: οι μνημονιάζουσες

                                           Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΥ:                                                                 1: οι μνημονιάζουσες

ΓΝΩΜΙΚΟ:                                                                              
‘’Γράφω, γιατί στους οραματισμούς μου είχα πάντοτε , κάτι                        περισσότερο από ένα ειρηνικό θάνατο’’.

ΓΕΝΙΚΑ: Γίνονται ειλικρινείς διαπραγματεύσεις για έξοδο της Ελλάδας από  το μνημόνιο;  Είναι ειλικρινείς οι πανταχόθεν του πολιτικού μας κατεστημένου, ανούσιες  συζητήσεις  κωφών, περί εξόδου της Ελλάδας από το μνημόνιο; ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΟΧΙ. Όχι, γιατί τα πάντα ήταν απαρχής απόλυτα προβλέψιμα. Αυτά που συνέβησαν, αυτά που συμβαίνουν και αυτά που θα συμβούν στο άμεσο μέλλο.                       

 

Είναι ουσιαστική η συζήτηση περί εξόδου από το μνημόνιο; ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΟΧΙ, γιατί τα αίτια εισόδου της χώρας στα μνημόνια παραμένουν, και όχι μόνο. Κατά το μεσοδιάστημα υπογράφηκαν συνθήκες και έγιναν αποδεκτοί όροι και δεσμεύσεις, που έκλεισαν όλες τις  πόρτες ειρηνικής εξόδου της Ελλάδας από την κρίση.  ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕΓΕΘΥΝΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ,  Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΟΝΟ , ΑΛΛΑ ΓΕΝΝΗΣΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.

Και οι πολιτικές δυνάμεις,  χωρίς τον παραμικρό ουσιαστικό προβληματισμό, ερίζουν για το ποιος είναι ικανότερος να καθίσει επί της καρέκλας του εντολοδόχου των  ηγετών της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, και να εφαρμόζει πιστότερα τις εντολές τους.  

Το χειρότερο όλων. Αφού αφαίρεσαν από τους πολίτες την αξιοπρέπεια, την ελπίδα, την πίστη σε Θεό και πατρίδα, το δικαίωμα της επιλογής , που είναι η πεμπτουσία κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος, επιζητούν και ανερυθρίαστα επιχειρούν, να καταστήσουν τους πολίτες συνένοχους των πράξεων τους.

Ναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας είναι το δικαίωμα επιλογής των πολιτών. Προαπαιτούμενο του δικαιώματος αυτού είναι η ύπαρξη επιλογών. Στην δύσμοιρη πατρίδα του μονόδρομο των μνημονίων, και  της εθνικής υποταγής, δεν υπάρχουν επιλογές, και ας  διατείνονται ότι η πολιτική είναι η τέχνη της επιλογής.

ΝΑΙ ΕΛΠΙΖΩ:  Ναι η Ελλάδα μέσα από το καμίνι της κρίσης, σύντομα, περισσότερο σύντομα από ότι νομίζεται, θα βγει σοφότερη συνετότερη, δυνατότερη και λαμπρότερη όσο άλλοτε, όπως  πάντα. ΠΡΩΤΑ ΟΜΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΟΣΟΝΟΥΠΩ ΘΕΛΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

ΚΑΙ ΤΟ ΝΥΝ;  Ρήξης, απαιτείται ρήξης με ότι δηλητηριάζει την Ελλάδα των αιώνων. Ο οχτρός είναι και εντός και προ των πυλών και η Ελλάδα και τα προβλήματα της είναι δικά μας και μόνο δικά μας. Αν σκλαβωθεί σήμερα η Ελληνική Κύπρος, και αύριο  σκλαβωθεί η μητροπολιτική  Ελλάδα, εμείς θα είμαστε οι σκλάβοι. Αν μας χαλάσουν τις πόλεις και τα χωριά  εμείς θα είμαστε οι άστεγοι. Αν μας πάρουν τα χωράφια, εμείς θα είμαστε οι πεινασμένοι. Αν μας πάρουν τις γυναίκες, εμείς θα είμαστε οι κερατωμένοι,   όλοι ανεξαιρέτως εμείς. Ως ένας, ας σπεύσουμε, ας επιταχύνουμε τον βηματισμό μας σήμερα, γιατί αύριο ίσως να είναι αργά.

 

                               

              

ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ:  Ήταν κάποιος κάπου κάποτε, που δανείστηκε πολλά λεφτά από τον άρχοντα του χωριού. Υπέγραψαν χρεωστικό και ο κάθε ένας έλαβε από ένα αντίγραφο.  Μεταξύ των όρων του χρεωστικού, οι σημαντικότεροι όροι ήταν μόνο τέσσερις.

           1: Το ύψος του επιτοκίου, και η  πρόνοια οι τόκοι να προστίθενται και να αυξάνουν το χρέος.

2: Μετά την περίοδο χάρητος, το χρέος θα εξοφλείται με τοκοχρεολυτικές δόσεις. Η καθυστέρηση καταβολής δύο συνεχόμενων δόσεων, καθιστά όλο το χρέος απαιτητό. Με επιλογή του δανειστή μπορεί με νέο δάνειο να εξοφληθεί το παλαιό, με όρους που θα υπαγορεύονται από τον δανειστή.                                                                                 

3: Σε περίπτωση αδυναμίας του οφειλέτη να εξοφλήσει το δάνειο, ό άρχοντας-δανειστής είχε το δικαίωμα να απαιτήσει από τον οφειλέτη να του παραδίδει ολόκληρες τις σοδειές του σε τιμές που θα καθόριζε ο ίδιος, και η αξία τους  να αφαιρείται από το χρέος. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν επαρκείς σοδειές ο οφειλέτης υποχρεούται να μεταβιβάσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία του στον δανειστή.

4: Σε περίπτωση που δεν επαρκεί και η περιουσία να εξυπηρετηθούν οι δόσεις του δανείου, ο οφειλέτης, η σύζυγος του, τα παιδιά τους, και όλοι οι εξ αίματος και αγχιστείας συγγενείς μέχρι τρίτου βαθμού υποχρεούντα να μπουν στην δούλεψη του άρχοντα δανειστή.

Πέρασαν οι καιροί, ήρθε η άνοιξη, το καλοκαίρι, το  φθινόπωρο, ήλθε και ο  χειμώνας. Αφού σχεδόν ο οφειλέτης έχασε πάνω από το μισό της περιουσίας του, και ξέμεινε από σοδειές και τα απολύτως αναγκαία για να ζήσει η οικογένεια του, γεμάτος σκέψεις και άγχος και ενοχές, δεν τον έπιανε ύπνος το βράδυ. Παρατηρητική η γυναίκα του οφειλέτη, και καραδοκούσα να αναλάβει το ηνία της οικογενειακής διοίκησης, ρωτούσε πονηρά τον σύζυγο της. Μα τι έχεις άντρα μου και δεν σε πιάνει ύπνος; Έρεψες από την αϋπνία κακομοίρη μου.  Με τα πολλά της λέγει.

Να ρε γυναίκα, δεν μπορώ να εξοφλήσω το χρέος μας, στον καλό  άρχοντα  και ευεργέτη μας και οσονούπω γινόμαστε δούλοι του. Μα τι  λες άντρα μου,  να γίνουμε δούλοι του επειδή το γράφει το χρεωστικό; Φέρε μου το εδώ να το ξεσκίσω και να μην χρωστάμε τίποτε. Όχι εγώ που το υπέγραψα, εγώ  θα το ξεσκίσω απαντά αγριεμένος  ο σύζυγος. Τι λες βρε ακαμάτη, ανταπαντάει η σύζυγος, τα έκανες θάλασσα και θέλεις και να ξεσκίσεις εσύ το δανειστικό; Όχι εγώ θα το ξεσκίσω.

 

Άναψε μεγάλος καυγάς αναμεταξύ τους, και τράβα ο ένας από την μια, τράβα ο άλλος από την άλλη, το χρεωστικό έγινε κομμάτια. Ικανοποιημένοι από την έκβαση του καυγά, πήραν ότι  είχε απομείνει από τα υπάρχοντα …μας και διάβηκαν την οδό των ονείρων. Όταν ήρθε η μέρα και ανέβηκε ο ήλιος 10 κοντάρια ψηλά, και ξυπνήσαμε, εμείς όλοι βρεθήκαμε δούλοι του άρχοντα.

ΓΙΑΤΙ; ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΧΡΕΩΣΤΙΚΟ, ΠΟΥ ΑΛΛΟΙ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ για λογαριασμό μας. ΤΟ ΞΕΣΚΙΣΑΝ; Ναι συν- προδομένοι μου, αλλά ξέσκισαν το αντίγραφο. Το γνήσιο χρεωστικό το κρατάει ο άρχοντας, και τα προβλήματα είναι και υπαρκτά και 10πλάσια των αρχικών, με τα οποία  μας εκβίασαν, μας παραπλάνησαν, μας εξαπάτησαν και  μας αποκοίμισαν. Οι άρχοντες μας αντί να ξεσκίσουν τα προβλήματα,  ξεσκίζουν και με την βοήθεια της ΕΛΣΤΑΡ, τον κατάλογο που γράφει τα προβλήματα.



                         

ΣΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΝ ΑΠΛΟΧΩΡΟ.

                         ΣΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΝ ΑΠΛΟΧΩΡΟ.

ΠΑΡΕΝΘΕΤΟ: 

           Ταξιδευτής, στου μύθου τον απλόχωρο, εκεί που ο ουρανός σμίγει με την γης, και οι θεοί ζουν με τους ανθρώπους.

          Εκεί που  ο άνθρωπος πλάθεται άνθρωπος, μένει άνθρωπος και δεν εξελίσσεται σε πιθηκάνθρωπο.

Εκεί που κυβερνά ο ΛΟΓΟΣ, πλάσμα του νου, με σεβασμό στο λόγο και ανοχή στην διαφορετικότητα και την αίρεση.

Χωρίς χρείες, πάθη, κακίες, φοβίες, εκβιασμούς και την απειλή του θανάτου. Περιδιαβήκαμε νοερά την απεραντοσύνη του μυθοχώρου, και αυτά που ακούσαμε και είδαμε εκεί, με δέος αλλά και ελπίδα, βία έχω, έτσι σαν πρόγευση και σαν αρχή,   να τα ιστορίσω ‘’στους νου έχοντες’’.

  

ΜΥΘΟΣ:

   Η απεραντοσύνη του ΝΟΥ και η σύζευξη του νοητού με το αισθητό. Ο χώρος του ελεύθερου διαλογισμού, της σκέψης και του οράματος και της ανυπόκριτης έκφρασης, χωρίς των φόβο του λάθους.

   Ουσία ο ΝΟΥΣ, ενέργεια της ουσίας, η σκέψη, ο διαλογισμός, το λογικό συμπέρασμα. Η ενέργεια της ουσίας, συμπλήρωμα της ανθρώπινης γνώσης είναι και μοναχοπαίδι της άγνοιας.

            Η απόλυτη γνώση εκτοπίζει και καθιστά αχρείαστο το συμπέρασμα. Η ανθρώπινη γνώση είναι σχετική και το συμπέρασμα δεν είναι γνώση. Και το πλέον επιστημονικό συμπέρασμα είναι σχετικό, και συνήθως καταρρίπτεται, αυξανομένης της ανθρώπινης γνώσης, που και αυτή σχετική είναι. 

   Οι άνθρωποι κινούμαστε μέσα από τα λάθη μας, και για αυτό πρέπει να είμαστε ανεκτική στην αντίθετη άποψη. Και ασφαλώς το ανέχομαι δεν είναι συνώνυμο του αποδέχομαι.

  

ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΜΥΘΟΜΝΗΜΗ:

                         Αντάμα με τον Μέγα Μυθοπλάστη, ανέβηκα στα ψηλά του όρους Μυθομνήμη. Ολόγυρα η θέα θαυμάσια και ακώλυτη και τα βλεπούμενα, απειροστό του όλου, ήταν τα πριν, τα τώρα και τα μελλούμενα. Όλα ήταν ένα, ήταν τώρα, πάντα τώρα. Ήταν τόσα  που ο  νους όσων ζούμε μέσα στο φθοροποιό χρόνο,  απειροστό τους μόνο μπορεί να χωρέσει. Από τα πολλά, τούτο θα ιστορίσω, που τόσο με τρόμαξε.

                        ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ, είδα ένα άστρο, που από παντού, μέσα από τα σπλάχνα του ξερνούσε  καπνούς και ήταν το χρώμα των καπνών ωχροκίτρινο, το χρώμα του θανάτου.

                        Μην τρομάζεις, πάντα έτσι ήταν, μου είπε ο μέγας μυθοπλάστης. Και πριν προλάβω να καταλαγιάσω τον τρόμο μου, άκουσα εκρήξεις που ο βρόντος τους σάλευε  όλα τα γύρω. Είδα φωτιά και λάβα να εκτινάσσεται από πύρινα  στόματα σε ύψος και πλάτος μυριάδες οργιές και όπου έπεφτε αναδυόταν οσμή θανάτου. Και είδα μέσα στους καπνούς και την λάβα, μέγα θεριό με στόματα δέκα, πού άκουγε στο όνομα EMPEROR-ΕΞΟΥΣΙΑ, να χορταίνει την ακόρεστη πείνα του καταβροχθίζοντας κορμιά ανθρώπων.

                        Μυριάδες το τσούρμο του. Μασκαρεμένοι σε ανθρώπους με πρόσωπο αρνίου του αγαθού, εξαπατούσαν και διέφθειραν τους ανθρώπους με μπόλικο φαί,  πλήθος καταναλωτικών προϊόντων, άφθονο χρήμα. Διέγειραν τα ζωώδη τους πάθη και τους καθιστούσαν άλογα ζώα πολύ πέραν του ζωικού βασιλείου. Με το ηλεκτρόνιο τους αλυσόδενα τα μάτια του νου και τους φυλάκιζαν στα τάρταρα του πνευματικού σκότους.

                         Ατίμασαν, διέφθειραν, διάβρωσαν το σκεύος απονομής της Θείας χάριτος, και οι άνθρωποι γιομάτοι πληγές, επιζητούσαν από  μόνοι τους την απόδραση τους από την σωφρονιστική τους φυλακή, για να γλυτώσουν από τον πόνο των πληγών του σώματος τους.  Κάτω από τις ιαχές θριάμβου και ύμνους προς των EMPEROR,  των μασκαρεμένων είδα και θαύμασα.  Είδα από κάθε νεκρό κορμί να αναπηδάει ζώσα σκιά και να ενισχύει το κράτος του EMPEROR. Είδα τις ζώσες σκιές με ουρλιαχτά πόνου να προσκυνούν τον EMPEROR  και να τον παρακαλούν να τους απαλλάξει από την κόλαση του πόνου. Και άκουσα φωνή,  που ακούστηκε σε όλη την πλάση να λέει.

 

                    ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΣΑΣ.

 

                        Και είδα πλεούμενο αβύθιστο κατά μεσής του πέλαγους να το σέρνουν  οι αγέρηδες, να το βολοδέρνουν τα κύματα  πότε πρύμνη και πότε πλώρα, και ούτε ρότα ούτε λιμάνι. Οι καπετάνιοι και το πλήρωμα , πειρατές των λαών και σφετεριστές της κληρονομιάς ανέκαθεν ξακουστών ανθρώπων,  με ρεσάλτο κατέλαβαν το πλεούμενο. Με αλυσίδες καμωμένες από χαρτί και ηλεκτρόνιο και άλλα καταναλωτικά προϊόντα, σφράγισαν τα μάτια και τον νου των ταξιδευτών και ενοίκων του πλεούμενου. Φυλακισμένοι στα έγκατα του πλεούμενου,  χωρίς φως και ακούσματα,  ανυποψίαστοι σύρονται στον θάνατο και μαζί τους σέρνουν όλη την οικουμένη.

 

                        Είδα το θεριό με τα δέκα στόματα να ξεσηκώνει κύματα ύψους  τριάντα και πενήντα οργιών, και το πλεούμενου με κλίση οριζόντια 85⁰ και με την πλώρη προς τα κάτω να χάνεται από τα μάτια μου. Ουρλιάζοντας από  πόνο και με φωνή βροντών πολλών φώναξα 

                                ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΚΑΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;

                   Και ένιωσα το χέρι του Μέγα Μυθοπλάστη να μου χτυπάει φιλικά την πλάτη, και  είδα το δεξί χέρι του τεντωμένο να δείχνει κάτι προς την Ανατολή και άκουσα την φωνή του να λέει,

                        ΓΕΓΟΝΕ, Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΗ ΓΕΓΟΝΕ.

 

                   Γύρισα προς την Ανατολή και είδα. Κόρη πανέμορφη λευκοφορούσα με πάτημα  τον Όλυμπο, στεφάνι στο κεφάλι τον καταγάλανο ουρανό, να κραδαίνει  δίστομη ρομφαία και με μιας, να κόβει τις αλυσίδες των ταξιδιωτών ενοίκων του πλεούμενου.

            Ελεύθεροι αυτοί όρμησαν άλλοι στα άρμπουρα, άλλοι στο τιμόνι , άλλοι στους κουβάδες και άλλοι άρπαξαν τους πειρατές των λαών και χωρίς οίκτο τους πέταξαν στην θάλασσα.

             Τους κατάπιε η θάλασσα και με τα κορμιά τους, τα κύματα χόρτασαν την πείνα τους και υπνώθηκαν. Η θάλασσα γαλήνεψε και το πλεούμενο, φως ανέσπερο και άσβηστο, χάραξε ρότα για λιμάνι. Πίσω του όπως πριν, όπως πάντα, όλα τα πλεούμενα της οικουμένης γιομάτα ανθρώπους, να ζουν και να πλέουν μέσα στο φώς του πρώτου. Γεμάτος θαυμασμό και δέος μονολόγησα.

                    ΤΑ ΠΑΝΤΑ  ΝΕΑ ; ΝΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ!

 Και άκουσα την φωνή δίπλα μου να λέει. 

 

                    ΝΑΙ,  ΑΝΕΣΤΗ Η ΕΛΛΑΔΑ , ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ!

 

Οφειλομένη εξήγηση:  Ενσυνείδητα επιλέξαμε να εκφραστούμε μέσα από , τον                                                                          απλόχωρο του  Μύθου, γιατί όσα από τον χώρο αυτό                                                                            είπαμε, είναι ανείπωτα ως επικίνδυνα να ειπωθούν στον δικό μας κόσμο.  Ενσυνείδητα επιλέξαμε να εκφραστούμε με γρίφους, με την πεποίθηση ότι δεν πρέπει τα γραφόμενα μας να γίνου βορά στο στόμα των  GLOBAL THINKERS. Είμαστε βέβαιοι ότι οι πνευματικοί άνθρωποι, ανεξάρτητα γραμματικών γνώσεων ,θα μας καταλάβουν, γιατί τα ίδια πιστεύουν με εμάς..

 

......ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΝΤΑΙ.

                …………. ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΓΟΙ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΝΤΑΙ.

ΠΡΟΪΔΕΑΣΗΣ:

          ‘’ Στον κόσμο των μνημονίων και των αγορών, ο εφιάλτης των                                 Μηδικών πολέμων έχει ξεπεραστεί προ πολλού, από πολλούς και κατά πολύ’’. 

ΓΕΝΙΚΑ:

 Σιγήσαμε επί αρκετό αλλά δεν σιωπήσαμε, δεν αλλοτριωθήκαμε, δεν εφησυχάσαμε, δεν αναθεωρήσαμε απόψεις, απλούστατα γιατί απ’ αρχής υιοθετήσαμε την επιστημονική ανάλυση και το αντικειμενικό συμπέρασμα.

Αυθυποβληθήκαμε σε έλεγχο όλων των αναρτημένων άρθρων μας. Έπρεπε, για να έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε. Μετά το πέρας του ελέγχου αυτού με απέραντη λύπη μας, ανακοινώνουμε ότι ανανεώσαμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε  να ενημερώνουμε, πάντοτε με απόλυτα αντικειμενικό και υπερκομματικό τρόπο.

Διαπιστώσαμε ότι όλα τα άρθρα μας επαληθεύτηκαν από τα γεγονότα και  αποτελούν σήμερα μια  οιονεί εκπληρωμένη  προφητεία.  Μεταξύ άλλων πολλών επισημάναμε ότι τα βασικά πρωτογενή προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας είναι

            α; Η απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας,

β: Η πλήρης απώλεια εμπιστοσύνης και πολιτικής επαφής  των πολιτών με τους κυβερνώντες,      

γ: Η έλλειψη ρευστότητας η οποία έχει άμεση σχέση με την νομισματοπιστωτική πολιτική που εφαρμόζει η ΕΚΤ, και           

            δ:  Το ύψος του χρέους το οποίο κατά  απόλυτο τρόπο δεν είναι  διαχειρίσιμο.         Η εξυπηρέτηση του χρέους αυτού οδήγησε την Ελληνική οικονομία σε πλήρη καταστροφή και η εμμονή στην ίδια πολιτική θέλει προκαλέσει ανεπανόρθωτες εθνικές απώλειες στο όνομα της σωφροσύνης. Και ασφαλώς είναι σωφροσύνη να σιωπάς και να μην προκαλείς όταν ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.

Όμως το ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ είναι απότοκο της καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας, η οποία με την σειρά της οφείλεται στην πλήρη υποταγή του πολιτικού μας κατεστημένου στις υποδείξεις των δανειστών, με το επιχείρημα

                       

                                    ‘’ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ’’. 

Ναι, την μόνη επιλογή που έχει το πολιτικό μας κατεστημένο είναι η οικονομική καταστροφή (συνετελέσθην) και η εθνική καταστροφή (πιθανότατη) της Ελλάδος, αν αφεθεί ο εφιάλτης ανενόχλητος να τρώει τα σπλάχνα της πατρίδας..

Με απέραντη λύπη μας παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην ΚΥΠΡΟ. τονίζουμε απ’ αρχής ότι το πρόβλημα είναι η ενεργή αμφισβήτηση της Κυπριακής κυριαρχίας και ακόμη περισσότερο η αμφισβήτηση της νομικής υπόστασης του Κυπριακού κράτους. Με τις πράξεις της αυτές η Τουρκία κτίζει τις προϋποθέσεις για κατάλυση του Κυπριακού κράτους και ενσωμάτωσης της Κύπρου στη Νέα Ισλαμική Αυτοκρατορία που ονειρεύεται η Τουρκική  ηγεσία και που περίτεχνα προετοιμάζει με την πλήρη υποστήριξη του EMPEROR.

Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι κάποιοι προετοιμάζουν μεθοδικά το ΙΣΛΑΜ, να αποτελέσει το αντίπαλο δέος κατά της ορθόδοξης Ρωσίας και του Ελληνισμού, η ύπαρξης των οποίων καθιστά την ευόδωση των επιδιώξεων τους αδύνατη. Όσοι μιλούν περί τάχατε ανούσιων πολιτικών ελιγμών της Τουρκίας, απλά προσπαθούν να καλύψουν ευθύνες για την πλήρη αδυναμία της Ελληνικής μητρόπολης να στηρίξει τον Ελληνισμό της περιφέρειας, καλυπτόμενοι τάχατες πίσω από την σωφροσύνη.

Προς τους κιοτήδες τούτος ο λόγος. Ιστορικά αλλά και από προσωπική εμπειρία, συμπεραίνετε  ότι οι ορέξεις του ΙΣΛΑΜ είναι ακόρεστες. Υποχώρηση σε ένα, διπλασιάζει τις απαιτήσεις τους,  προάγει το θράσος, καθιστά τα προβλήματα βουνό και το ΙΣΛΑΜ άκρως επιθετικό και πολυαίμακτο.     

Χάρις σωφροσύνης το 1959 υπογράψαμε την συνθήκη της Ζυρίχης, και καταστήσαμε τους Τούρκους συνέταιρους, έτσι για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μας με τους συμμάχους.

Χάρις σωφροσύνης το 1965 απορρίψαμε την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα, υποκύπτοντες στις επιταγές της τότε κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, έτσι για να μην γίνει η Κύπρος χώρος του ΝΑΤΟ.

Χάρις σωφροσύνης το 1966 αρνηθήκαμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση    Στεφανόπουλου η οποία σε πλήρη συνεργασία με την κυβέρνηση της Τουρκίας προωθούσαν σαν λύση του Κυπριακού την Ένωση. Μετά από την πτώση του Στεφανόπουλου ο πρωθυπουργός της Τουρκίας συνελήφθη και απαγχονίστηκε.

Χάρις σωφροσύνης το 1974 η Κύπρος αφέθηκε αβοήθητη επειδή ήταν μακριά και όχι μόνο. Η απόφαση ανακοινώθηκε σε εθνικό δίκτυο με αποτέλεσμα την άτακτη υποχώρηση των στρατιωτών στην Κύπρο και την δολοφονία 2000 Ελληνοκυπρίων με άνανδρα κτυπήματα στην πλάτη. Και βέβαια την Τουρκική κατάληψη της μισής Κύπρου.

Χάρις σωφροσύνης το 2012 ανεχτήκαμε και προκαλέσαμε την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο και την οδηγήσαμε στην αγκαλιά του μνημονίου. έτσι για να απογυμνωθεί οικονομικά και να αποδεχθεί κάποιο σχέδιο Ανάν.

    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΡΕΛΟΥΣ.  

ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΝΤΑΙ:  Και ενώ ο ελληνισμός πανταχόθεν βάλλεται και οι οχτροί επιδιώκουν με μανία την συρρίκνωση και αφανισμό της κρατικής μας οντότητας, και  ακόμη περισσότερο τον αφανισμό του Ελληνικού πολιτισμού και των φορέων του πολιτισμού αυτού, το πολιτικό κατεστημένο αεροβουρλίζεται ανούσια με φόντο  ένα πολυσέλιδο  κείμενο, ονόματι ΜΝΗΜΟΝΙΟ. 

ΚΡΙΣΙΜΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ. Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ                                              ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ;  

Συνεπάγεται η κατάργηση του, την  αποκατάσταση του επιπέδου της ρευστότητας στα απαιτούμενα επίπεδα για να αρχίσει να λειτουργεί η οικονομία.;

Συνεπάγεται μείωση του δυσβάστακτου χρέους, η εξυπηρέτηση του οποίου απαιτεί μέσο ρυθμό ανάπτυξης 4,5% για να εξυπηρετηθεί από το δημιουργούμενο ΝΕΟ πλεόνασμα παραγωγής;  Και αν ακόμη υποθέσουμε ότι επιτυγχάνεται αύξηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας σε επίπεδα ικανά να στηρίξουν ρυθμό ανάπτυξης 4,5% ,θα μπορέσει η Ελλάδα να επιτύχει τον εξαγωγικό άθλο που απαιτείται  για να  καταστεί  δυνατή η απορρόφηση της αυξημένης παραγωγής;

                        ΤΥΦΛΟΙ ΤΑ ΩΤΑ, ΤΟΝ ΤΕ ΝΟΥ, ΤΑ ΟΜΜΑΤΑ.

Γνωρίζουν ότι η αποπληρωμή του χρέους και των τόκων του, αποτελεί διαρροή από την οικονομία, εσωτερικής αποταμίευσης και αυτόματα μειώνει ισόποσα την χρηματοδότηση  νέων επενδύσεων που είναι αναγκαίες για να επιτευχθεί η όποια ανάπτυξη. Συμπερασματικά, η αποπληρωμή του χρέους με εσωτερικούς πόρους αποτελεί παράγοντα αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης.

Άρα για να μείνει σταθερό το Εθνικό προϊόν θα πρέπει, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο η εξυπηρέτηση του χρέους να γίνεται με δανεικά. Και για να επιτευχθεί ρυθμός ανάπτυξης 4,5% απαιτούνται πόροι τους οποίους η Ελληνική οικονομία δεν τους έχει και πρέπει να τους δανειστή. Δηλαδή ρυθμός ανάπτυξης 4,5%, απαιτεί διπλασιασμό του εξωτερικού δανεισμού συν τους τόκους

Πολύς ο λόγος για επιστροφή στις αγορές. Η εξόφληση του χρέους των 390δις ευρώ με δανεισμό από τις αγορές θα δημιουργήσει χρέος της τάξεως των 1200 δις ευρώ, επειδή τα επιτόκια δανεισμού από τις αγορές θα είναι με τις καλύτερες προϋποθέσεις της τάξεως του 4,0%.

Το συμπέρασμα που αβίαστα συνάγεται είναι.

1: Δημιουργία ρευστότητας έξω από τον έλεγχο της ΕΚΤ, και κάτω  από τον απόλυτο έλεγχο του Ελληνικού κράτους. Η υπεραξία που συνεπάγεται η αύξηση της ρευστότητας δύναται να χρηματοδοτήσει πάγιες επενδύσεις που είναι απαραίτητες για την επίτευξη θετικού ρυθμού ανάπτυξης. Υπάρχουν δεκάδες τρόποι δημιουργίας τραπεζικού χρήματος και άρα το Ελληνικό δημόσιο μπορεί με την έκδοση οιονεί χρήματος, συμπληρωματικού του ΕΥΡΩ, να χρηματοδοτήσει την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας. Βέβαια οι Ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το σύστημα των Ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών, θα υποστούν μεγάλη οικονομική ζημιά, αφού θα χάσουν την υπεραξία χρηματοδότησης της Ελληνικής οικονομία με την έκδοση τραπεζικού χρήματος.

2: Διαγραφή του 50,0% τουλάχιστον του Ελληνικού κρατικού χρέους, περίοδος χάρητος τουλάχιστον 15 ετών, κατά την οποία να ανασταλεί η καταβολή  χρεολυσίων και να μηδενιστεί η υποχρέωση πληρωμής τόκων. Σε περίπτωση που οι δανειστές αρνηθούν την ρύθμιση αυτή, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας και είσπραξης μέρους έστω των απαιτήσεων τους, τότε το Ελληνικό κράτος φορτικά να απαιτήσει.

3:Μετατροπή .όλου του χρέους σε ομόλογα διαπραγματεύσιμα στην δευτερογενή αγορά  και ταυτόχρονα σύσταση ειδικού ταμείου χρηματοδότησης της Ελλάδας για εξαγορά, BUY BACK, του Ελληνικού χρέους στην δευτερογενή αγορά και στην τρέχουσα τιμή. Την απόλυτη ευθύνη της διακίνησης του ταμείου αυτού να την έχει η Ελληνική πλευρά, και η ΕΕ  να έχει μόνο τον κατασταλτικό έλεγχο, δηλαδή να εγκρίνει την εκταμίευση μόνον όταν με το προϊόν της, εξαγοράζεται χρέος.

4:  Επειδή η Ελλάδα βρίσκεται σε παρατεταμένη εκλογική περίοδο, θα ακουστούν πολλά άτοπα αλλά και καταστρεπτικά για την Ελλάδα. Διακηρύξεις όπως 

            α) Κατάργηση του μνημονίου αλλά και ευρώ και αποπληρωμή του χρέους, είναι ουτοπικές και δεν μεταβάλλουν σε τίποτα την υπάρχουσα κατάσταση. Η ρήση ‘’θα διαπραγματευτούμε την μείωση του χρέους είναι παραπλανητική, γιατί όλες οι κυβερνήσεις επιθυμούν και επιδίωξαν μάταια, μια τέτοια διαπραγμάτευση. Όμως το μαχαίρι το κρατάει η άλλη πλευρά, και το ζητούμενο δεν είναι αν θέλουμε να διαπραγματευτούμε, αλλά αν η άλλη πλευρά θελήσει να διαπραγματευτεί και ακόμη περισσότερο αν θελήσει να ενδώσει σε απαιτήσεις μας.    

            β) Θα βγούμε από το μνημόνιο με κοινή συμφωνία με τους δανειστές, δεν έχουμε ανάγκη άλλα δάνεια από την ΕΕ, θα βγούμε στις αγορές, η Ελλάδα θα εξοφλήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, το χρέος είναι διαχειρίσιμο, Η Ελληνική οικονομία στο προαύλιο της ανάπτυξης  και πολλά άλλα συναφή,  που όλα μαζί συνιστούν άκρως επικίνδυνους ισχυρισμούς για την Ελληνική οικονομία.

ΤΟ ΑΓΟΣ:                                                                                          Δεν είναι στις προθέσεις μας να κουράσουμε με την παράθεση, έστω και αναξιόπιστων στατιστικών. Με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελληνική οικονομία, οι στατιστικοί δείκτες αδυνατούν να περιγράψουν την πραγματικότητα.    Οι στατιστικές είναι σχετικά αξιόπιστες όταν η συναλλακτική οικονομία λειτουργεί και όταν οι μεταβολές των οικονομικών μεγεθών είναι σχετικά οριακές και οφείλονται σε παράγοντες της αγοράς.  Στις περιπτώσεις νομιναλιστικής   (Όταν η συμπεριφορά των πολιτών ρυθμίζεται βίαια με νόμους και διοικητικές αποφάσεις από άτομα που γνωρίζουν καλύτερα …την πείνα από τους πεινασμένους και άλλα πολλά ευτράπελα)  λειτουργίας της οικονομίας και μεγάλων μεταβολών, η οικονομικοί δείκτες είναι στην βάση τους εν πολλοίς αναξιόπιστοι.

Θα κουράσουμε μόνο με την παράθεση στατιστικών πληροφοριών, παρμένες από την ΕΛΣΤΑΤ και που αφορούν την συμμετοχή της εργασίας και του οιονεί κεφαλαίου στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος.

 

                                 

Στο γράφημα αυτό η καφέ γραμμή (ΥΚ/Υ) απεικονίζει την εκατοστιαία συμμετοχή του εισοδήματος από περιουσία (κεφαλαίου! ) στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος.  Αντίστοιχα η μπλε γραμμή ΥΚ/Υ απεικονίζει την συμμετοχή της εξαρτημένης εργασίας. Οι συνεχόμενες γραμμές αποτελούν δικήν μας εξομάλυνση των δεδομένων από τις εποχικές μεταβολές.

ΤΟ 3_ΟΝ ΤΡΙΜΗΝΟ ΤΟΥ 2009, Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΗΤΑΝ 45,0% ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΣΤΟ 35,0% ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2014. ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ  ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΑΠΟ  55,0% ΣΕ 70,0% ΠΕΡΙΠΟΥ.

ΣΤΗ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΙΣΑ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΣΕ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΤΙΜΕΣ, ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 36,0% ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΚΑΤΑ 16,0% ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΚΑΤΑ 23,8%.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ η οικονομική κρίση, αναγνωρίζεται επίσημα, εξαθλίωσε την εργασία και αποτέλεσε αφορμή τεράστιας αισχροκέρδειας του κεφαλαίου. Η επίσημα αναγνωριζομένη αυτή εκδοχή, επήλθε με καταναγκαστικά νομοθετήματα και δεν είναι αποτέλεσμα λειτουργίας της αγοράς. Είναι αποτέλεσμα νομιναλιστικών παρεμβάσεων, αυτών που διατείνονται και σήμερα ότι πέτυχαν να σπρώξου την Ελλάδα στα πρόθυρα της ανάπτυξης

ΜΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ;

ΌΜΩΣ:  Ας επιχειρήσουμε μερική επεξεργασία. Μέσα στο εισόδημα από περιουσία, η ΕΛΣΤΑΤ περιλαμβάνει και το εισόδημα της αυτοαπασχολούμενης εργασίας η οποία ανέρχεται στο 37,6% της συνολικής απασχόλησης. Είναι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι γνώρισαν και γνωρίζουν το εκδικητικό μένος του γκουβέρνο.

Το μέσο εισόδημα των αυτοαπασχολουμένων ανέρχεται στο 120,0% περίπου του μέσου εισοδήματος της εξαρτημένης εργασίας. Η προσμέτρηση του εισοδήματος  αυτού στο εισόδημα από εργασία, με σταθερό το εθνικό εισόδημα, αυξάνει την συμμετοχή της, στο 60,0% το 2009 και σε 51,0% το 2014.  Ταυτόχρονα μειώνει την συμμετοχή του κεφαλαίου στο εθνικό εισόδημα στο 40,0% το2009 και στο 49,0% το 2014. Δηλαδή παρατηρείται και πάλι σημαντική αύξηση της συμμετοχής του κεφαλαίου στην κατανομή του  εθνικού εισοδήματος.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στην υπό εξέταση περίοδο η μείωση του απόλυτου ποσού του εισοδήματος του κεφαλαίου (μετά την διόρθωση)  μειώνεται κατά  6,8% από 16,1% πριν την διόρθωση. Δηλαδή ουσιαστικά το εισόδημα του κεφαλαίου παραμένει αμετάβλητο όταν το εισόδημα της εργασίας μειώνεται κατά 36,0%.

Όμως στο εισόδημα του κεφαλαίου προσμετράτε το αγροτικό εισόδημα και τα ενοίκια κατοικιών τα οποία υπέστησαν σημαντική μείωση. Επίσης μεγάλες επιχειρήσεις εγκατέλειψαν το Ελληνικό έδαφος. Χωρίς να αμφισβητούμε και τυχόν αύξηση των  κερδών, κυρίως του παρασιτικού κεφαλαίου, αρνούμεθα να αποδεχτούμε ότι οι παραγωγικές δραστηριότητες εκμεταλλευτήκαν την κρίση, αύξησαν τα κέρδη τους και οδήγησα στην λιμοκτονία τους εργαζομένους. Από δικές  μας αναλύσεις προκύπτει ότι το εισόδημα του κεφαλαίου μειώθηκε τουλάχιστον κατά 25,0%.

Προκύπτει από τις απόλυτα αυτές αντικειμενικές διορθώσεις ότι το εθνικό εισόδημα σε τρέχουσες τιμές, κατά την περίοδο 2009- 2014, μειώθηκε κατά 30,0% περίπου και όχι κατά 23,8% που είναι οι εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΣΤ. Παραμένει το γεγονός ότι η συμμετοχή της εργασίας στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος, με μικρές μόνο εξαιρέσεις, μειώθηκε σε επίπεδα απόλυτης φτώχιας ολόκληρου του εργατικού δυναμικού της χώρας.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΓΟΣ ΚΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΠΡΟ ΦΟΡΩΝ, ΣΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ 16,9 ΧΙΛ ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΦΟΡΩΝ ΣΕ 10,1 ΧΙΛ ΕΥΡΩ ΕΠΙΣΗΣ ΕΤΗΣΙΩΣ.