THE GROSS EXTERNAL DEBT POSITION BY COUNTRY   (GEDPC)

          Από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι,

 Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει, ποσοτικά και ποιοτικά, σχετικά μεγαλύτερο πρόβλημα χρέους από ότι οι ΗΠΑ. Το Υποτιμημένο δολάριο οφείλεται σε συνειδητή πολιτική των ΗΠΑ, για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, έναντι των Ασιατών εταίρων της.

 Στο εσωτερικό της Ευρωζώνης,  το χρηματοπιστωτικό της σύστημα είναι παρασιτικά οργανωμένο, και αποτελεί θανάσιμη απειλή για την υπόσταση της.

Τα λάθη της Ελλάδας, την κατέστησα το πρώτο ανίατο μεγάλο θύμα του παρασιτικά οργανωμένου χρηματοπιστωτικού Ευρωπαϊκού συστήματος.     

 ΓΕΝΙΚΑ:

Το Ακαθάριστο Εξωτερικό Χρέος (ΑΕΧ) συνίσταται από το άθροισμα του χρέους όλων των φορέων που δραστηριοποιούνται οικονομικά, μέσα στα όρια μιας ορισμένης ανεξάρτητης χώρας, προς τους αντίστοιχους φορείς του υπόλοιπου κόσμου. Είναι το χρέος π.χ. των Ελλήνων, προς όλον τον υπόλοιπο κόσμο.

Αν από το ΑΕΧ αφαιρεθεί το χρέος, π.χ. του υπόλοιπου κόσμου προς τους Έλληνες, προκύπτει η καθαρή επενδυτική θέση της Ελλάδας, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. 

Το  κρατικό εξωτερικό χρέος, διαφέρει από το αντίστοιχο χρέος που  ανακοινώνεται από το Υπ. Οικονομικών, κατά το ποσό που το κράτος οφείλει στην εσωτερική οικονομία. Σύμφωνα με την Ελληνική πραγματικότητα, το συνολικό κρατικό χρέος της Γενικής κυβέρνησης είναι μεγαλύτερο από το εξωτερικό της χρέος.

Για μεγαλύτερη σαφήνεια, λόγο της σοβαρότητας που παρουσιάζει το όλο θέμα για τη καθημερινή ζωή των πολιτών , το πρόβλημα χρέους θα αναπτυχθεί σε πέντε συνεχή άρθρα μας.

Πηγή των στατιστικών στοιχείων είναι η World Bank, σε συνεργασία με το (IMF) ΔΝΤ και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ISB)

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:

Μεταξύ του 4^ου τριμήνου του 2011  (Q₄2011) και του 3^ου τριμήνου του 2013,       (Q₃2013) , το ύψος του ΑΕΧ διαφόρων χωρών, διαμορφώθηκε όπως εμφανίζεται στον σχετικό πίνακα. Από τα στοιχεία του πίνακα αυτού, προκύπτουν οι ακόλουθες σημαντικές διαπιστώσεις.

 

1: Το ΑΕΧ των ΗΠΑ και της ΕΖ (Ευρωζώνης) κυμαίνεται μεταξύ 11,5 και 12,0 τρις εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή διαμορφώνεται περίπου στα ίδια επίπεδα. Σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ, ανέρχεται σε 126,5% στην ΕΖ, και σε 98,8% στις ΗΠΑ.

Προκύπτει από αυτά ότι, ποσοτικά, η ΕΖ έχει σχετικά μεγαλύτερο πρόβλημα εξωτερικού χρέους, από ότι έχουν οι ΗΠΑ.

2: Το εξωτερικό χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ανέρχεται σε 35,4% στις ΗΠΑ και σε 21,0% στην ΕΖ. Αθροιστικά το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης και των τραπεζών, ανέρχεται σε 57,1% στις ΗΠΑ και σε 58,2% στην ΕΖ. Άρα και ποιοτικά το πρόβλημα χρέους, είναι και για τις δύο περιοχές, περίπου το ίδιο.

3: Οι άμεσες επενδύσεις ανέρχονται σε 34,7% του συνολικού χρέους στις ΗΠΑ και σε 17,9% στην ΕΖ.  

4: για την περιοχή της ΕΖ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που αποτελούν ενιαίο κράτος, υπάρχει  πρόβλημα χρέους μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωζώνης. Το χρέος αυτό ανέρχεται στο 100,0% του εξωτερικού της χρέους, και αποτελεί απόδειξη της μεγάλης οικονομικής ανισότητας που επικρατεί μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών.

Ακόμη χειρότερα, το χρέος σε ευρώ και σε καταθέσεις, μεταξύ των χωρών της ΕΖ, είναι 2,56 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο εξωτερικό της χρέος.

Προκύπτει αβίαστα από αυτά, ότι η χρηματοπιστωτική δραστηριότητα μέσα στην ΕΖ (η αποταμίευση και η διακίνηση  χρηματικών πόρων), διεξάγετε από χώρες με ανεπτυγμένη χρηματαγορά και τραπεζικό σύστημα. Η διαπίστωση αυτή ισχυροποιείται και από το γεγονός ότι,  οι τράπεζες του CITY του Λονδίνου  διακινούν το 51,9% του Βρετανικού χρέους, παρά το γεγονός ότι η Βρετανία δεν είναι μέλος της ΕΖ..

Με τους πόρους αυτούς, οι πλούσιες χώρες γίνονται πλουσιότερες και οι υπόλοιπες χώρες πνίγονται από έλλειψη επαρκούς ρευστότητας.

5: Κατά την υπό εξέταση περίοδο, το συνολικό χρέος των ΗΠΑ μειώθηκαι κατά 2,0% και της ΕΖ κατά 6,1%. Η εξέλιξη αυτή τροφοδοτεί μερικά, τις ανατιμητικές τάσεις που παρουσιάζει το ευρώ έναντι του δολαρίου.  

Την ίδια περίοδο, το συνολικό χρέος της Ελλάδας ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 12,0%,  της Ιταλίας κατά 4,4% και της Γαλλίας κατά 1,7%. Από τις χώρες των μνημονίων το συνολικό χρέος της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 7,3%, της Ισπανίας κατά 5,4% και της Πορτογαλίας κατά 1,6%.

Συνάγεται  από αυτά ότι μεταξύ των χωρών της ΕΖ και κυρίως των χωρών  των μνημονίων, η Ελλάδα και δευτερευόντως η Ιταλία παρουσιάζει σημαντική αύξηση του εξωτερικού της χρέους. Μείωση του εξωτερικού χρέους μεγαλύτερη του μέσου όρου της ΕΖ, παρουσιάζει η Ιρλανδία και η Ολλανδία. Σημαντική αύξηση παρουσιάζει το εξωτερικό χρέος του Λουξεμβούργου.

6: Από την εξέταση των ποιοτικών στοιχείων διαπιστώνεται ότι, σαν ποσοστό του συνολικού χρέους, οι άμεσες επενδύσεις και το χρέος των εμπορικών τραπεζών αθροιστικά , ανέρχονται στην Ιρλανδία 70,5%, στο Λουξεμβούργο 51,7%, στη Γαλλία 47,7% στην Γερμανία 51,9% και στην Ισπανία 51,0%.  Τα ποσά αυτά χρέους δεν υπάγονται στις διατάξεις της συνθήκης του Μάαστριχτ.

Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόνο 18,9% του συνολικού της  χρέους και στην Ιταλία 34,7%. Είναι φανερό ότι οι χρηματοπιστωτικά καλά οργανωμένες χώρες της ΕΖ, μέσα από την λειτουργία των εμπορικών τους τραπεζών και της χρηματαγοράς, καταστρατηγούν το πνεύμα της συνθήκης του Μάαστριχτ. Ουσιαστικά διά της έκδοσης ομολόγων τα οποία χρηματοδοτούνται σε ποσοστό 100,0% από την ΕΚΤ, σφετερίζονται προς όφελος των χωρών τους την υπεραξία που συνεπάγεται το εκδοτικό προνόμιο.

Η Ελλάδα, εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που της υπεβλήθηκαι και της  δομής του εξωτερικού της χρέους, έχει αποκλειστεί βίαια και κατά απόλυτο τρόπο,  από την διαδικασία δημιουργίας ρευστότητας για τις ανάγκες της οικονομίας της. Το μερίδιο της στην υπεραξία, που συνεπάγεται η παραχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος της στην ΕΚΤ, το νέμονται οι πλούσιες χώρες του βορρά. Η υπεραξία αυτή εκτιμάται σε 2,5 δις ευρώ ετησίως.

Δυστυχώς όμως το πρόβλημα είναι σημαντικά ευρύτερο. Η γιγάντωση της ανεργίας οδήγησε σε χρηματοδότηση της καταναλωτικής δαπάνης από τις καταθέσεις. Έτσι μέσα από την κατανάλωση εισαγομένων αγαθών η ρευστότητα των τραπεζών και κατά προέκταση της οικονομίας, μειώθηκε κατά 40,0 δις ευρώ περίπου. Η απόδραση ελληνικών και κυρίως των ξένων καταθέσεων από τις Ελληνικές τράπεζες οδήγησε σε πρόσθετη μείωση της ρευστότητας έως και 60,0 δις ευρώ. Η κατάρρευση των χρηματιστηριακών τιμών  των μετοχών, και κυρίως εκείνων των τραπεζικών μετοχών, οδήγησε σε   επιπρόσθετη μείωση της ρευστότητας της τάξεως των 100,0 δις ευρώ.

Η ελληνική οικονομία  μέσα σε τέσσερα χρόνια μνημονίων, απώλεσε ρευστότητα της τάξεως  των 200 δις ευρώ.  Οι απώλειες αυτές αντισταθμίστηκαν μερικά   με δάνεια της ΕΚΤ, 70 δις ευρώ  (ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών) και οδήγησαν σε  μείωση του ΑΕΠ σε τιμές βάσης, κατά  34,0% περίπου. 

ΓΕΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΩΝ.

Από τα υπάρχοντα στοιχεία δεν προκύπτουν βάσιμοι λόγοι που να δικαιολογούν την σχετική σταθερότητα που επικρατεί στις αγορές της ΕΖ και την σχετική αστάθεια που παρατηρείται στην Αμερικανική χρηματοπιστωτική αγορά.

Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι το υποτιμημένο δολάριο αποτελεί συνειδητή πολιτική των νομισματικών αρχών των ΗΠΑ, με σκοπό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της Αμερικανικής οικονομίας έναντι των Ασιατών εμπορικών εταίρων.

Δεδομένου ότι, η εμπιστοσύνη της διεθνούς οικονομίας προς την Αμερικανική οικονομία και το αξιόχρεο του Αμερικανικού κράτους, παραμένει ισχυρή, θα πρέπει να αναμένονται στο προβλεπτό μέλλον, ανατροπές νομισματικού τύπου.

Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι, κατά πρώτο λόγο η Ελλάδα και δευτερευόντως άλλες χώρες της ΕΖ με αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα,  κατέστησαν θύματα μιας Ευρώπης με παρασιτικά οργανωμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, μιας Ευρώπης που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τα δικά τους λάθη και τις δικές τους αδυναμίες.

Ειδικότερα για την Ελλάδα   οι φορείς άσκησης της χρηματοπιστωτικής πολιτικής, έχουν σχεδόν πλήρως απονεκρωθεί. Ανάστασης τους στο προβλεπτό μέλλον δεν διαφαίνεται, και κατά ακολουθία δεν διαφαίνεται έστω και μερική αποκατάσταση της ρευστότητας και αναθέρμανσης της Ελληνικής οικονομίας. 

Αντίθετα η υιοθέτηση από τις φορολογικές αρχές και άλλους κρατικούς φορείς συστήματος κατάσχεσης των καταθέσεων, αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση της ρευστότητας και σε θάνατο την συναλλακτική οικονομία.