ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ;

                              MΑΣ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ;

Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων, απάντων τιμιώτερον έστι η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά Θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ                                                                                                                                                                                                                                                                                              ΣΩΚΡΑΤΗΣ

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:  Μόνο η Φράση ‘’Εν οίδα ότι ουδέν οίδα’’ τον καθιερώνει ως τον μεγαλύτερο και αξεπέραστο φιλόσοφο όλων των εποχών. Οίδε ο άνθρωπος ότι η ανθρώπινη γνώση,  όσο μεγάλη και αν είναι, είναι πρακτικά μηδέν, συγκρινόμενη με την άπειρη γνώση που υπάρχει διάχυτη εις το σύμπαν.

             Δηλώνει με την ανωτέρω φράη ο Σωκράτης ότι η πατρίδα είναι ότι τιμιώτερον και αγιώτερον υπάρχει, και παρά τους δώδεκα Ολύμπιους Θεούς και παρά τους ανθρώπους.

Και πατρίδα είναι η γη των πατέρων και με τον όρο πατρίδα περιγράφεται το ΠΡΟΤΕΡΟ ΤΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟ ενός συγκεκριμένου συνόλου ανθρώπων.  Σε αυτό το σύνολο ανθρώπων, που είναι υποσύνολο της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα υποσύνολο του σύμπαντος κόσμου, σε αυτό ανήκει ο άνθρωπος.

Άρα το ον άνθρωπος ανήκει, είναι λειτουργικό μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, που είναι λειτουργικό μέρος του σύμπαντος κόσμου.

              ΆΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟ, ΑΝΗΚΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ,                                             ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

1:ΓΕΝΚΑ:

Η απόλυτα αντικειμενική προσέγγιση του θέματος είναι αδύνατη, επειδή οι απαντήσεις σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζονται από τα αναπόδεικτα πιστεύω των ανθρώπων. Εμείς θα προσεγγίσουμε το θέμα, ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ, από την υλιστική και την Ελληνοχριστιανική άποψη. Πρώτα το ερώτημα.

Σε ποιόν ανήκει ένας ζωγραφικός πίνακας; Στον δημιουργό του ή στον κάτοχο του. Ο κάτοχος έχει ιδιοκτησιακά δικαιώματα, δύναται με τον πίνακα να στολίσει το σπίτι του, να τον πωλήσει ή και να τον καταστρέψει. Ο ζωγράφος έχει δημιουργικά δικαιώματα πάνω στον πίνακα, ανεξάρτητα ποιος είναι στην δεδομένη στιγμή ο κάτοχος του. Ποιανού τα δικαιώματα υπερισχύουν; Ασφαλώς εκείνου που οι επισκέπτες ομοθυμαδόν αναγνωρίζουν. Πίνακας π.χ. του Picasso.

Άρα, επειδή τα πλάσματα έχουν δημιουργό, κατά ανάγκη ανήκουν στον δημιουργό τους.

Είναι τα πάντα μέσα στο γίγνεσθαι πλάσματα;

Ναι είναι πλάσματα γιατί έχουν αρχή και τέλος, και υπόκεινται, ως σύνθετα σώματα, στην αποσυνθετική αρμοδιότητα του χρόνου.

Υπάρχουν ουσίες που δεν υπόκεινται στην αποσυνθετική αρμοδιότητα του χρόνου;

Ναι υπάρχουν, είναι τα απλά σώματα, τα απλά χημικά στοιχεία κατά τα ανθρώπινα, τα οποία ως μη σύνθετα δεν υπόκεινται εις αποσύνθεση, δεν υπάρχουν μέσα στο χρόνο, και κατά λογική αναγκαιότητα, απλά ΥΠΑΡΧΟΥΝ (κατά την φιλοσοφική έννοια του όρου), άναρχα και ατελεύτητα. Αποτελούν, ούτως ειπείν την πρώτη ύλη της Δημιουργίας. Αποτελούν την Δόξα του Θεού, αποτελούν τα ύδατα επί των οποίων αναπαύεται πνεύμα Θεού.   

Υπάρχει κατά λογική αναγκαιότητα ο κόσμος των πνευμάτων;  

ΝΑΙ, αφού υπάρχει το αιτιατό που είναι ο κόσμος του γίγνεσθαι, υπάρχει κατά λογική αναγκαιότητα και το αίτιο, που είναι ο Δημιουργός. Αφού υπάρχει η πρώτη ύλη και το εξ’ αυτής κτίσμα, κατά λογική αναγκαιότητα υπάρχει και ο κτίστης.   Και αφού ο κόσμος του γίγνεσθαι δεν μπορεί να είναι δημιουργός του εαυτού του, έπεται ότι κάποιος άλλος κόσμος είναι ο κτίστης, ο Δημιουργός. Αυτός είναι  ο κόσμος των πνευμάτων.  

Ο ορατός μας κόσμος, το σύμπαν, το γίγνεσθαι υπόκειται σε μια συνεχή, διαδικασία σύνθεσης και αποσύνθεσης, ποιες οι ενεργούσες δυνάμεις και γιατί η συνεχής ανακαίνιση του σύμπαντος αποτελεί αναγκαιότητα;

Ο χρόνος αποτελεί την ανίκητη δύναμη της αποσύνθεσης και την τροχιά κίνησης των ουρανίων σωμάτων. Είναι δύναμη και όχι διάσταση. Η βαρύτητα αποτελεί την ανίκητη δύναμη της σύνθεσης.

Το Σύμπαν αποτελεί μία άπειρη λειτουργική ζώσα ύπαρξη, τεταγμένη να υποτάσσετε στην θέληση του Δημιουργού του. Δηλαδή στερείται αυτόνομης βούλησης. Κατά την λειτουργία τους, τα διάφορα ουράνια σώματα, διά της πυρηνικής σύνθεσης ή σχάσης,  παράγουν και αναλίσκουν ενέργεια. Δηλαδή, μέσα από μια πολυσύνθετη και άγνωστη στον άνθρωπο διαδικασία, διαφθείρεται η ουσία και εκ της διαφθοράς αυτής παράγεται ενέργεια. Η ενέργεια ως ουσία υπόκειται στην ίδια διαδικασία διαφθοράς, ή αποσύνθεσης .

Η αποσύνθεση ολοκληρώνεται όταν  τα ουράνια σώματα και η παραγόμενη από αυτά ενέργεια, μεταπέσουν σε απλά απειροστά σωματίδια.

 Ας προσεγγίσουμε το θέμα με τα άυλα σώματα όπως είναι ο ήχος, η οσμή, το φώς κλπ.. Το άυλο υποδηλώνει ότι δεν υποτάσσονται στις δυνάμεις της βαρύτητας, ή ότι η υποταγή τους είναι ανθρωπίνως μη ανιχνεύσιμη. Όμως το άυλο δεν σημαίνει ότι δεν αποτελούνται από κάποια ουσία μη, επίσης, ανιχνεύσιμη πειραματικά.

Για εμάς αποτελούν σύνθετα σωματίδια κάποιας ουσίας, όπως δέχεται και η κβαντική θεωρεία για το φώς. Τα αυτόφωτα ουράνια σώματα σφαιρικά ακτινοβολούν, και η ακτινοβολία τους  διαχέεται στο άπειρο  σύμπαν με ταχύτητα φωτός. Γύρωθε κάθε ουρανίου σώματος, υπάρχει ισχυρό φράγμα ακτινοβολίας το οποίο φράσσει τον δρόμο στην ακτινοβολία άλλων ουρανίων σωμάτων να προσεγγίσουν το ακτινοβολούν σώμα.

 Άρα τα Ακτινοβολούντα ουράνια σώματα είναι πομποί και όχι δέκτες ακτινοβολίας, και για αυτό είναι εφικτή η φασματική ανάλυση της σύνθεσης τους. Προκύπτει επίσης ότι ίση η μεγαλύτερης πυκνότητας ακτινοβολία δεν επιτρέπει την διεμβόλιση της από ίσης ή χαμηλότερης πυκνότητας ακτινοβολίας

Άρα όσο η ακτινοβολία απομακρύνεται του ακτινοβολούντος σώματος η πυκνότητα της αραιώνεται και τελικά διαφθείρεται και αποσυντίθεται σε απλά απειροστά σώματα. Και τούτο αναγκαίο είναι. Χωρίς την αποσύνθεση το γίγνεσθαι θα μεταλλάσσεται συνεχώς από άπειρος χώρος ουσίας σε άπειρο χώρο ενεργών δυνάμεων και θα καθίσταται αφιλόξενος.

Άρα η συνεχής ανακαίνιση του σύμπαντος αποτελεί αναγκαιότητα για την επίτευξη διαρκούς ισορροπίας στο σύμπαν, ή όπως αλλιώς μπορεί να ειπωθεί, για την επίτευξη διαρκούς αρμονίας συνύπαρξης και κίνησης των ουρανίων σωμάτων.    

Κατά την δική μας λογική αλλά αναπόδεικτη άποψη, υπάρχει κατά την φιλοσοφική έννοια του όρου, η πρώτη ύλη, το απειροστό σωματίδιο, τα ύδατα επί των οποίων αναπαύεται πνεύμα Θεού και υπάρχει ως δόξα Θεού. Υπάρχουν οι δυνάμεις διά των οποίων κτίζεται  το σύμπαν. Υπάρχει η ενέργεια η οποία παράγεται και αναλίσκεται κατά την λειτουργία των ουράνιων σωμάτων, και δια της οποίας παράγεται έργο. Υπάρχει το έργο, το κτίσμα. Άρα κατά λογική αναγκαιότητα υπάρχει ο Κτίστης.  

Αρμονία συνύπαρξης και κίνησης των ουρανίων σωμάτων. Άρα κάθε ουράνιο σώμα υπάρχει και κινείται έναντι άλλων ουρανίων σωμάτων. Δηλαδή η ύπαρξη, η θέση  και η κίνηση των πάντων μέσα στο γίγνεσθαι, είναι σχετική, και το ένα προσδιορίζεται έναντι κάποιου άλλου. Τα πάντα αλληλοπροσδιορίζονται και δεν υπάρχει απόλυτος προσδιορισμός κανενός ουράνιου σώματος. Αφού όμως τα μέρη αλληλοπροσδιορίζονται, τότε το όλο είναι κατά λογική αναγκαιότητα απροσδιόριστο. Επίσης κατά λογική αναγκαιότητα για να προσδιοριστεί το όλο θα πρέπει να συσχετιστεί με το απόλυτο.

Χωρίς το ΑΠΟΛΥΤΟ δεν υπάρχει προσδιορισμός του σύμπαντος, δεν είναι δηλαδή δυνατή η απόδειξη της ύπαρξης του. Και αφού το σύμπαν υπάρχει, άρα υπάρχει και ο πάντων πλάστης, ο Θεός και άρα υπάρχουν και τα λειτουργικά όντα του Θεού. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η ανάλυση που ακολουθεί εδράζεται πάνω στην αναπόδεικτη, αλλά λογικά αναγκαία παραδοχή, ότι Υπάρχει το Όλο, το κατά τον Παρμενίδη απόλυτο είναι, ο Ένας Τρισυπόστατος, ουράνιος και δημιουργός  Θεός. Τρισυπόστατος, ότι διά της υποστάσεως φανερώνεται ότι ο  Θεός, αποτελεί Ζώσα  Ύπαρξη από την οποία πηγάζει το Αγαθό, Το δίκαιο, Το Παντοδύναμο, το πάνσοφο, το Όλο.    

2:ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Συνδέσαμε το Θείο με τα ανθρώπινα, την Θεία επιταγή με την ανθρώπινη ενέργεια, και τον άνθρωπο με το ένα του πρόσωπο.

 Θεοκρατικό κράτος, ή ανεξιθρησκία;

ΕΞΑΠΑΝΤΟΣ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ, ότι Κύριος εποίησε άνθρωπο με ελευθερία βούλησης.

Ελληνικό  κράτος με ήθος, αρετή, πατριωτισμό, Τριαδικό Θεό, Ορθοδοξία, κοινωνική αλληλεγγύη, ΑΓΑΠΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΝΗΡΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, σεβασμό στο δικαίωμα ζωής των όντων,  στις πατρογονικές αρχές, στις παραδόσεις, στους αγώνες για ελευθερία, στην Ελληνική κοσμοθεώρηση που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό έθνος και την ανθρωπότητα από καταβολής κόσμου;

ΑΣΦΑΛΩΣ ΝΑΙ.  

Σεβασμός στα δικαιώματα ζωής, ελευθερίας, έκφρασης και επιλογής των πολιτών, διαλογισμός, σεβασμός στην αντίθετη άποψη, σε άλλους πολιτισμούς και θρησκείες και προστασία από βιασμούς της επικρατούσας θρησκείας;    ΑΣΦΑΛΩΣ ΝΑΙ.

2.1: Και το κρίσιμο Ερώτημα: Ανήκει ο άνθρωπος στον εαυτόν του, ή μας ανήκει ο εαυτός μας; Και εάν μας ανήκει θα πρέπει να του δώσουμε δικαίωμα να ασχημονεί δημόσια; Από το τελευταίο αυτό ερώτημα θα ξεκινήσουμε την ανάπτυξη του θέματος.

Είμαστε ένα μέρος του σύμπαντος κόσμου, όπως ο ήλιος, το αστέρι, το δένδρο, η πανίδα και η χλωρίδα, ο αγέρας, ο πάγος, το λιοπύρι. Μέσα στο σύμπαν τα πάντα απέριττα υπάρχουν, κατά απόλυτη οικονομία  λειτουργούν, και τίποτα το αυτόνομο δεν υπάρχει. Τα πάντα υπάρχουν μέσα στο όλο και για το όλο, και συνιστούν ένα απέριττο και αδιαίρετο σύνολο. Τίποτα δεν υπάρχει για τον εαυτόν του, γιατί τότε το σύμπαν θα ήταν ένα άπειρο σύνολο αλληλοσυγκρουόμενων δυνάμεων.

Είναι άκρως εγωιστικό και παράλογο και φθοροποιό και αφανιστικό, να θεωρείται ότι πάντα τα αισθητά εις την υπηρεσία του ανθρώπου υπάρχουν. Η άποψη αυτή ανάγει τον άνθρωπο εις επίγειο θεό, ή επί το ακριβέστερο καθιστά τον άνθρωπο δούλο του άρχοντα του κόσμου τούτου.

Οι αρχαίοι Έλληνες θεοποίησαν το καλό και το κακό. Και το κακό, η εκτροπή του ανθρώπου από τον προορισμό του είναι, και το καλό η τιμωρία και η ανθρώπινη τραγωδία. Με την θεοποίηση αυτή, δίδαξαν την ανθρωπότητα ότι ό άνθρωπος έχει δοτά όρια γνώσης και δυνάμεων και όταν τα υπερβαίνει σύρετε σε τραγωδία και σε αφανισμό.

Η ορθόδοξη χριστιανική φιλοσοφία υποστηρίζει ότι ΠΡΟΣΩΠΟ είναι το άτομο που συνδέεται με το κοινωνικό σύνολο, με την  διάσταση της αγάπης. Δηλαδή το ΟΝ αποκτά προσωπικότητα,  μέσα στο όλο της ανθρωπότητας και μόνο όταν ενεργεί με ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΗΣΗ, βοηθητικά, ενισχυτικά, συμπληρωματικά στην εκπλήρωση του προορισμού του όλου , δηλαδή της ανθρωπότητας. 

Μήπως τούτο υποδηλώνει ότι το πρόσωπο έχει υποχρέωση να θυσιάζει την ζωή του για το όλο;

 ΝΑΙ, ΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΘΥΣΙΑ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΛΗΣΗ.

Οι αυτόβουλα θυσιαζόμενοι, υπερβαίνουν τα ανθρώπινα από αγάπη για τους ανθρώπους, και ήρωες και άγιοι ονομάζονται και υπερασπιστές, της ελευθερίας της βούλησης του ανθρώπου, μοναδικό δώρο Θεού  προς τον άνθρωπο.

Μήπως τούτο υποδηλώνει ότι η ανθρωπότητα έχει το δικαίωμα να θυσιάζει μέλη της για το συμφέρον της ολότητας;

 ΑΣΦΑΛΩΣ ΟΧΙ, γιατί όπως μέσα στο άπειρο σύμπαν τα πάντα απέριττα υπάρχουν, έτσι και μέσα στην ανθρωπότητα όλα τα μέλη της απέριττα υπάρχουν

Συμπερασματικά:

Κανόνας είναι ότι είμαστε λειτουργικό μέρος του άπειρου σύμπαντος, και του υποσυνόλου του, που ονομάζεται ανθρωπότητα. Άρα κατά κανόνα η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΝ, υπόκειται σε περιορισμούς και κατά κανόνα τίποτα δεν μας ανήκει.

Τα αυτόνομα δικαιώματα του ανθρώπου έχουν σχέση με την ύπαρξη του ως πρόσωπο, με την ίδια του την φύση, διότι ως φύση ο άνθρωπος είναι πλάσμα Θεού και μόνο εις την θέληση του Θεού υπάγετε. ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΖΗΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΒΟΥΛΟΜΑΙ.

2.2: Το υποσύνολο ανθρωπότητα.

Είναι θεμιτή η διαίρεση του υποσυνόλου ανθρωπότητα σε διακριτά υποσύνολα, όπως είναι τα κράτη, τα έθνη, οι θρησκείες, οι γλώσσες;

 Μόνος αρμόδιος να δώσει αναμφισβήτητη απάντηση είναι ο όλων Πλάστης.

 Είναι η διαφορετικότητα των ανθρώπων, της φύσης, της ατμόσφαιρας, της γεύσης, των χρωμάτων, ανθρώπινα δημιουργήματα ή περιορισμοί στους οποίους υπάγεται το είναι και η ενέργεια των όντων;

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ. Να αμφισβητήσουμε την ορθότητα  της άπειρης σοφίας του Πλάστη οι έχοντες δοτή απειροστή γνώση;                ΑΣ ΚΡΙΝΟΥΜΕ, αλλά για να κρίνουμε πρέπει να γνωρίζουμε τον προορισμό μας ως ατομικές υπάρξεις, ως  μέλη της ανθρωπότητας, ως μέρος του άπειρου σύμπαντος. Τα γνωρίζουμε; όχι αλλά ας το παραλληλίσουμε, με κάτι που εμείς κάνουμε.

Την εκπαίδευση την χωρίζουμε σε τέσσερις βαθμίδες και κάθε βαθμίδα την χωρίζουμε σε τάξεις. Η εκπαίδευση επιταχύνει την μάθηση, και η μάθηση εκ της διάχυτης στο σύμπαν απείρου γνώσης λαμβάνεται, και η γνώση πνεύμα είναι και δεν υπόκειται στην φθοροποιό επίδραση του χρόνου. Η ανθρώπινη ζωή,  καβαλάρης του χρόνου είναι, και έχει σύντομο τέλος. Η ταχύτητα λήψης της γνώσης είναι πεπερασμένη και βαίνει μειούμενη προς το όριο της χωρητικότητας της ανθρώπινης μνήμης.

 Άρα συνετό και αναγκαίο είναι, η ποσοτική διαίρεση της μάθησης και κατά ακολουθία της εκπαίδευσης σε τομείς και υποτομείς, για να επιταχυνθεί η ταχύτητα λήψης της γνώσης, και διά της συνεργασίας των ανθρώπων, (της κατανομής έργων και εργασίας), η αύξηση της γνώσης της ανθρωπότητας.

ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΗ Η ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ και αναγνώρισης της γνώσης;

ΑΣΦΑΛΕΣΤΑΤΑ ΝΑΙ,  γιατί συνιστά το προαπαιτούμενο λειτουργίας της ελευθερίας της βούλησης των ανθρώπων. Είναι αναμφισβήτητα διαπιστωμένο ότι άτομα που έχουν δεχτεί την ίδια ποσοτικά και ποιοτικά πληροφόρηση δια των αισθήσεων, όπως είναι και η μάθηση μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, έχουν τόσες απόψεις όσος είναι και ο αριθμός τους. Δηλαδή η ομοφωνία σπανίζει στον πραγματικό μας κόσμο, ακόμα και σε θέματα που αποτελούν αντικείμενο κοινής μάθησης.

Οι υλιστικές θεωρίες θεωρούν ότι η βούληση είναι αιτιώδης και εδράζεται πάνω στην πληροφόρηση που τα άτομα λαμβάνουν δια των αισθήσεων τους. Προσπάθησαν και προσπαθούν δια της χειραγώγησης των εκπαιδευτικών συστημάτων, να επιτύχουν κοινή βούληση, την αγελοποίηση,  όλων των ανθρώπων, και να επικυριαρχήσουν  επί των ψυχών και των σωμάτων της ανθρωπότητας.

Η Ελληνική και Χριστιανική κοσμοθεώρηση αρνείται τον αιτιώδη χαρακτήρα της βούλησης, και δέχεται ότι στον σχηματισμό της παρεμβάλλονται πνευματικοί παράγοντες που υπάρχουν μέσα στις μνήμες του νου. Είναι προφανές ότι η πραγματική συμπεριφορά των ανθρώπων, επαληθεύει την πνευματική θεωρεία, χωρίς να αρνείται την  εκ των αισθήσεων πληροφόρηση.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΑΥΛΟΥ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η’ ΣΤΟΙΧΟΣ 10. ‘’ΔΙΔΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΙΑ ΑΥΤΩΝ (ΑΝΘΡΩΠΩΝ) ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙΓΡΑΨΩ ΑΥΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΕΣΟΜΑΙ ΑΥΤΟΙΣ ΕΙΣ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΣΟΝΤΑΙ ΜΟΙ, ΕΙΣ ΛΑΟΝ..’’. 

Και τούτη είναι η ΝΕΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, την οποία υπόγραψε ο Θεός με το αίμα του Υιού Αυτού. Και τούτη είναι η απόλυτη δικαιολόγηση του περιεχομένου του όρου Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Και τούτος είναι ο Θείος Λόγος που καθιστά την Ελληνική κοσμοθεώρηση πρόδρομο του Χριστιανισμού.

Και αν κατά τα ανθρώπινα, θεμιτή και αναγκαία είναι η ποιοτική και ποσοτική διαφορετικότητα της μάθησης και γενικότερα των ενεργειών των ανθρώπων, πολλαπλά περισσότερο είναι η παρά Θεό, θεμιτή και αναγκαία η  διαφορετικότητα όντων και πραγμάτων. 

Και ποιος άνθρωπος δύναται βάσιμα να αρνηθεί ότι η ανθρώπινη γνώση είναι και σήμερα απειροστό της διάχυτης εις το άπειρο σύμπαν, άπειρης γνώσης;

Και ποιος νουνεχής, δύναται να αρνηθεί ότι ο άνθρωπος από της εμφάνισης του στην γη, υπόκειται σε μια συνεχή εξελικτική πνευματική παιδαγωγική διαδικασία που έχει όρια;

Και ποιος βάσιμα δύναται να αρνηθεί ότι η παιδαγώγηση του ανθρώπου εξυπηρετεί την ανάγκη ανακαίνισης πνευμάτων, απονομής  της θείας Χάριτος και επικράτησης στο σύμπαντα κόσμο της Θεία αγάπης και ειρήνης;

Ο Παρμενίδης το 550 π.χ., μας λέγει. Διήλθα διά του εαυτού μου και αυτά που βρήκα εκεί,  αυτά γράφω. Και αναμφισβήτητα η γνώση δεν παράγεται, η γνώση υπάρχει και πηγή της άπειρης γνώσης, του όλου,  είναι ο Θεός. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε στην διάνοια του ανθρώπου  γνώση και την ικανότητα, δια των αισθήσεων  να αποκτά γνώση, από την διάχυτη άπειρη στο άπειρο σύμπαν γνώση.

Άρα μέσα στην διάνοια του ανθρώπου υπάρχει η Θεία γνώση, υπάρχουν οι σφραγισμένες μνήμες Θείας γνώσης, που με πολύ κόπο, μόχθο, πίστη στο Θεό, αγάπη στον άνθρωπο, υποταγεί στους νόμους του Θεού, και ταπεινοφροσύνη, μπορούν να ανοίξουν και να ατενίσει ο άνθρωπος την απόλυτη αλήθεια.

Άρα ματαιοπονούν αδίκως οι του ουράνιου τριαδικού Θεού αρνητές. Τα πάντα εκ του Θεού υπάρχουν και διά του Θεού λειτουργούν. Και πάντα τα πλάσματα του Θεού, μέσα στη δόξα του Θεού και για την δόξα του Θεού Υπάρχουν και ακούσια ή εκούσια την δόξα του Θεού, υπηρετούν.  

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: 

Ο άνθρωπος εκλεκτό πλάσμα του Θεού είναι. Είναι λειτουργικό μέρος του σύμπαντος κόσμου, έχει Θεία πνευματική αποστολή, και για τούτο τον λόγο έχει ελευθερία βούλησης, ότι εν ελευθερία παράγεται  πνεύμα. Έχει δοτά όρια γνώσης και δυνάμεων. Υπάρχει μέσα σε περιβάλλον που ευνοεί την πνευματική ανέλιξη του και την συνεχή πνευματική ανάταξη του υποσυνόλου ‘’ανθρωπότητα’’. Η υπέρβαση δυνατοτήτων οδηγεί σε τραγωδία, και τούτο ελεύθερη επιλογή  ανθρώπου είναι.

Τα πάντα εν σοφία υπάρχουν πέριξ αυτού, και η διαφορετικότητα βούλησης, αναπόδεικτων πιστεύω, και εθνών και φυλών και γλώσσας και πολιτισμών και Γής και θάλασσας και ουρανού, και ήλιου και αγέρα και πάσης της φύσης,  πλάσματα Θεού είναι και σεβασμός  εις αυτά πρέπει, ότι μέσα στη διαφορετικότητα η ζωή υπάρχει και μέσα στην αγελοποίηση ο θάνατος του πνεύματος υπάρχει.