Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟΎ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

           Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

·       Επιμένουμε, όχι διότι ελπίζουμε ότι θα εισακουστούμε. Όχι δεν είμαστε αφελείς. Επιμένουμε γιατί θέλουμε να αποδείξουμε ότι ο παραλογισμός αποτελεί μια άλλη μορφή λογικής, η οποία έχει την βάση του σε άλλες κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις περί ζωής.

·       Βαθύτερη ερμηνεία, πιστεύουμε, των όσων συμβαίνουν σήμερα στο κόσμο μας, αποκαλύπτει ότι τα πάντα τα ανθρώπινα είναι σχετικά. Ακόμη και η υπέρτατη ανθρώπινη έκφραση της λογικής, είναι και αυτή σχετική και προσδιορίζεται από τα βαθύτερα αναπόδεικτα πιστεύω των ανθρώπων, τις κοσμοθεωρητικές τους αντιλήψεις περί ζωής.  

·         Άρα πέρα από τον νου, υπάρχει ο υπέρτατος νους, ο οποίος αποτελεί το απόλυτο και  με βάση τον οποίον, προσδιορίζονται όντα και πράγματα μέσα στο άπειρο γίγνεσθαι. Περί αυτών στα επόμενα.

 

Προλεγόμενα:                                                                                        Η αποταμίευση είναι το μέρος του εισοδήματος, το οποίο τα άτομα αποφεύγουν να καταναλώσουν, και συνήθως στις σύγχρονες κοινωνίες το κατακρατούν με την μορφή καταθέσεων στις τράπεζες, ή και σε άλλες μορφές χαρτοφυλακίου. Είναι έννοια αντίθετη της καταναλωτικής δαπάνης, και με αυτή χρηματοδοτείται η επενδυτική δαπάνη η οποία έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα πάνω στην δαπάνη επί του ΑΕΠ. Δηλαδή η αποταμίευση καθιστά δυνατή την αύξηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας και ταυτόχρονα, διά της αύξησης του ιδιωτικού εισοδήματος, αυξάνει την ζήτηση  του Εθνικού προϊόντος.

Οι αποταμιευτές συμμετέχουν στην κατανομή του παραγόμενου προϊόντος, ανάλογα του ύψους της αποταμίευσης τους και του επιτοκίου, το οποίο, στις  ελεύθερες οικονομίες, προσδιορίζεται από την αποδοτικότητα των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται με τις αποταμιεύσεις.

Τα αίτια που ωθούν τα άτομα να περιορίζουν την τρέχουσα κατανάλωση τους και να αποταμιεύουν είναι πολλά. Στην περίπτωση όμως των εισφορών στην κοινωνική ασφάλιση, η βασική αιτία είναι η πρόνοια για αξιοπρεπή γηρατειά, δηλαδή η εξασφάλιση των απαιτουμένων μέσων χρηματοδότησης της κατανάλωσης, όταν τα άτομα τερματίσουν τον ενεργό εργασιακό τους βίο.

Η οικονομική και κοινωνική χρησιμότητα της αποταμίευσης είναι τεράστια. Προάγει την συντηρητική και υπεύθυνη συμπεριφορά των ατόμων, και είναι το καλύτερο όπλο καταπολέμησης του παρασιτισμού. Αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για επίτευξη αυτοδύναμου ρυθμού ανάπτυξης.

 Μαζί με τις εξαγωγικές επιδόσεις, αποτελούν την ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΙΚΑΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ για ανάπτυξη, απασχόληση της διαθέσιμης ποσότητας του εργατικού δυναμικού, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, εμπέδωση της αξιοπρέπειας των πολιτών,  και  ισχυρό και δίκαιο κράτος.

 

ΤΟ  ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ:

Αποτελεί, στις σύγχρονες κοινωνίες, βασικό κομμάτι του αποταμιευτικού συστήματος, και υπακούει στους ίδιους κανόνες λειτουργίας. Είναι μια κρατικά ελεγχόμενη αποταμιευτική δραστηριότητα των πολιτών, οι οποίοι μέσα από τις εισφορές τους στην κοινωνική ασφάλιση, προσδοκούν να εξασφαλίσουν τους απαιτούμενους οικονομικούς πόρους χρηματοδότησης της κατανάλωσης τους, όταν εξέλθουν από την ενεργό εργασιακή δραστηριότητα.  

Το συνταξιοδοτικό σύστημα, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι στο σύνολο του ανταποδοτικό, δηλαδή το σύνολο των παροχών στους ασφαλισμένους, προσδιορίζεται από το σύνολο των εισφορών τους . Σε ατομικό επίπεδο, δηλαδή οι ατομικές παροχές, προσδιορίζονται και από κοινωνικούς παράγοντες. Κατά κανόνα οι υψηλόμισθοι χρηματοδοτούν μέρος των συντάξεων των χαμηλόμισθων.

Στην κοινωνική οικονομική, τα πλεονασματικά και συντηρητικά νοικοκυριά, χρηματοδοτούν την κατανάλωση των ελλειμματικών νοικοκυριών. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις. Δηλαδή χωρίς τα πλεονασματικά νοικοκυριά δεν θα υπήρχε καταναλωτική πίστης και αξιοπρεπείς κατώτατες συντάξεις.

ΣΤΑ ΟΣΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ, ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ. Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΥΝΑΤΟΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ ΜΑΣ. Ζητούμε συγνώμη από τους μη επαΐοντες, αλλά η επιστημονική αντικειμενικότητα είναι απόλυτα επιβεβλημένη, και γιατί θα εξαχθούν γενικότερα συμπεράσματα, που δικαιολογούν τους υπότιτλους.

 

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ:

1:  Στο οικονομετρικό σύστημα που χρησιμοποιείται, υπάρχουν πέντε μεταβλητές πολιτικής, οι συνδυασμοί των οποίων μεταξύ τους,  προσδιορίζουν δεκάδες επιλογές άσκησης συνταξιοδοτικής πολιτικής. Συνήθως, σε κάθε αναμόρφωση του ελληνικού συνταξιοδοτικού συστήματος, αναπροσδιορίζονται με ταμειακά κριτήρια, το ποσοστό των εισφορών πάνω στις τρέχουσες αποδοχές, το ποσοστό των παροχών εις % επί των αποδοχών κατά την ημέρα συνταξιοδότησης, ο προσδιορισμός κάποιου μέσου επιπέδου παροχών επί του οποίου υπολογίζεται η σύνταξης, ο απαιτούμενος χρόνος για την καθιέρωση συντάξιμου δικαιώματος και τα χρόνια ασφάλισης που απαιτούνται για πλήρη σύνταξη.

   2: Υποθέτουμε πλήρως ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα. Το άθροισμα  των ετήσιων συντάξεων  Δ, ισούται, , με   τις εκτοκιζόμενες συνολικά εισφορές, που ο ασφαλισμένος πλήρωσε στα ταμεία χορήγησης συνάξεων. Από τις εισφορές καθώς και από το συσσωρευμένο κεφάλαιο κατά τον χρόνο συνταξιοδότησης, αφαιρείται σταθερά ποσοστό 1,5% για διοικητικά έξοδα. Η διάρθρωση των πραγματικών συντάξεων εντός του συνταξιοδοτικού συστήματος, δεν επηρεάζει τις διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα. Ο μισθός βάσης (W₀=100) λαμβάνεται ίσος με (100)

3:Με βάση τις παραμέτρους που αναγράφονται στην πρώτη γραμμή του πίνακα και ειδικότερα με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 6,0%, μέση ετήσια αύξηση των μισθών 3,0%, 35 χρόνια ασφάλισης, με 15 χρόνια συνταξιοδότησης, και με

 ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΙΣΦΟΡΩΝ 15,0% ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΜΙΣΘΟΥ, Η ΔΥΝΗΤΙΚΗ  ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ 35^ΟΝ  ΕΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ  263,2 ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ (ν.μ.) ή ΣΤΟ 93,5%  ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΜΙΣΘΟΥ.

ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΜΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ 10,0% ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ, Η ΣΥΝΤΑΞΗ (Δ) ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ 175,8 ν.μ. Η ΣΤΟ 62,3% ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΜΙΣΘΟΥ ( w_t)

 

4:Με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 3,0% και με τις λοιπές παραμέτρους όπως στην προηγούμενη παράγραφο (3) προκύπτει ότι,

 Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 15,0% η δυνητική σύνταξη είναι 109,9 ν.μ. ή 39% επί W_t.

 Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 25,0%,η δυνητική σύνταξη είναι 183,2 ν.μ. ή 65% επί W_t.

 

5: Με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 2,0%, και τις λοιπές παραμέτρους όπως στην προηγούμενη  παράγραφο (3), προκύπτει ότι,

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 15,0% η δυνητική σύνταξη είναι 89,6 ν.μ. ή 29% επί W_t.

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 30,0% η δυνητική σύνταξη είναι 192,7 ν.μ. ή 68% επί W_t.

 

6: Με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 2,0%, εργάσιμο χρόνο 38 έτη και συντάξιμο χρόνο 12 έτη , προκύπτει ότι

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 15,0%, η δυνητική σύνταξη είναι 126,2 ν.μ. ή 45% επί  W_t. 

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 20,0%, η δυνητική σύνταξη είναι 168,3 ν.μ. ή 60% επί W_t.

 

7: Με  ΕΠΙΤΟΚΙΟ 1,5%, εργάσιμο χρόνο 38 έτη και συντάξιμο χρόνο 12 έτη, προκύπτει ότι,

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 20,0%, η δυνητική σύνταξη είναι 145 ν.μ. ή 52% επί W_t.

 

8: Με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 6,0% και μέσο ρυθμό αύξησης των μισθών 0% , προκύπτει ότι,

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 10,0%, η δυνητική σύνταξη είναι 112 ν.μ. ή 40% επί W_t.

 

9:  Με ΕΠΙΤΟΚΙΟ 3,0% και μέσο  ρυθμό αύξησης των μισθών 0%, προκύπτει ότι,

Με ποσοστό ΕΙΣΦΟΡΩΝ 25,0%, η δυνητική σύνταξη είναι 131 ν.μ. ή 47% επί W_t.

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ:

 

1:  Η μείωση των επιτοκίων από 6% σε  3% και σε 2%, οδηγεί αντίστοιχα σε μείωση της δυνητικής σύνταξης κατά 139% και 224%. Έτσι η ελαστικότητα της σύνταξης ως προς τις μεταβολές των επιτοκίων, είναι μεγαλύτερη της μονάδας και κυμαίνεται από 1,12 έως 1,39.

2: Η αύξηση του συντάξιμου χρόνου από 35 σε 38 χρόνια ή κατά 8,6% και η μείωση του συντάξιμου χρόνου από 15 σε 12 χρόνια ή κατά 20%, με επιτόκιο 2%, οδήγησε σε αύξηση της δυνητικής σύνταξης ως προς W_{t ,}από 29% σε 45% ή κατά 55%. Η ελαστικότητα της δυνητικής σύνταξης ως προς τις μεταβολές του εργάσιμου και συντάξιμου χρόνου είναι 1,9, και είναι σημαντικά μεγαλύτερη της μονάδας και της ελαστικότητας ως προς το επιτόκιο.  Ταυτόχρονα όμως είναι μέτρο επώδυνο που ουσιαστικά καταργεί κατά άμεσο τρόπο το ασφαλιστικό σύστημα.

3:Με μέσο ρυθμό αύξησης των μισθών ( 0%) , με επιτόκιο 6% και ποσοστό εισφορών 10%,, η δυνητική σύνταξη εις % επί του W_{t ,} μειώνεται κατά 36%.

Με επιτόκιο 3%, ποσοστό εισφορών 25%, και 0% μέσο ρυθμό αύξησης των μισθών, η δυνητική σύνταξη μειώνεται κατά  28%.

4: ΜΕ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ ΑΠΟ 6% ΣΕ 3% ΚΑΙ  ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΑΠΟ   W₀  = (1,06)³⁵ ΣΕ W₀ =(1,00)³⁵, ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΜΙΣΘΟΥ (W_T)  15%, Η ΔΥΝΗΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ 93,5% ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ, ΣΕ ΜΟΛΙΣ 28,2%, Η ΚΑΤΑ 231,5%. ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΟΙ ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

1:Φρονούμε ότι κατέστη πρόδηλο ότι, κανένα συνταξιοδοτικό και γενικότερα αποταμιευτικό σύστημα, δεν είναι βιώσιμο με χαμηλά επιτόκια, σημαντικά κατώτερα της μέσης αποδοτικότητας των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου. Εάν τα χαμηλά επιτόκια συνδυαστούν και με αμοιβές της εργασίας σημαντικά χαμηλότερες της μέσης αποδοτικότητας της εργασίας, τότε το συνταξιοδοτικό και γενικότερα το αποταμιευτικό σύστημα οδηγείται σε πλήρη κατάρρευση και παρασύρει σε κατάρρευση και την εθνική οικονομία.

Στην Ελλάδα τα επιτόκια καταθέσεων και οι μισθοί, με διοικητικά καταναγκαστικά μέτρα οδηγήθηκαν σε σημαντικότατες μειώσεις. Έτσι παρά την μείωση των συντάξεων έως και 60%, την μείωση των αποδοχών της εργασίας πάνω από 40%, την αύξηση του εργάσιμου χρόνου κατά 10% περίπου, την σημαντική μείωση του συντάξιμου μισθού πάνω από 20%,

ΤΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΤΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ,  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΒΙΩΣΙΜΟ.

2: Η λεγόμενη τριμερής χρηματοδότηση, κάποτε είχε αποτελέσει την μεγάλη ελπίδα. Κατέρρευσε και όχι μόνο. Λόγο της κρατικής επιχορήγησης, το κράτος απέκτησε δικαιώματα επί των αποθεματικών των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, τα οποία κυριολεκτικά τα αφάνισε. Κανένας από τους συμμέτοχους, όταν αποφασιζόταν η τριμερής χρηματοδότηση, δεν τόλμησε να παρατηρήσει ότι οι επιχορηγήσεις πληρώνονται κυρίως από έμμεσους φόρους που επιβαρύνουν αναλογικά βαρύτερα τις ομάδες χαμηλού εισοδήματος.  

Πέραν αυτών, παρέσυρα το κράτος σε πτώχευση, καλλιέργησαν τον παρασιτισμό, και επέδρασαν αρνητικά πάνω στην εθνική αποταμίευση.

3: Σημαντικότερον όλων είναι η ανάλυση  των επιπτώσεων των χαμηλών επιτοκίων και μισθών, πάνω στην κατανομή του εισοδήματος, του πλούτου και το αποταμιευτικό σύστημα. 

3.1: Ο στόχος της πολιτικής των χαμηλών επιτοκίων,  που επεβλήθη διεθνώς με ενέργειες των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ και ΕΕ, είναι πολλαπλός. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία, που  να επιτεύχθηκε τόσο γιγάντιο αποτέλεσμα με μια κατά τεκμήριο ήπια πολιτική πράξη, δηλαδή την μείωση μέχρι και μηδενισμό των επιτοκίων. Δεκάδες τρισεκατομμύρια πλούτου, μεταφέρθηκα και εξακολουθούν να μεταφέρονται από τους καταθέτες στις επιχειρήσεις και τις τράπεζες.  Στην Ελλάδα οι μεταφορές αυτές εκτιμούνται σε 12 δις ευρώ ετησίως.   

Ταυτόχρονα ο μηδενισμός των επιτοκίων καταθέσεων, η ανεργία και οι μειωμένες αποδοχές της εργασίας, επηρέασαν δυσμενέστατα την αποταμιευτική συμπεριφορά των ιδιωτών.

ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΚΑΤΕΣΤΗΣΑ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ. Δηλαδή αφαιρέθηκε από τους ιδιώτες, βασικό οικονομικό ΔΙΚΑΙΩΜΑ και μεταβιβάστηκε στις επιχειρήσεις. 

Αφαιρέθηκε ακόμη από τους ιδιώτες η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ της αποταμίευσης και της πρόνοιας για την οικογένεια και τα έσχατα της ζωής. Όλα αυτά εξαρτώνται πλέον από τις ιδιωτικές τράπεζες και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις, που διοικούνται από άτομα άγνωστης ταυτότητας και άγνωστων επιδιώξεων.

3.2:  Η αφαίρεση γιγάντιου ποσού πλούτου από τους ιδιώτες και η μεταφορά του στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, γνωστής ταυτότητας , οδήγησε στην γιγάντωση της κεφαλαιαγοράς, και στην ιλιγγιώδη αύξηση των τιμών των  μετοχών. Παρακινούμενοι από τα τοπικά και διεθνή ΜΜΠ ( Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης)   ιδιώτες και κράτη, πλανόμενοι πλάτη μεγάλη, έτρεξαν να τοποθετήσουν τον ρευστό πλούτο τους σε μετοχές κυρίως πολυεθνικών επιχειρήσεων, με την ελπίδα να τον διπλασιάσουν και να τον τριπλασιάσουν σε χρόνο ρεκόρ.

Αρνήθηκαν να σκεφθούν και κανείς από τους διαχειριστές της απάτης δεν τους πληροφόρησε ότι  ‘’συνεχής αύξηση των τιμών των μετοχών, προϋποθέτει συνεχή αύξηση των κερδών, και η συνεχής αύξηση των κερδών προϋποθέτει συνεχή μείωση των επιτοκίων και νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου’’

Όμως η επιχείρηση χρηματιστήριο ήταν άκρως κερδοσκοπική. Πρώτα οι νομοθετικές ρυθμίσεις, ‘’οι επιχειρήσεις δύνανται να αγοράζουν το 10,0% των δικών τους μετοχών’’. Έπεται η μεγάλη απάτη με την συμπαιγνία λίγων σε βάρος όλου του κόσμου.

Οι πολυεθνικές διπλασιάζουν τον αριθμό των μετοχών τους και τις διανέμουν δωρεάν στους παλιούς θεσμικούς κατόχους μετοχών, οι οποίοι προηγουμένως φρόντισα να αγοράσου  μεγάλο όγκο μετοχών από τους αφελείς ιδιώτες.

Οι πολυεθνικές αγοράζουν τις δικές τους μετοχές και μετοχές των αδελφών πολυεθνικών με το σύστημα της αμοιβαιότητας. Οι τιμές των μετοχών σχεδόν δεκαπλασιάζονται, οι πολυεθνικές και οι θεσμικοί πουλάνε, πραγματοποιώντας τεράστια κέρδη, ή επί το ακριβέστερο αφαιμάσσοντας βάρβαρα ιδιώτες και κράτη. Με την ολοκλήρωση της αφαίμαξης άρχεται μεθοδικά η δημιουργία συνθηκών τεχνητής υπερπροσφοράς μετοχικών τίτλων και παίρνουν πίσω, αντί πινακίου φακής τις μετοχές που πριν λίγο πουλούσαν και βάρβαρα κερδοσκοπούσαν.

 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: 

Τα κεφάλαια, οι λιγοστές αποταμιεύσεις των  φτωχών χωρών μεταναστεύουν εις ΗΠΑ και ΕΕ. Οι χώρες αυτές φτωχοποιούνται και οι πολίτες τους, για να σωθούν από την πείνα και τις τεχνητές εμφύλιες συγκρούσεις, παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες. Συμβάλλουν έτσι στην συμπίεση των αμοιβών της εργασίας, και οι πολυεθνικές αποκτούν μια νέα πηγή αφαίμαξης και των ίδιων των πολιτών τους. 

ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ. Αντί τα κεφάλαια να οδηγούνται προς τις αναπτυσσόμενες χώρες με υψηλή παραγωγικότητα του παγίου κεφαλαίου, προς όφελος της παγκόσμιας οικονομίας, αγελατοποιούνται  οι άνθρωποι και οδηγούνται  μετανάστες στις ανεπτυγμένες χώρες, στις οποίες η παραγωγικότητα του κεφαλαίου είναι χαμηλή. Ναι κερδοσκοπούν οι πολυεθνικές, γιατί η χαμηλή ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ υπερκαλύπτεται από υψηλή ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ , σαν συνέπεια της συμπίεσης της αμοιβής της εργασίας, και της εκμετάλλευσης της μονοπωλιακής τους θέσης στην αγορά ετοίμων προϊόντων.  

Ταυτόχρονα φτωχοποιούνται οι μεσαίες τάξεις όλων των χωρών και οι κοινωνίες διαιρούνται σε βιολογικά εξαρτώμενες μάζες πτωχών, και στην ολιγάριθμη παγκόσμια ΕΛΙΤ.

Ναι αυτό είναι   σήμερα το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας. Ένα σύστημα που υπακούει σε μια άλλη λογική , μια λογική που έχει τις ρίζες της σε άλλα κοσμοθεωρητικά πιστεύω και που χαρακτηρίζεται από θανάσιμη εχθρότητα προς τον άνθρωπο. Ένα σύστημα που έχει τις ρίζες του στα  βάθη των αιώνων, και που σήμερα βρίσκεται, όσο ποτέ άλλοτε, πολύ  κοντά στην πραγμάτωση των επιδιώξεων του.      Τα όσα γίνονται σήμερα δεν είναι λάθη. Είναι επιδίωξης αιώνων.  

ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΠΙΔΙΩΞΗΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ. ΈΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ, ΕΛΕΓΧΟΥ ΔΙΕΘΝΩΣ ΚΑΤΑ 100,0% ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΑ ΕΧΟΥΝ ΟΣΟ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ.

ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΣΚΛΑΒΟΥΣ ΤΟΥΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ  Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΟΡΑΤΗΣ ΑΡΧΗΣ  ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗΣ, ΗΤΑΝ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ , Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥΣ.