ΑΕΝΑΩΣ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ.

                                                                                                                                                                                                                                                            ΑΕΝΑΩΣ ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ ΑΛΗΘΙΝΟ.                                                                              

                                  (ξένη δημοσίευση)

Μια απλή θεωρία είναι, απόλυτο γέννημα νου, χωρίς  αισθητό. Αφορμή, ο επιστημονικός ισχυρισμός περί πειραματικής απόδειξης!!! της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν περί καμπυλότητας και εκτροπής του χρόνου. Δεν εξετάζεται η θεωρία της σχετικότητας. Αμφισβητείται έντονα η δυνατότητα  πειραματικής απόδειξης της βασιμότητας της.

Προκύπτει, και τούτο είναι το νέο. Τα πάντα μέσα στο σύμπαν έχουν δυναμική υπόσταση, είναι ουσία, και ότι το λεγόμενο άυλο, απλά  δεν  υπόκειται σε εμφανή επίδραση της βαρύτητας.  

ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ:

Η διερεύνηση των φυσικών φαινομένων, απόλυτα χρήσιμη είναι, γιατί με αυτή αναδεικνύεται η άπειρη σοφία του Δημιουργού που είναι διάχυτη εις το σύμπαν.

 ΌΛΕΣ ΟΙ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ, ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ Ή ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ, ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ, Ή ΤΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ.

Οι βασικές παραδοχές, σε θέματα μείζονος σημασίας, εδράζονται πάνω στα αναπόδεικτα πιστεύω των ανθρώπων. Έτσι αν κάποιος πιστεύει ότι τα ουράνια σώματα είναι πλάσματα Θεού, ή ότι απλά υπάρχουν κατά την φιλοσοφική έννοια του όρου, ανάλογες θα είναι και οι βασικές παραδοχές του, ο σχεδιασμός του πειράματος ή του μαθηματικού υποδείγματος και οι  διαπιστώσεις και το συμπέρασμα.

Βασικά μειονεκτήματα του πειράματος και του μαθηματικού υποδείγματος είναι η ακαμψία και η πολλαπλότητα διαπιστώσεων, οι οποίες οφείλονται στην κατά ανάγκη υιοθέτηση σταθερών παραμέτρων μεταβολής των ερευνούμενων  φαινομένων . Έτσι ενώ εξασφαλίζουν την αδιάσπαστη  αλληλουχία των λογικών βημάτων της έρευνας, δεν εξασφαλίζουν, κατά μαθηματική αναγκαιότητα, την ορθότητα της φοράς,  των βημάτων της λογικής αλληλουχίας.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι, η ταχύτητα του ΝΟΥ προσεγγίζει το άπειρο, είναι σημαντικά μεγαλύτερη της ταχύτητας του φωτός, και άρα μόνο διά της λογικής μπορεί ο άνθρωπος να διεμβολίσει το σύμπαν, στο οποίο η γνωστή μέγιστη  ταχύτητα,  είναι αυτή του φωτός. Άρα μόνο διά της ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, μπορεί ο άνθρωπος να διερευνήσει το σύμπαν και να συμπεράνει με θεωρήματα και σε καμιά περίπτωση με αξιώματα, που είναι τα βασικά εργαλεία της φυσικής επιστήμης.

Άρα ο ισχυρισμός περί ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ της θεωρίας του Αϊνστάιν περί εκτροπής του χρόνου, είναι ψευδεπίγραφος, χωρίς τούτο  να σημαίνει ότι  η θεωρία περί σχετικότητας δεν ισχύει. Τα συμπεράσματα της όμως είναι θεωρήματα και σε καμιά περίπτωση αξιώματα.

Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι τα κείμενα των αρχαίων φιλοσόφων, τιτλοφορούνταν ‘’περί της φύσεως’’, και άρα η ενασχόληση με το σύμπαν ήταν αρμοδιότητα της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ, όπως είναι και η  θεωρία της σχετικότητας, του Αϊνστάιν. 

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ:

ΜΕΙΖΩΝ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ;   Ή Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ;

 Εάν η βαρύτητα είναι ιδιότητα της ύλης, τότε βάσιμα είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από ένα αβάσιμο πείραμα.  Όμως εξακολουθεί να παραμένει ανερμήνευτο το μείζον, που είναι ο τρόπος δημιουργίας και κίνησης των ουρανίων σωμάτων.

Επίσης, κατά τον Αϊνστάιν ο χρόνος είναι η τέταρτη διάστασης του χωροχρόνου.  Αφού κατά το πείραμα, σε περίπτωση επιτάχυνσης της κίνησης  ενός μεγάλου σώματος, το σημείο Β’ μετακινείται προς το σημείο Α’, άρα ο χρόνος διάσταση, παραμένει σταθερός και μετακινούνται σημεία που βρίσκονται μέσα στο ΧΩΡΟ, από την Χ₁ θέση στην  Χ₂ θέση. Αποτελεί το γεγονός αυτό εκτροπή του χρόνου;

Κατά την ταπεινή μας άποψη ΟΧΙ. Και για να γίνει κατανοητή η άποψη μας ας θεωρήσουμε δύο τροχοφόρα που κινούνται στον ίδιο δρόμο με διαφορετική ταχύτητα. Αναπόφευκτα η σχετική απόσταση μεταξύ τους συνεχώς θα μειώνεται.

Αν συγκριθούν δύο στιγμιαίες φωτογραφίες, λαμβανόμενες σε διαφορετικό χρόνο, αναπόφευκτα θα διαπιστωθεί ότι η απόσταση μεταξύ τους έχει μειωθεί, όμως το μήκος του δρόμου παραμένει αμετάβλητο.

Αν αυξηθεί η ταχύτητα των δύο οχημάτων, αλλά η σχετική ταχύτητα τους παραμένει αμετάβλητη, τότε μειώνεται ο χρόνος μεταβολής μιας δεδομένης  μεταξύ τους, απόστασης..

Ας δούμε όμως τι προκύπτει με την πειραματική λογική. Η μεταβολή ή άλλως η εκτροπή του χρόνου, για να λειτουργήσει το πείραμα,  ταυτίζεται με την διαφορά απόστασης των δύο σημείων Α’ και Β’ που βρίσκονται πάνω  στον δρόμο, και  που αναπόφευκτα ταυτίζεται με την διάσταση του χρόνου. Η ταχύτητα κίνησης των σημείων Α’ και Β’ ταυτίζεται με την επιτάχυνση του αστρικού σώματος.  

1: Αν τα δύο σημεία κινούνται, το προπορευόμενο (κατά 30 χιλ.) Α’ σημείο, με ωριαία ταχύτητα 70 χιλ. και το σημείο Β’ που ακολουθεί, κινείται με ταχύτητα 100 χιλ. , τότε το Α΄, σε ½ ώρα θα εξακολουθεί να προπορεύεται του Β’. Σε μία ώρα η απόσταση μεταξύ τους μηδενίζεται και σε 1,5 ώρα το Β’  προπορεύεται του Α’ και έτσι εισερχόμεθα στην διάσταση του αρνητικού χρόνου, κατά το πείραμα.

2: Αν τα δύο σημεία κινούνται με την ίδια ταχύτητα, Η αρχική διαφορά μεταξύ των δύο σημείων παραμένει αναλλοίωτη και άρα δεν υπάρχει εκτροπή χρόνου

3: Αν η ταχύτητα των σημείων Α’ και Β’ συνεχώς αυξάνει, και το Α’ προπορεύεται του Β’ και το Β’ κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι το Α’, τότε η απόσταση μεταξύ τους, συνεχώς, με αυξανόμενο ρυθμό, θα μειώνεται, θα μηδενιστεί και θα αντιστραφεί.  Στην περίπτωση αυτή, φαινομενικά,  προκύπτει εκτροπή του χρόνου που είναι ανάλογη της επιτάχυνσης.

4: Αν η ταχύτητα των δύο σημείων είναι σταθερή, τότε η όποια αρχική διαφορά μεταξύ των Α’ και Β’ παραμένει αμετάβλητη, και δεν προκύπτει εκτροπή χρόνου.

5: Τα ΑΝ είναι εκατοντάδες, και το όποιο συμπέρασμα του λογικού πειράματος στερείται αξιοπιστίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι, στην δική μας πειραματική λογική , ή ταχύτητα κίνησης των σωμάτων Α΄ και Β’ , προσδιορίζεται από την ταχύτητα και την επιτάχυνση κίνησης του αστρικού σώματος, Και τα δύο σώματα, κινούνται πάνω στην γραμμή του χρόνου, η οποία παραμένει ακίνητη  και αμετάβλητη, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να προκύπτει μεταβολή ή εκτροπή χρόνου. Υπάρχει ακόμη το ερώτημα ποια δύναμης κινεί το ουράνιο σώμα.

Για να υπερπηδηθούν τα λογικά αυτά εμπόδια, είμεθα υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ότι Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ, η οποία  ενεργεί σαν ιμάντας που κινεί τα διάφορα ουράνια σώματα γύρω από τον άξονα τους , και περιστροφικά μέσα στο σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος  κινείται προς μια σταθερή κατεύθυνση, με μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι είναι το άθροισμα των ταχυτήτων  κίνησης, εκάστου ουρανίου σώματος. 

Ο χρόνος,  ως δύναμη,  δύναται να ερμηνεύσει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Δε ν δύναται να ερμηνεύσει την αδράνεια,  την συνοχή και την πυκνότητα και την μεταξύ τους ισορροπία.

Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΥΝΑΜΗ και φαίνεται να ευθύνεται για την γένεση και την αδιατάρακτη συνοχή της ύλης των ουρανίων σωμάτων. Εάν η υπόθεση αυτή είναι βάσιμη , τότε η βαρύτητα ενεργεί σφαιροκεντρικά σε κάποιο σημείο του ουράνιου χώρου. Στο σημείο αυτό ασκούνται σφαιρικά αντίρροπες ίσες δυνάμεις, οι οποίες αλληλοεξουδετερώνονται και εξασφαλίζουν την δυναμική αδράνεια των ουρανίων σωμάτων.

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑ-ΧΡΟΝΟΣ:

Οι δυνάμεις από κάπου εκπορεύονται και από κάπου κατευθύνονται, ή από κάπου λαμβάνουν εντολές. Άρα είναι ζώσες υπάρξεις, που συνυπάρχουν με την ουσία από την οποία πηγάζουν και η οποία ουσία αποτελεί την σταθερά προσδιορισμού του σύμπαντος κόσμου. Χωρίς την σταθερά του σύμπαντος, τίποτε δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί και να αποδειχτεί η ύπαρξη του, μέσα στον σύμπαν. Η σταθερά του διαστήματος είναι το ΖΩΝ πρότυπο μέτρο των πάντων, διά του οποίου προσδιορίζονται τα πάντα. Και το μέτρο αυτό είναι μόνο ΈΝΑ . Εάν υπήρχαν δύο πρότυπα  μέτρα, τότε θα υπήρχαν και δύο σύμπαν. 

Δεχόμενοι τις δυνάμεις ως ζώσες υπάρξεις, αυτόματα δεχόμεθα ότι μέσα στο σύμπαν τα πάντα, υλικά και άυλα, έχουν ΖΩΗ, ανάλογη του είδους εκάστου.  Δεχόμεθα ακόμη, ότι μέσα στο σύμπαν τα πάντα  αυτοτροφοδοτούνται. Δηλαδή η ουσία παράγει ενέργεια, η ενέργεια παράγει ενεργειακές ύλες και αυτές διά της ανάλωσης τους, παράγουν ουσία.

Άρα μέσα στο σύμπαν δεν υπάρχει ΘΑΝΑΤΟΣ, με την κλασική έννοια του όρου. Τα πάντα ΖΟΥΝ, το σύμπαν είναι ένα ΖΩΝ άπειρο σύνολο. Τα άπειρα μέρη του σύμπαντος ομοιώνονται με τα άπειρα μέρη ΖΩΝΤΟΣ ΣΩΜΑΤΟΣ, από το οποίο και αντλούν την ζωή. Ζει το σώμα, ζουν και τα μέρη αυτού. Υπάρχει το σώμα, υπάρχουν και τα μέρη αυτού.

 ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ; ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΓΗΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟΣ…

Και τι ο ΘΑΝΑΤΟΣ;  Λάθος όρος είναι, και το ορθό εκφράζεται με τον όρο ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ. Και όπου υπάρχει αποσύνθεση υπάρχει και η ΣΥΝΘΕΣΗ, υπάρχουν και τα απλά στοιχεία από τα οποία συντίθενται και εις τα οποία αποσυντίθενται τα σύνθετα. Άπειρα σε ποσότητα και είδος, υπάρχουν τα σύνθετα, άπειρα υπάρχουν και τα απλά, και μέσα στο σύμπαν ΚΕΝΟ δε υπάρχει.

Τα σύνθετα, πλάσματα Δημιουργού είναι, και ότι είναι πλάσμα έχει αρχή και ότι έχει αρχή υπάγεται στην δικαιοδοσία του φθοροποιού χρόνου και άρα έχει τέλος.

 ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΥΤΗ ΑΠΕΙΡΗ ΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ. ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ, Η ΣΥΝΘΕΣΗ, ΤΟ ΑΒΑΡΕΣ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. ΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Η ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ.

Άρα, παν το υλικό σύνθετο σώμα μέσα στο σύμπαν, (ήλιος ή πλανήτης, σάρκα η ξύλο κ.λ.π.), εξ’ ορισμού και νομοτελειακά υπάγεται στην αρμοδιότητα του χρόνου και εις αποσύνθεση υπάγει.

 Τα απλά σώματα, δηλαδή όσα δεν αποτελούν κράματά ή χημικές ενώσεις, ως στοιχείο ΕΝΑ, ως ΟΥΣΙΑ ΜΙΑ, δεν υπόκεινται εις αποσύνθεση, και άρα βρίσκονται εκτός χρόνου. Και είναι τα απλά σώματα πολλά εις είδος, και αποτελούν τον κόσμο  των πνευμάτων.

Έκαστο είδος προσδιορίζεται από διαφορετικές ιδιότητες, οι οποίες προσδιορίζουν ποιοτικά το πνεύμα. Τα πνεύματα, πιθανότατα υπάρχουν κατά την φιλοσοφική έννοια του όρου, δεν αποτελούν δηλαδή, πλάσματα και δεν έχουν αρχή και τέλος. 

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ  ΕΝΑΣ, ΚΑΙ ΩΣ ΕΝΑΣ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΝΑ, ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΕΙΝΑΙ. Και κατά την  φιλοσοφική έννοια, είναι ο ΟΝ,Ο ΥΠΑΡΧΩΝ, Ο ΕΝΑΣ.

Είναι το ΟΛΟΝ, και πέραν Αυτού ουδέν υπάρχει, ούτε χώρος ούτε χρόνος. Και ο πνευματικός κόσμος και ο άναστρος ουρανός, ως παρακολούθημα του θεού υπάρχουν, είναι  δόξα του θεού, και μέσα στην δόξα και για την δόξα του θεού τα πάντα υπάρχουν, και ουδέν κενόν.

Που λοιπόν ο χώρος και οι τρεις διαστάσεις του. Που Ο χρονοχώρος και οι τέσσερεις διαστάσεις του , και τι πέραν του χώρου, του χρονοχώρου και τα περί εκτροπής του χρόνου; Και που οι τρείς οι τέσσερεις διαστάσεις του ανύπαρκτου χώρου; Οι διαστάσεις ορίζουν τον χωροχρόνο και τι πέραν του ορισμένου χώρου, και αφού είναι ορισμένος που το άπειρο του σύμπαντος;

 Και τι ειπούμε; ότι ο Θεός υπάρχει μέσα στον χώρο; Μα τότε και αν ακόμη ο χώρος είναι άναρχος, ότι υπάρχει μέσα σε αυτόν έχει αρχή και τέλος και άρα …Θεός είναι ο χωροχρόνος του Αϊνστάιν.

Πνεύμα και ουσία μία ο Θεός. Και ιδιότητες της Θείας ουσίας, το αγαθό, το δίκαιο, το παντοδύναμο το πάνσοφο. Φύση αγαθός και δίκαιος και παντοδύναμος και πάνσοφος και πηγή αγαθότητας, και δικαιοσύνης και πάσης δυνάμεως και πάσης γνώσης είναι. Οι πάντες εξ’ Αυτού λαμβάνουμε και ουδέν ΟΝ, δύναται να συλλάβει την απεραντοσύνη Του.

ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;  Φύση διπλή ο άνθρωπος και κράμα σάρκας και ψυχής είναι. Ως ένα, Θείος ο προορισμός του και  Θείο έργο ΑΓΑΠΗΣ επιτελεί.

ΣΚΕΥΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ, ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ,  ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ο ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ,  ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.

Ως σάρκα, σύνθετο σώμα είναι ο άνθρωπος, και υπάγεται στην δικαιοδοσία του χρόνου και θέλει αποδώσει εις την φύση ότι εξ’ αυτής έλαβε.

Και ως ψυχή μένει στους αιώνες. Είτε (ανακαινιζόμενος), ως πολίτης της βασιλείας των ουρανών και ως λειτουργός του Θεού, είτε (αποστασιοποιούμενος), παραμένει ως πολίτης του κράτους του σατανά.

 ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ.

Οι συντελεστές του πειράματος υποστηρίζουν ότι η επιτάχυνση ενός μεγάλου ( σε όγκο, μάζα, ή πυκνότητα;) αστρικού σώματος , δημιουργεί δύο κύματα βαρύτητας, των οποίων η μεταξύ τους απόσταση σταδιακά μειώνεται. Εύλογα τα ερωτήματα, αν η κίνηση των δύο σωμάτων είναι συνεχής, και εάν η μεταξύ τους απόσταση αντιστρέφεται, οπότε τότε  ερμηνεύεται και η ύπαρξη αρνητικού  χρόνου.

Όμως η επιτάχυνση των σωμάτων είναι αποτέλεσμα της βαρύτητας, και άρα η βαρύτητα, που είναι παραδεκτή σαν ιδιότητα της ύλης, παράγει κύματα βαρύτητας που είναι ανεξάρτητα της ύλης!!!!   

Και το λογικό φιλοσοφικό συμπέρασμα είναι ότι, δεχόμενοι την θεωρία της σχετικότητας, κατά μαθηματική νομοτέλεια θα πρέπει να γίνει αποδεκτό, ότι υπάρχουν στο σύμπαν ισχυρότερες δυνάμεις από την βαρύτητα, που μας είναι  άγνωστες, και οι οποίες ερμηνεύουν τον σχηματισμό, την κίνηση και την ισορροπία μεταξύ των ουρανίων σωμάτων.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ:

Εάν τα ουράνια σώματα είναι αποτέλεσμα  ΣΦΑΙΡΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ, που είναι η μεγαλύτερη γνωστή μας δύναμη, τότε στο σημείο σύγκρουσης των σφαιροκεντρικών δυνάμεων της βαρύτητας, η ταχύτητα τους, θεωρητικά, μηδενίζεται, παράγονται τεράστιες θερμοκρασίες και θερμοπυρηνική δραστηριότητα, που εξηγούν την γένεση της ύλης.

Οπτικά, ο χώρος της θερμοπυρηνικής δραστηριότητας,  πριν την γένεση του φωτός, είναι σκοτεινός. Από ένα σταθερό σημείο, και από τεράστιες αποστάσεις, φαίνεται σαν μια μαύρη τρύπα η οποία εξακολουθεί να καταπίνει την βαρύτητα, η οποία φαίνεται κατά ανάγκη, σαν ένα στεφάνι γύρω από την μαύρη τρύπα, και ταυτόχρονα φαίνονται σαν ΔΥΟ   κινούμενες γύρω από τον άξονα τους σφαίρες, με αντίθετη φορά.

Σε κάποια φάση αρχίζει να παράγεται η φωτόσφαιρα και  να γεννάται το φώς. Εάν υποθέσουμε μέγιστη ταχύτητα των δυνάμεων ίση με την ταχύτητα του φωτός, τότε σώμα, με ακτίνα 1 δις χιλιομέτρων και μήκος περιφέρειας 6,28 δις χιλιομέτρων και με πυκνότητα 9490  φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα του άναστρου σύμπαντος, παράγεται μέσα σε ένα χρόνο.

Ουράνιο σώμα με ακτίνα 6500 χιλ. και περιφέρεια 42000 περίπου χιλ., όπως είναι η γης, και όπως ανωτέρω, πυκνότητα 9490 φορές μεγαλύτερη από την πυκνότητα του άναστρου σύμπαντος, παράγεται μέσα σε 3,5 πρώτα λεπτά. Σώμα με 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα διάμετρο, παράγεται μέσα σε ένα 24ωρο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Βάσιμες είναι οι λογικές ενδείξεις ότι το σύμπαν είναι ένας δυναμικός ζωντανός οργανισμός, παρακολούθημα της σταθεράς του διαστήματος που είναι το ζων πρότυπο μέτρο των πάντων, Ο ΘΕΟΣ.

 Οι ζώντες οργανισμοί, δυνητικά υπάρχουν μέσα στο χώρο , δεν είναι όμως ούτε χώρος ούτε χωροχρόνος, και κυριαρχούνται από δυνάμεις και όχι από χώρους και διαστάσεις. Και το πείραμα παρέχει ενδείξεις γένεσης και κίνησης του υλικού σύμπαντος κόσμου, από τις δυνάμεις του χρόνου και της βαρύτητας.