25^Η ΜΑΡΤΙΟΥ, ΕΟΡΤΗ ΕΟΡΤΩΝ ΕΛΠΙΔΑΣ                                                                                 (Σήμερα της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο. Ο Υιός του Θεού Υιός της Παρθένου                                                                                                              γίνεται και Γαβριήλ την χάρη ευαγγελίζεται……..)

 

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:  Εις την ανθρώπινη λογική επικρατεί το δόγμα,  ότι κάθε ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ, ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΒΟΛΗ,  ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ. Δηλαδή, λογικά, κατά την ανθρώπινη λογική, ΤΟ ΑΙΤΙΑΤΟ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ, και όπου η σύνδεση τούτη είναι ανέφικτη, τότε η ενέργεια, το αιτιατό, αποδίδεται στην τύχη. Μόνο που η τύχη είναι λογικά απροσδιόριστη.                                                

Αυτά κατά τα ανθρώπινα. Όμως ο Θεός, το Υπέρτατο ΟΝ, είναι και ο Υπέρτατος ΝΟΥΣ και ούτε οι ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ούτε η ΑΙΤΙΑ τους είναι αντιληπτά στο άνθρωπο χωρίς την δική του αποκάλυψη. Συνεπώς το ότι γράφεται στην παρούσα ανάπτυξη, αποτελούν ενισχυμένα θεωρήματα προς συζήτηση με την ελπίδα ότι ο Θεός θα μας λυπηθεί και θα μας αποκαλύψει το ΑΛΗΘΕΣ ΝΟΗΜΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ. Ενισχυμένα επειδή σαν βάση έχουν τον  προφητικό λόγο, αλλά όμως θεωρήματα.

Α: ΕΓΩ ΣΗΜΕΡΑ  ΕΓΕΝΝΗΣΑ ΣΕ.         

Β: ΚΑΘΟΥ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΜΟΥ ΕΩΣ ΑΝ ΕΙΔΩ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ, ΥΠΟΠΟΔΙΟ ΤΩΝ   ΠΟΔΩΝ ΣΟΥ.

ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΛΠΙΔΑ Ο ΘΕΟΣ 

Σαν σήμερα ο Πατήρ γέννησε Υιό, ίνα διά του πρωτότοκου Υιού, σώσει τους ανθρώπους της Αναστάσεως, τα παιδία της γης,  από την φθορά και τον θάνατο της σαρκός.

Σήμερα ο Πατήρ, γέννησε Υιό εκ …. Σπέρματος ….. Αγίου Πνεύματος  και  μήτρα  πανάρετης γυναικός. Και ην ο Υιός, Θεός και άνθρωπος, και ην η σάρκα Αυτού ΑΜΑΡΑΝΤΗ, ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΗ, ΑΠΑΘΗΣ, ΑΔΙΑΦΘΟΡΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Σαν σήμερα ο Υιός Θεού με διπλή φύση, φανερώθηκε στους ανθρώπους ως τέλειος άνθρωπος. Ως άνθρωπος σήκωσε στους ώμους Του τα ανθρώπινα πάθη και  υπέστη, όπως κάθε άνθρωπος,  τον πειρασμό  του σατανά  και παρέμεινε αναμάρτητος.

Ως άνθρωπος περιπάτησε μεταξύ των ανθρώπων, και θεράπευσε  πληγές  ψυχών και  σωμάτων, κήρυξε την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, και αποκάλυψε στους ανθρώπους την απονομή της Θείας  Χάριτος  και το Θείο έλεος για τα αμαρτήματα τους, και οι  άνθρωποι δεν παρέλαβαν Αυτόν. Τον καθύβρισαν, τον λοιδόρησαν, τον ενέπαιξαν, ως ληστή τον συνέλαβαν και τον έσυρα σε ατιμωτικές δίκες, με στέφανο εξ ακανθών τον στεφάνωσαν, τον μαστίγωσαν και τέλος ως κοινό εγκληματία τον σταύρωσαν.

Και Αυτός την ώρα της κορύφωσης  του σταυρικού του μαρτυρίου, ατενίζοντας  προς τον ουρανό, προσευχήθηκε στον ΠΑΤΕΡΑ υπέρ  των ΑΝΘΡΩΠΩΝ και ζήτησε, πέραν πάσας ανθρώπινης λογικής και ιδιοσυγκρασίας

ΠΑΤΕΡ ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΥΣ , ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΕΙ

ΝΑΙ, την ώρα της κορύφωσης του μαρτυρίου Του, δεν αποζήτησε την τιμωρία ούτε των σταυρωτών του. Εξακολούθησε να αγαπά τον άνθρωπο, γιατί και ως τέλειος Θεός γνώριζε ότι ο άνθρωπος πλάσθηκε ως περίτεχνο σκεύος ανακαίνισης πνευμάτων και απονομής της Θείας χάριτος. Ο άνθρωπος πλάσθηκε με προορισμό,  δια αυτού,  να επικρατήσει εις τον σύμπαντα κόσμο η ΘΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗ και η ΑΓΑΠΗ.

  Ο ενσαρκωθείς εις άνθρωπο  Υιός, διά της ενσαρκώσεως του τίμησε τον σώφρονα άνθρωπο, και σήκωσε με την σειρά του στους δικούς του ώμους τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Και διά του θανάτου Του, Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ,  νίκησε  για λογαριασμό των ανθρώπων τον θάνατο, δηλαδή τις αμαρτίες των ανθρώπων που για πάντα  ετάφησαν και που κρατούσα τον άνθρωπο  μακριά από τον ΠΑΤΕΡΑ ΘΕΟ.  

Και διά της αναστάσεως του, βεβαίωσε τους ανθρώπους ότι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΟΣ   θέλει διά του θανάτου του σαρκικού ανθρώπου, ενταφιασθούν για πάντα οι αμαρτίες, και επικρατήσει στο κόσμο η Θεία Ειρήνη.

ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΠΩΣ Ο ΥΙΟΣ, ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ  ΜΕ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ  ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΡΚΑ ΑΜΑΡΑΝΤΗ, ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΗ, ΑΦΘΑΡΤΗ ΚΑΙ ΑΠΑΘΗ, ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ.  ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΕΣΤΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΠΛΑΣΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ.

 ΕΛΠΙΔΑ= ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΑΡΚΙΚΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ; Ναι υπάρχει όταν προσδοκούμε κατά φύση, και σε καμιά περίπτωση όταν προσδοκούμε                     καθ’ υπερβολή,  και αντίθετα με  το φυσικό. Και η φύση, Σοφία Θεού είναι και όποιος ενεργεί κατά φύση, θέλημα Θεού αποδέχεται και εκφράζει.

Φρονώ ότι η δική μου εμπειρία από την ζωή , θα πείσει πιστεύω του λόγου μου το αληθές

Η ζωή μου έχει στιγματιστεί ανεξίτηλα από τον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου, την περίοδο 1955- 1959.

Είμαστε άπειροι, άοπλοι, ανεκπαίδευτοι. Είμαστε τα γυμνασιόπαιδα της τετάρτης, πέμπτης και έκτης τάξεως των Ελληνικών γυμνασίων της  Κύπρου.  Είχαμε μέσα μας την φλόγα για λευτεριά και αυτό ήταν το ακαταμάχητο όπλο μας. Μας ανατίθεντο άκρως επικίνδυνες αποστολές και τις εκτελούσαμε με βαρύτατο κόστος.  Ο αγώνας διεξήχθη στο όνομα της Ομοούσιας και  Αγίας  Τριάδας. Χωρίς την εμφανέστατη Θεία παρέμβαση, οι μισοί από τις δικές μας τάξεις δεν θα καταξιώνονταν να δουν το τέλος του αγώνα.  

  Απαριθμώ πράξεις από την δική μου εμπειρία.

1: Τρείς φορές η μητέρα μου με έκλαψε για νεκρό.

2: Στα εννέα μου χρόνια, μισό βήμα, ή  αν το ζώο που γυρνούσε το αλακάτι, (μηχανισμός άντλησης νερού από πηγάδι) ολοκλήρωνε το βηματισμό του, θα είχα συνθλιβεί μεταξύ των κυλίνδρων του μηχανισμού άντλησης νερού.

3: Ήταν βράδυ και οι Άγγλοι με έτρεχαν ξοπίσω για να με συλλάβουν.  Στις παρυφές της Λάρνακας  και στα δυτικά των πετρελεοδεξαμενών, υπήρχε στρατόπεδο εγκαταλειμμένο και στα  200 μ. περίπου,  υπήρχε άλλο ενεργό στρατόπεδο που σάρωνε με τους προβολείς του όλη την περιοχή. Όταν οι προβολείς πλησίαζαν σε εμένα,  έπεφτα κάτω και ερευνούσα οπτικά το που ακριβώς βρίσκομαι, Ήξερα για το περιφραγμένο με αγκαθωτά  σύρματα στρατόπεδο ότι ήταν μπροστά μου, το πού όμως ακριβώς, αφήνετο στην οπτική παρατήρηση.

Και στην περίπτωση που περιγράφω, όταν έπεσα κάτω παρατήρησα ότι το κεφάλι μου απείχε από τα αγκαθωτά σύρματα, δηλαδή από τον βέβαιο θάνατο, μόνο 20 πόντους. Την ίδια νύχτα, άλλες τρεις φορές της ίδιας φύσης άλλα γεγονότα, με αποκορύφωμα το παγκόσμιο ρεκόρ για άλμα εις ύψος, αφού μπόρεσα να πηδήξω από τοίχο ύψους τεσσάρων μέτρων, με μόνο βοηθό το μάνταλο της εξώπορτας.

4: Συνελήφθηκα την 17^ην Μαρτίου το 1957, μήνα της ονομαστικής μου εορτής και γενεθλίων μου. Μεταφέρθηκα στο κολαστήριο του Special Branch Στη Λευκωσία.  Τα βασανιστήρια ήταν σε 24ωρη βάση και καθημερινά. Το σώμα έγινε ολόμαυρο, ο πόνος αβάσταχτος και ο φόβος κυρίαρχος της ψυχής και του σώματος μου. Ο διάβολος μου σφήνωσε στο κεφάλι ότι έπρεπε να προδώσω συναγωνιστές και γεγονότα, για να σώσω το τομάρι μου. Άγριος καυγάς ξέσπασε μέσα μου με την συνείδηση μου να με καθυβρίζει και να μου φωνάζει, ‘’τι σκέπτεσαι να κάνεις  βρε ρεμάλι. Για να γλυτώσεις το τομάρι σου πρέπει να προδώσεις την πατρίδα σου, να οδηγήσεις συναγωνιστές σου στην αγχόνη, να καταισχύνεις την οικογένεια σου πού ήδη προσμέτραγε ένα σοβαρά άρρωστο και άλλον ένα στις κεντρικές φυλακές, καταδικασμένο σε ισόβια δεσμά;’’

Και εγώ ούρλιαζα από τον πόνο και την αναποφασιστικότητα μου. Έμπειρος ο ανακριτής κατάλαβε ότι ήμουν κοντά στο αίσχος και την ντροπή, με κάθισε σε μια καρέκλα και μου είπε.

Άντε λέγε να γράφουμε. Δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου, και μπαίνει στο γραφείο ένας φουριόζος Τούρκος αστυνομικός, φωνάζοντας με χαρά. Συλλάβαμε τυχαία τον τάδε, συνεργάτη του Σαμψών. Φέρετε τον  μέσα ουρλιάζει ο Άγγλος ανακριτής και αυτόν (εμένα) κλειδώστε τον στο διπλανό γραφείο.  

Σε πέντε λεπτά άρχισαν τα ουρλιαχτά του νεόφερτου. Δεν ξέρω πόσο κράτησαν. Εγώ όμως άρχισα να φοβάμαι πολύ περισσότερο και ταυτόχρονα ευχόμουν να κρατήσουν για πολύ τα ουρλιαχτά. Ήξερα όμως ότι κάποτε και σύντομα θα τελειώσουν. Γονάτισα, όσο είναι καιρός σκέφτηκα, έκανα την προσευχή μου και συνομίλησα με τον Θεό μου.

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΕΡΕΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΓΛΥΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΗ. ΤΟΝ ΥΙΟ ΣΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΠΕ  «ΘΕΕ ΜΟΥ ΘΕΕ ΜΟΥ ΙΝΑ ΤΙ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΕΣ, ΤΟΝ ΠΕΙΡΕΣ ΑΜΕΣΩΣ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ, ΕΝΩ ΕΓΩ ΣΤΑ 17 ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΛΑΒΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.

Τα καλά τελειώνουν γρήγορα. Με επανέφεραν μπροστά στον ανακριτή και αυτός μου είπε ¨Άντε λέγε να γράφουμε. Τι να πω, απάντησα με σταθερή φωνή και χωρίς κανένα φόβο. Μέσα μου είχα αποφασίσει να προκαλέσω εγώ αυτό που ζητούσα από τον Θεό να κάνει για μένα.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ……… ΑΠΑΝΤΟΥΣΑ  ΕΠΙ ΜΕΡΕΣ, ΩΡΕΣ, ……ΜΗΝΕΣ, ΧΡΟΝΙΑ, ΑΚΌΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.  ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

Θεέ μου, να μην ζήσει κανείς αυτά που έζησα εγώ μετά το ‘’δεν ξέρω τίποτα’’. Και όμως με την Θεία παρέμβαση γλύτωσα, ενδεχομένως, την καταισχύνη της προδοσίας και βγήκα από το κολαστήριο αγνός αγωνιστής όπως ήμουν την ώρα που συνελήφθηκα.

 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΩ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ

5: Ήταν απόγευμα. Μετέφερα σε τσάντα πάνω στο ποδήλατο μου, με το οποίο κυκλοφορούσα πλούσιο υλικό διαταγών, δύο πιστόλια, και χειροβομβίδες, στα χωριά Τρούλοι, Ορόκλινη και Πύλα. Έξω από την Λάρνακα, στον δρόμο προς Δεκέλεια, έπεσα πάνω σε μπλόκο των Άγγλων. Ήταν απόλυτα αδύνατη η διαφυγή ή η αποφυγή του  μπλόκου. Ο μαρτυρικός θάνατος βέβαιος, αφού η μόνη επιτρεπτή ποινή από το δικαστήριο, ακόμη και για κατοχή 5 γρ. μπαρούτης, ήταν ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΜΟΣ.

Τρείς σειρές αγκαθωτά συρματοπλέγματα στο δρόμο και περίπου 50 στρατιώτες πάνοπλοι που έκαναν εξονυχιστική έρευνα αδιακρίτως σε όλους τους περαστικούς με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο.

Ένθε και ένθε του δρόμου, μέσα στα χωράφια, ακροβολισμένοι Άγγλοι  στρατιώτες σε μήκος 100 μέτρων περίπου, φέροντες, πέρα του ατομικού οπλισμού τους και πολυβόλα.

Καταρχήν, και αδιανόητο για την δική μου ψυχοσύνθεση, διατήρησα απόλυτη ψυχραιμία. Κατέβηκα από το ποδήλατο μου, και μαζί με την τσάντα προχώρησα σε ένα Άγγλο στρατιώτη. Έβαλα την τσάντα στα πόδια του και του είπα στα αγγλικά. Σε παρακαλώ κύριε, κάνε μου έρευνα για να φύγω,  γιατί βιάζουμε.  

OK JOHN μου απάντησε. Με ερεύνησε, δεν είχα τίποτε πάνω μου και άρα δεν βρήκε τίποτε. OK JOHN, you can go.  THANK YOU SIR του Είπα, επήρα την τσάντα μου μέσα από τα πόδια του και αναχώρησα.

ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΩ ΑΛΛΟ. ΌΣΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ,  ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΔΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΖΩΟΔΟΤΗ ΘΕΟ.

 Ελπίζω ότι το παρόν γράφημα θα ωφελήσει έστω και ένα συνάνθρωπο. Ο Θεός αγαπά τα έργα του και δεν θα αφήσει να καταστραφεί ο άνθρωπος. Όμως είναι και ΔΙΚΑΙΟΣ, και η απονομή δικαιοσύνης έπεται του ΑΔΙΚΟΥ. Και αλλοίμονο στον άνθρωπο που θα προκαλέσει και θα  επισύρει την Θεία οργή. Και αλλοίμονο στις πόλεις που θα ζηλέψουν την κοινωνική συμπεριφορά των πόλεων Σόδομα και Γόμορα. Και αλλοίμονο στα κράτη που θα υποκύψουν στον κοσμοκράτορα.

Η φύση έχει αρχή και με τον όρο αυτό περιγράφεται η συμπεριφορά των φυσικών δυνάμεων, οι οποίες υπακούουν και κατευθύνονται αποκλειστικά από την ακτινοβολία του Υπέρτατου Νου.

Πολλές οι φυσικές προειδοποιήσεις. Ας ανοίξουμε τα αυτιά και τα μάτια του ΝΟΥ και του ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ. και ας κλείσουμε τα στόματα μας. Και ποτέ μην ξεχάσουμε ότι,

ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΕΛΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΕΙ                                                           ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ.