Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ ...ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΑΣ.

           

               Ο  ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ:

 

    Τούτο τον μύθο άκουσα, στην χώρα των μύθων και ακούστε τον, όσοι το ψέμα μισούν και οι νουν έχοντες.

ΠΑΝΩΡΑΙΑ  ΚΡΑΤΙΣΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.  Το όνομα της δηλωτικό των χαρισμάτων της, φυσικών και επίκτητων. Πάντα ωραία ( Πανωραία ), Ο χρόνος ποτέ δεν την ακούμπησε και βέβηλο χέρι δεν την άγγιξε. Το σώμα της το σμίλευσαν  Θεοί και άνθρωποι. Η Αφροδίτη, ο Περικλής, ο Πραξιτέλης και άλλοι 100 ανώτεροι  και ίσοι του

Είδε ο Δίας ο μπερμπάντης, ο πονηρός, την πλαστικότητα και τα καλλίγραμμα της, όμοια των οποίων δεν αξιώθηκαν ποτέ, ούτε Θεοί ούτε άνθρωποι, και την έκανε ισάξια των αθανάτων. Της χάρισε την δρόσο του καταπράσινου Όλυμπου, και την αύρα των δύο ποταμών, που περιβάλλουn την γαία των Θεών. Την έκρυψε σε πόλη μεγάλη και έβαλε Φύλακα της  την ανίκητη Αθηνά, για να μην μπορούν Θεοί να την βρουν, και  άνθρωποι να την πλησιάσουν. Το έμαθε  η φθονερή και ζηλιάρα Θεά του Ολύμπου, η ΗΡΑ και της έριξε τούτη την μεγάλη κατάρα, Τραγωδία και κόλαση για κάθε γυναίκα, θνητή ή αθάνατη.   

 ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΛΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΣΜΗ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ ΤΗΣ, ΤΑ ΑΚΟΛΑΣΤΑ ΠΑΘΗ ΟΛΩΝ, ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ  ΑΡΕΝΩΝ ΚΑΙ ΘΗΛΕΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΤΩΝ ΚΑΙ ΟΥΔΕΤΕΡΩΝ,    ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ,  ΝΑ ΜΗΝ ΓΕΥΤΕΙ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.

Πέρασαν χρόνοι και καιροί και οι άνθρωποι της μεγάλης πόλης ανακάλυψαν την  Πανωραία  Κρατίστη του Δήμου. Όλοι ήθελαν να πιούν από την δρόσο, που  έρρεε από τα απόκρυφα του κορμιού της. Η  Πανωραία, με   περίτεχνες αποκαλύψεις, διέγειρε τα ακόλαστα πάθη των μνηστήρων.  Η θέα των απόκρυφων του κορμιού της, τους προκαλούσε ντελίριο και φρενίτιδα, και ακάθεκτοι ορμούσαν αλληλοπατούμενοι και  αλληλοσκοτωνόμενοι να πιούν από την δρόσο του κορμιού της Κρατίστης και να απολαύσουν την ηδονή  της θέας και της οσμής του σώμα της.  Και ήταν η δρόσος λίγη και λίγοι μπορούσαν να την γευτούν.

Σφαγές πολλές και πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των μνηστήρων του Δήμου, το ποιος θα γεύεται την δρόσο και να απολαμβάνει την ηδονή, από την θέα και την οσμή του κορμιού της Πανωραίας, και ποιος να χαίρεται τις ανέσεις του καλλιμάρμαρου ναού της. Οι κραταιοί των μνηστήρων κατανίκησαν τα στίφη των μνηστήρων του Δήμου, όπως οι 300 του Λεωνίδα κατανίκησαν τις  ορδές των Περσών. Ζωντανοί αυτοί, νικητές και τιμημένοι και νεκροί οι 300 του Λεωνίδα, κλείστηκαν μέσα στο ναό μαζί με την Πανωραία Κρατίστη του Δήμου.

Νυχτομερής οι ΚΡΑΤΑΙΟΙ των μνηστήρων, τρώγοντας και πίνοντας τα αγαθά που οι απέξω χάριζαν στην Κρατίστη, ζούσαν μέσα στην κραιπάλη και την ακολασία, γευόμενοι, μόνοι αυτοί, την ηδονή από την δρόσο  και την θέα και την οσμή του κορμιού της Κρατίστης.

Γύρω, γύρω του ναού έστησαν φρουρά, για να φυλάσσει την …..Κρατίστη από τα οχληρά ακούσματα και βλεψίματα, των μνηστήρων του Δήμου. Ανάμεσο του Δήμου έσπειραν Κράχτες, που με δυνατή φωνή, ανάγγελλαν  στο Δήμο τις επίπονες  προσπάθειες των   ΚΡΑΤΑΙΩΝ,  που γίνονταν για το καλόν των απέξω από τον ναό. Τους καλούσαν, για να ευοδώσου οι προσπάθειες, να στέλνουν και άλλα και ακόμη περισσότερα αγαθά στην Κρατίστη την αγαπημένη των Μνηστήρων του δήμου, που κολακευτικά την αποκαλούσα,  Η ΠΟΡΝΗ Η ΠΑΡΘΕΝΑ.

Άνοιξε ο Αίολος τους ασκούς του, βγήκαν από μέσα δυνατοί οι αγέρηδες, και σκόρπισα την φρουρά  και άνοιξα την πόρτα του ναού. Έγινε μάχη μεγάλη, όμοια της οποίας δεν ξαναέζησαν άνθρωποι. Κατάφεραν να μπουν μέσα στο ναό οι ΒΕΒΗΛΟΙ, που ακάθεκτοι πλησίασαν την Κρατίστη και άρχισα να ρουφάνε την δρόσο του κορμιού της και να χαίρονται την ηδονή  από την θέα και την οσμή των απόκρυφων του σώματος της..

Είδε ο ΠΡΩΤΟΣ των πρώτων των ΚΡΑΤΑΙΩΝ την βεβήλωση του ναού  και κάτω από τις ιαχές προτροπής των ΚΡΑΤΑΙΩΝ, ‘’σαΐτεψε σαΐτεψε αυτούς,’’ προχώρησε, με παραστάτες την Αθηνά και την Νέμεση μπροστά στην πρώτη γραμμή. Ύψωσε το τόξο του, έβαλε το βέλος στην χορδή, στόχευσε, τράβηξε με όλη του την δύναμη την χορδή και σαΐτεψε τους ΒΕΒΗΛΟΥΣ. Ύψωσαν και η Αθηνά και η Νέμεσης τα δόρατα τους, στόχευσαν και έριξαν και αυτές κατά των ΒΕΒΗΛΩΝ. Και τότε φωνή μια ακούστηκε μέσα στο ναό που την πήραν οι κράχτες και την σκόρπισαν μέσα στο Δήμο. Και η φωνή από τον ναό έλεγε. 

Γέγονε, γέγονε ο θάνατος των βέβηλων κα ι η σωτηρία της ΠΑΝΩΡΑΪΑ΅ΚΡΑΤΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. Και η φωνή έξω από τον ναό έλεγε. ‘’Γέγονε, γέγονε ο θάνατος των ΒΕΒΗΛΩΝ και η σωτηρία της Πόρνης της Παρθένας.   

Η σαΐτα και τα δόρατα διαπέρασα τα κορμιά των ΒΕΒΗΛΩΝ και αμέσως έπεσα νεκροί. Από της πληγές τους άρχισε να ρέει ποτάμι αίματος, μειγμένο με την δρόσο  του κορμιού της Παρθένας της Πόρνης και να κατακλύζει το ναό και μέσα και έξω. Όλοι, κραταιοί και μνηστήρες του Δήμου έπινα από το ποτάμι και ευωχούνταν.

 Μετά τον κορεσμό, οι κραταιοί αναζήτησαν την Κρατίστη την Πανωραία του Δήμου.

‘’Οϊμέ, οϊμέ μου τον δύστυχο, αλί και τρισαλί μου, η σαΐτα του πρώτου σκότωσε και την Πανωραία την Κράτιστη του Δήμου. Και τότε ολόκληρος ο χορός των κραταιών, ουρλιάζοντας  αναφωνούσε. Οϊμέ, οϊμέ, η κράτιστη είναι νεκρή..Άκουσαν οι έξω του ναού και άρχισα να κλαίνε και να οδύρονται λέγοντες. Αλί και τρισαλί μας τους δύστυχους, η Πόρνη η Παρθένα είναι νεκρή.

Στα αριστερά του ναού πόνος και πένθος και οργή κατά του Πρώτου πολύ. Είδε ο ΠΡΩΤΟΣ τα μελλούμενα, άρπαξε το τόξο του, όπλισέ, τράβηξε την χορδή με δύναμη , σκόπευσε στα αριστερά του ναού και …..και…. και… έσπασε η χορδή και το βέλος τρύπησε και σκότωσε τον ΠΡΩΤΟ.

Και τότε όλοι μαζί, Κραταιοί και μνηστήρες του Δήμου, άρχισα να κλαίνε και να οδύρονται και να χτυπιόνται και να αλληλοπατιούνται και να αλληλοσκοτώνονται φωνάζοντας,

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗ,  ΤΗΝ ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΚΡΑΤΙΣΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ; Και πάλι,

ΑΛΙ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΛΙ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΟΥΣ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ;

Και φύσηξε ο αγέρας, από τον  Αίολο σταλμένος, και φώναξε με φωνή που ακούστηκε σε όλη τη γης.

  ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ..