ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

  ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. 

Γενικά:  Ζούμε στο κόσμο της παράνοιας της σύγχυσης, της παραπληροφόρησης και της απάτης. Για τους λόγους αυτούς, είμεθα υποχρεωμένοι να ορίσουμε το νόημα  των λέξεων,, ελευθερία,  άνθρωπος, Ελληνισμός, Ελλην. Είμεθα υποχρεωμένοι να επαναπροσδιοριστούμε, σε έννοιες που θεωρητικά είναι από αιώνες προσδιορισμένες από την Ελληνική φιλοσοφία και  την Ελληνική Γραμματεία. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ανθρωπόμορφα όντα, ηδονίζονται να σκοτώνουν τον Ελληνικό πολιτισμό, την ανθρωποκεντρική Ελληνική κοσμοθεώρηση, αφού πρώτα φρόντισαν να εξουδετερώσουν τους φορείς της και να σφετεριστούν την Ελληνική κληρονομιά. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, οι κτηνοποιημένοι με τα υλιστικά θεωρήματα τους, κτηνοποίησαν και άρχουν επί των ανθρώπων.

ΆΝΘΡΩΠΟΣ: Ουσία μία , φύσει διπλή ο άνθρωπος, σάρκα και ψυχή. Τα της σαρκός από την σάρκα είναι, και τα της ψυχής, τα του νου, από το πνεύμα είναι. Ο σαρκικός άνθρωπος γεννά σάρκα, το σώμα, μέσα στο οποίο στεγάζεται το πνεύμα, ο νους. Το μυαλό είναι η έδρα του νου, δεν είναι νους.

Ο σαρκικός άνθρωπος, σαν μέλος του ζωικού βασιλείου, έχει αυτογνωσία, πάθη, ζωή. Ολόκληρο το γίγνεσθαι και τα μέλη αυτού, έκαστο κατά το είδος του και τον προορισμό του, έχουν ζωή. Η ουσία του πλάστη είναι και φύσει ζωή, και τα πάντα εις αυτόν έχουν μόνο ζωή. Ο όρος θάνατος υποδηλώνει μεταβολή, μετάλλαξη, όχι αφανισμό.

Ο σαρκικός άνθρωπος στερείται νου, μνήμης, ιδεών. Ζει το παρών και δεν έχει την ικανότητα συνειδητοποίησης εικόνων του χτες και του αύριο. Δεν γνωρίζει την ύπαρξη του παρελθόντος και του μέλλοντος. Κίνητρο των ενεργειών και των αντιδράσεων του, είναι η σαρκική ηδονή. Η ηδονή της διαιώνισης του είδους, και αυτής καθ’ αυτής της ίδιας της ζωής. Ο άνθρωπος ζει στο μέλλο, μέσα από την αναπαραγωγή, διά της οικογένειας, της ράτσας, της φυλής, του γένους, του έθνους, της ανθρωπότητας. Πολυαίμακτες συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων και κρατών, οφείλονται στην ηδονή της διαιώνισης, της ενδυνάμωσης, και της επικυριαρχίας ενός έθνους, επί λαών, εθνών και κρατών.

Ανεξήγητη πράγματι, η δύναμη της σαρκικής ηδονής. Μέσα από την  ψευδαίσθηση των επί μέρους, , επιτυγχάνεται η διαιώνιση του σαρκικού όλου. Οι άνθρωποι, όπως και κάθε άλλο  όν του ζωικού βασιλείου, νομίζουμε ότι θα ζήσουμε μέσα από τα παιδιά μας, τους συγγενείς μας, ενώ στην πραγματικότητα, δια του θανάτου αποδίδεται στη φύση, ότι ο άνθρωπος έλαβε από τη φύση.  Η σαρκική ζωή, είναι ενσωματωμένη στο σώμα και πεθαίνει οριστικά μαζί με το σώμα. Όπως μεταξύ των ειδών, και μεταξύ των φυλών εκάστου είδους, έτσι και μεταξύ των ανθρώπων υπάρχουν βιολογικά χαρακτηριστικά που φύσει, προσδιορίζουν, την οικογένεια, την φυλή, το γένος, το έθνος , τον άνθρωπο.  Στη φύση επικρατεί η πολλαπλότητα ειδών και η πολυχρωμία, δια των οποίων επιτυγχάνεται η φυσική  ισορροπία, η ανεξαρτησία, το ΖΕΙΝ. Αποφεύγεται η αγελοποίηση και η επιβολή της μιας άποψης, και δύνεται η δυνατότητα στον άνθρωπο, μέσα από τα λάθη και τις αντιπαραθέσεις να αναζητά την αλήθεια.  Το σώμα είναι η κατοικία της ψυχής. Οφείλουμε να το φροντίζουμε, γιατί μέσα σε αυτό εκτρέφεται και μορφοποιείται ο ΝΟΥΣ, η ψυχή. Το σώμα είναι το κτίσμα και η ψυχή ο ένοικος του χτίσματος. Χωρίς ένοικο το χτίσμα ερημώνεται και καταρρέει.

Η ψυχή ζει μέσα στο σώμα, δεν είναι ενσωματωμένη με το σώμα. Συνιστά κράμα και όχι χημική ένωση και μαζί με το  σώμα συνιστούν τον ενιαίο άνθρωπο. Το σώμα δια των αισθήσεων προμηθεύει την ψυχή με γνώση, από την άπειρη στο άπειρο, διάχυτη ΘΕΙΑ ΣΟΦΙΑ. Δια του ΝΟΥ, η ψυχή αξιολογεί την γνώση, συναγάγει συμπεράσματα, τα οποία εντάσσει μέσα στα πλαίσια που προσδιορίζονται από  τις ιδέες,  τις οποίες ο πλάστης αποθήκευσε στην μνήμη του νου, και ΒΟΥΛΕΤΑΙ. Η συνείδηση αποτελεί το ελεγκτικό όργανο του νου, δια της οποίας ελέγχεται η ορθότητα της ανθρώπινης βούλησης. Αλλοίμονο στους ανθρώπους με απονεκρωμένη συνείδηση.

Η ψυχή διαμορφώνεται μέσα στο σώμα.  Δια του θανάτου αποχωρίζεται του σώματος,  και ΜΟΡΦΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ συνεχίζει να ζει, να υπάρχει.  ΠΟΥ; Εκεί που μας περιμένουν οι μεγάλες εκπλήξεις. Εκεί που θα απαντηθεί το αναπάντητο ανά τους αιώνες ερώτημα.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΗΡΘΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΜΕ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΡΩΠΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΤΟ ‘’ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ’’. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΥΤΕ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΙΚΗ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ .

Αυτός είναι ο άνθρωπος. ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΑΡΚΑ. Άνθρωπος με νεκρωμένη συνείδηση, αξιολογεί με υλιστικά κριτήρια, την γνώση που λαμβάνει από τις αισθήσεις του. Πληροί  την μνήμη του ΝΟΥ  του, με ψευδή συμπεράσματα και άρα  έχει μνήμη κενή αλήθειας, και άρα ομοιώνεται με κτήνος του ζωικού βασιλείου. Εξ’ αυτού και το απόφθεγμα, ‘’Λαοί χωρίς ιστορική μνήμη και χωρίς σεβασμό στις παραδόσεις τους και στους αγώνες των πατέρων τους, δεν είναι άξιοι ελευθερίας’’.

ΕΛΛΗΝΕΣ: Λαός μοναχικός ανάμεσο του κόσμου. Τα ίχνη τους από Ανατολή προς Δύση, από Άρκτο προς Μεσημβρία, βρίσκονται παντού, μαρτυρία ότι υπάρχουν από τότε που ετούτη η γενεά ανθρώπων υπάρχει, και πριν από αυτή, και πριν από την ιστορία, και πριν από γήινους πολιτισμούς. Η γης μέσα από τα σπλάχνα της ξερνάει από παντού γραφές και κτίσματα που μαρτυρούν Ελλάδα

Αυτές οι γραφές και αυτά τα κτίσματα, κατέβασαν από δένδρα και ανέσυραν από σπήλαια όντα,  κενής μνήμης με φυσιογνωμία ανθρώπου, με ικανότητα λογισμού, και τους δίδαξαν να είναι άνθρωποι. Ανθρωποκεντρική και σωτήρια η Ελληνική κοσμοθεώρηση, που τις ρίζες της τις έχει μέσα στα βάθη των αιώνων, μέσα στου μύθου τον απλόχωρο, εκεί που ζουν οι αθάνατοι.

Πρόλογος του Θείου λόγου, η Ελληνική γραμματεία. Δίδαξε το αγαθό και πλάι στο αγαθό τοποθέτησε το πονηρό. Πλάι στο πνεύμα, τον νου, την ψυχή, τοποθέτησε τα ανθρώπινα πάθη, το πονηρό. Θεοποίησε και τα δύο και δίδαξε τους ανθρώπους ότι, η σωτήρια οδός άγει από  το πονηρό προς το αγαθό. Πονηρός ο άνθρωπος, και επίκτητη και μόχθου πολλού είναι, η αγαθότητα, και δυνατή είναι η απόκτησης της, με την βοήθεια του ΝΟΥ, δώρου μοναδικού και αποκλειστικού, Θεού προς άνθρωπο.

Πριν από Προφήτες και Πατριάρχες, πριν από τον Υιό, τους Αποστόλους και τους αγίους , ο Πλάστης διέσπειρε ανάμεσο του κόσμου, τον Ελληνικό πολιτισμό, τους Έλληνες, να πολεμήσου την αγριότητα, να ημερέψουν τον άνθρωπο και να τον καταστήσουν επιδεκτικό κατανόησης του ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟ, ΤΟ ΝΕΟ.  

Ο Θείος λόγος να επιπέσει εις διάνοιας ανθρώπων απαλλαγμένες του πονηρού, και να βλαστώσει, να καρπίσει, και να οδηγήσει εις σωτηρία των άνθρωπο.

ΝΑΙ, ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.

Δίδαξε, χωρίς αναφορά στο Θεό, τον ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ, και τον κατέστησε ανθρώπινο λόγο, για να είναι αφομοιώσιμος και για να καταδείξει ότι ο άνθρωπος μπορεί να καταστεί πνευματικό ΟΝ. Όταν οι καιροί ωρίμασαν, ήρθαν οι γίγαντες του πνεύματος και γνώρισαν στους ανθρώπους, μέσα από πλείστες όσες αιρέσεις ότι,

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ, ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΟΝ, Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΝΟΥΣ, Ο ΦΥΣΕΙ ΑΓΑΘΟΣ, ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ, ΚΑΙ ΖΩΗ ΑΝΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟΣ, ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. 

Μετά την έλευση του Υιού, με την γλώσσα και τον Ελληνικό λογισμό, διεσπάρη ο Θείος Λόγος σε όλη την οικουμένη και τούτο ήταν το ζητούμενο.  Με την διάδοση του Θείου λόγου, αφαιρέθηκαν από τους ανθρώπους τα προσχήματα και οι προφάσεις.  Μετά την σταύρωση από τους ανθρώπους του  Υιού, το έργο τετελείωκαν, και ο πλάστης άρχισε να  αποσύρει τους Έλληνες, ανάμεσο από τους ανθρώπους, κατά τρόπο όμοιο που ο Πλάστης απέσυρε τον Υιό.

Δεν υπάρχει άλλος λαός, από καταβολής του κόσμου, που να πρόσφερε τόσα πολλά στην ανθρωπότητα, και που να σφαγιάστηκε από τους ανθρώπους, με τόση μεγάλη αγριότητα και σε  τόσο μεγάλους αριθμούς.

 Δεν υπάρχει άλλος λαός από καταβολής του κόσμου, που ο πλούτος και οι θησαυροί του πνεύματος και των χειρών του, να έχουν λαφυραγωγηθεί, σχεδόν ολοκληρωτικά, από τους ανθρώπους. Οι λαοί της γης, σκότωσαν, λαφυραγώγησαν, και σφετερίστηκαν και το ίδιο το  ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Κατά καιρούς, ο πλάστης αποστέλλει στη ΓΗΣ, Έλληνες για να υπενθυμίζουν στους ανθρώπους ότι, μετά το κήρυγμα  του ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, οι άνθρωποι απώλεσαν προσχήματα και προφάσεις. Και αυτοί, πρώτα θαυμάζονται και μετά δολοφονούνται.

 

 

ΤΙΣ  ΈΛΛΗΝ; 

Η βιολογία δεν γεννάει Έλληνες όπως η σάρκα δεν γεννάει ψυχή και νου. Έλλην είναι όποιος μετέχει της Ελληνικής παιδείας, ο εργάτης του πνεύματος και του ανθρωπισμού, όποιος θέλει και μάχεται να είναι ελεύθερος. Έλλην είναι όποιος,

Ελεύθερα λατρεύει τον Θεό και θεό του.

Ελεύθερα αγαπά την πατρίδα του, γιατί του κόσμου τούτου φως ανέσπερο είναι

Ελεύθερα αγαπά τους ανθρώπους, όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα φυλής γλώσσας και θρησκείας.

Ελεύθερα σέβεται την διαφορετικότητα ανθρώπων και πραγμάτων, γιατί μέσα σε αυτήν,  η ζωή και το ωραίο είναι, και μέσα στην αγελοποίηση και την ισοπέδωση, καραδοκεί ο θάνατος.

Ελεύθερα, μέσα στου μύθου τον απλόχωρο να τριγυρνά, εκεί που πλάθονται οι αθάνατοι , και εκεί να  αναζητά την μάνα των ηρώων. Κόρη πανέμορφη, λευκοφορούσα, έχει πάτημα της τον Όλυμπο, στεφάνη στο κεφάλι τον καταγάλανο ουρανό. Στα χέρια της, εις το ζερβό κρατάει την Ελλάδα και στο δεξί την λευτεριά. Μήτρα και σπέρμα είναι τα δυο, και όταν αυτή τα σμίγει, τότε γεννιούνται ήρωες. Αυτοί, σαν τον Γρηγόρη του Μαχαιρά, της Τροίας τον Αχιλλέα, που ξεγελούν τον χάροντα και αθάνατοι μένουν στη γης, ιδέες στον αγέρα, φως και ελπίδα στην κατασκότεινη σκλαβιά, πύρωμα σκλαβωμένων.

Ακούστε…. ακούστε, είναι η φωνή του Γέρου του εικοσιένα, των σκοτωμένων του Αλβανικού έπους, του Λεωνίδα της Σπάρτης, των Μαραθωνομάχων, του Παρμενίδη, του Σωκράτη, του Πλάτωνα,  όλων των γιγάντων του πνεύματος και της αυτοθυσίας, ακούστε τι μας λένε. Έλληνες μου, Έλληνες μου, η λευτεριά κερδίζεται με αίμα από τους λίγους και οι πολλοί την χαίρονται. Είναι ακριβή, πανάκριβη, ατίμητη, κανείς δεν την χαρίζει.

Αυτοί είναι οι έλληνες, οι άνθρωποι του μύθου, του πνεύματος, της αυτοθυσίας, οι σφαγμένοι των αιώνων, από αυτούς που τους έμαθαν γραφή και ανάγνωση. Η ιδιότητα του Έλληνα είναι πνευματική, και από μόνη της η βιολογία δεν προσδίδει την ιδιότητα του Έλληνα, ακόμη και σε εκείνους που αποδεδειγμένα γεννήθηκαν από Έλληνες γονείς.

Όπως η σάρκα δεν γεννάει ψυχές και νου, κατά τον ίδιο τρόπο, η σάρκα,  η βιολογία, δεν γεννάει Έλληνες. Ψυχή, νους ελληνισμός, ιδέες, είναι πνευματικά γεννήματα, είναι ενέργειες  στο γίγνεσθαι, των συνισταμένων της ΘΕΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ, που φύσει υπάρχουν.

Οι βιολογικές ιδιαιτερότητες, των ειδών και εντός των ειδών, των φυλών, του ζωικού βασιλείου υπάρχουν και προσδιορίζουν γενετικά το είδος. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι  άνθρωποι διακρίνονται βιολογικά  σε φυλές και έθνη και  από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Το έθνος των Ελλήνων έχει και αυτό τα ιδιαίτερα βιολογικά του χαρακτηριστικά, τα οποία δεν αποτελούν κριτήριο ποιοτικής διαβάθμισης εθνών, φυλών, γενεών. Οι άνθρωποι, οι λαοί  , τα έθνη, τα κράτη, μόνο πνευματικά, δυνατόν είναι να διαβαθμιστούν.

Επειδή η παιδεία αποκτάται, έπεται ότι κάθε άνθρωπος, δύναται να αποκτήσει Ελληνική παιδεία και να είναι Έλλην 

Οι βιολογικά Έλληνες που δεν έχουν Ελληνική παιδεία, δεν είναι έλληνες.

Ευλογημένοι εκείνοι, οι μετέχοντες στην Ελληνική παιδεία, ότι κοινωνοί άφθαρτων ιδεών είναι.

Τρεις ευλογημένοι, όσοι βιολογικά Έλληνες, εισέρχονται στο γίγνεσθαι, με μνήμη πλήρους ιδεών και Θείας Φώτισης. Αυτοί Απόστολοι Θεού και διδάσκαλοι ανθρώπων, είναι.

Σε αυτούς τους Έλληνες , Τους Έλληνες του Κυπριακού έπους του 1955- 1959 της Κύπρου, είναι αφιερωμένο το παρών γραπτό.

 

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΎ ΕΠΟΥΣ: 

Το χρωστάω στον αδελφικό φίλο  της νεότητας μου. Το χρωστάω σε όλους εκείνους που θυσίασαν τη νεότητα τους για χάρη της πατρίδας. Το χρωστάω σε όλους εκείνους τους  αφανείς αγωνιστές του Ελληνισμού. Αισθάνομαι δέος, και παρακαλώ τον πλάστη να μου χαρίσει τον απλό και επικό λόγο, για να μπορέσω να περιγράψω πράξεις και κυρίως συναισθήματα ανθρώπων, που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα. 

Ποτέ και κανείς τους δεν είχε στρατιωτική εκπαίδευση. Ποτέ και κανείς τους δεν είχε πιάσει στα χέρια του στρατιωτικό όπλο, κα οι περισσότεροι ούτε κυνηγητικό όπλο. Ποτέ και κανείς δεν γνώριζε τι είναι η χειροβομβίδα, πως χρησιμοποιείτε και τι έχει για γέμισμα. Και όμως έτρεξαν να πολεμήσουν με μόνο όπλο το πύρωμα για λευτεριά. Τα πυρομαχικά λίγα και πρωτόγονα, και δεν περίσσευαν ούτε για μια εκπαιδευτική βολή. Μαχόμενοι εκπαιδεύονταν. Έμαθαν να φτιάχνουν μπαρούτι, να κατασκευάζουν χειροβομβίδες ηλεκτρικές νάρκες και λοιπά σύνεργα του πολέμου. Γνώριζαν ότι με όπλα αμφίβολης αποτελεσματικότητας, θα πολεμούσαν ένα πάνοπλο, άριστα εκπαιδευμένο και οπλισμένο, πολυάριθμο στρατό 70,000 ανδρών, συνεπικουρούμενο από χιλιάδες τούρκους.  Γνώριζαν ότι  περισσότερο πιθανό ήταν να σκοτωθούν, παρά να σκοτώσουν, και όμως έτρεχαν  να πολεμήσουν. Σε κάθε επιχείρηση, ο κλήρος αποφάσιζε ποιος ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ,  γιατί όλοι ήθελαν να είναι παρόντες. Ναι, ήταν ένας αγώνας θυσίας και αγάπης, μόνο αγάπης, για την ελευθερία.  

Έκαναν σπίτι, τις τρύπες της γης. Μπαλκόνι τις στέγες των σπιτιών και τα ψηλά των βουνών, τραπέζι και κρεβάτι το χώμα της γης. Αντί γυναίκα, αγκάλιασαν το όπλο και τον θάνατο. Οι έφηβοι παραμέρισαν τα ερωτικά τους πάθη, γιατί αγάπησαν παράφορα την μια και πανέμορφη, την λευκοφορούσα κόρη, την πατρίδα. 

Τους σκότωσαν, τους απαγχόνισαν, τους έκαψαν ζωντανούς, τους βασάνισαν μέχρι θανάτου στα κολαστήρια της Ομορφίτας και του SPECIAL BRANCH  Λευκωσίας, τους φυλάκισαν και αυτοί;  Αυτοί αγέρωχοι, με ψηλά το κεφάλι, γεμάτοι αξιοπρέπεια, τραγουδούσαν το ‘’χαίρε, ω χαίρε λευτεριά.’’ Ναι, αυτός ήταν ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. και αυτοί ήταν οι νεώτεροι αγωνιστές του Ελληνισμού και της ελευθερίας. Ποιοι ήταν. Η Ελληνίδα μάνα, η αδελφή του αγωνιστή, τα νεαρά κορίτσια των γυμνασίων των ραφείων και του σπιτιού. Οι έφηβοι, η αθάνατη γενιά των εφήβων των 15, των 18, των 22 ετών. Η μεστότερη γενιά των 30αριδων και των 40άριων.  

Αυτοί ήταν οι λίγοι, που πολέμησαν τον πανίσχυρο αγγλικό στρατό, κάτω από την στρατιωτική καθοδήγηση του στρατηγού Γρίβα Διγενή και την πολιτική καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και ΝΙΚΗΣΑΝ.

 

 

Το χρωστάω στον φίλο μου:

  Τον Σκότωσαν οι άνθρωποι στα 17 του χρόνια, ημέρα των γενεθλίων του, επειδή αγαπούσε την ελευθερία και λάτρευε Θεό και Πατρίδα. Τον σκότωσαν με άγριο, απάνθρωπο  βασανισμό 38 ημερών,  οι άνθρωποι. Το όνομα του δεν βρίσκεται ούτε μεταξύ των νεκρών, ούτε μεταξύ των ζωντανών. Είδε ο πλάστης το κατάμαυρο από τις πληγές,  σφριγηλό σώμα που του χάρισε, και έκλαψε και τον απέσυρε μακριά, σε τόπους που οι άνθρωποι να μην μπορούν να τον φτάσουν. Είναι ένας από τους δεκάδες αφανείς αγωνιστές, και οι ζωντανές αφηγήσεις του, αντανακλούν τα όσα αυτοί οι άνθρωποι υπέστησαν για χάρη  της πατρίδας. 

Δεν περιγράφει κατορθώματα που εξάπτουν την φαντασία. Ποτέ και κανείς αγωνιστής δεν περιαυτολόγησε και δεν περηφανεύτηκε, για κατορθώματα ενάντια στους αντιπάλους, απλά γιατί, δεν μίσησε τους αντιπάλους, μόνο αγάπησε την πατρίδα, την ελευθερία. Θα μιλήσουμε για συναισθήματα, το συναίσθημα του φόβου και του τολμώ .

1: Το μπλόκο: Ήταν περίπου μεσημέρι. Στο τιμόνι του ποδηλάτου μου, αφηγείται  ο φίλος μου, κρεμόταν μια μεγάλη υφασμάτινη τσάντα. Κάτω από τα λαχανικά κρυβόταν ο θάνατος ( επισημαίνεται ότι και με μια μόνο σφαίρα να συλλαμβάνετο κανείς, η μόνη ποινή ήταν ο θάνατος), διαταγές σε τρεις ομαδάρχες χωριών, τρία πιστόλια και επτά χειροβομβίδες. Ολόκληρο οπλοστάσιο. Αποστολή η διανομή τους σε τέσσερις ομάδες υπαίθρου.

 Λίγο έξω από την πόλη, πέφτω πάνω σε μπλόκο. Η διαφυγή ήταν ανθρωπίνως αδύνατη. Ο δρόμος ήταν κλειστός με δύο σειρές αγκαθωτού συρματοπλέγματος και επιτηρείτο από δεκάδες πάνοπλους στρατιώτες με οπλοπολυβόλα, οι οποίοι ερευνούσαν εξονυχιστικά όλους τους διερχομένους. Από τις δύο πλευρές του δρόμου, ακροβολισμένοι με πολυβόλα, δεκάδες στρατιώτες.

Περιμένοντας στη σειρά για έρευνα, η φαντασία οργίαζε και μου τσάκιζε την ψυχική μου αντοχή. Αγωνιούσα αν την ώρα που ο δήμιος θα μου φορούσε την θηλιά της αγχόνης  στο λαιμό και λίγο πριν το πέσιμο της καταπακτής, αν θα έβρισκα την δύναμη να αποχαιρετήσω τα αδέλφια μου στα διπλανά κελιά της φυλακής, φωνάζοντας,

                             ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ.

 Μπά ξανασκέφτηκα, με τόσο  υλικό στα χέρια μου, αναμφίβολα θα με σκοτώσουν πάνω στα βασανιστήρια. Το σκεφτόμουν και όλο μου το είναι γέμιζε από θλίψη και φόβο. Θα αντέξω τα βασανιστήρια, σκεπτόμουν, ή θα σπάσω και θα καταντροπιάσω την πατρίδα, τους φίλους και συναγωνιστές μου και τον ίδιο μου τον εαυτόν. Και τότε, αστραπιαία μια λάμψη φώτισε το είναι μου και μια φωνή, που άκουσα μόνο εγώ,  μου είπε. Τόλμησε, συν Θεό, τόλμησε, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται όπως έρχονται.  

Ξεκρέμασα την τσάντα από το τιμόνι του ποδηλάτου μου, την πείρα στο χέρι, προχώρησα εκτός σειράς προς ένα Άγγλο στρατιώτη, έβαλα με προσοχή την τσάντα στα πόδια του  και του είπα.. Σε παρακαλώ κάνε μου έρευνα, γιατί βιάζομαι να φύγω. Εντάξει τζόν, μου είπε ο άγγλος. Σήκωσα τα χέρια ψηλά, μου ερεύνησε το σώμα και μου είπε. Εντάξει τζον, μπορείς να φύγεις. Φόρτωσα την τσάντα πάνω στο τιμόνι του ποδηλάτου μου και αναχώρησα για την εκτέλεση της αποστολής μου. Το σημαντικότερο, ξέχασα να ευχαριστήσω τον Πλάστη για την σωτηρία μου. Πίστευα ότι εγώ, εγώ από μόνος μου διέσωσα τον εαυτόν μου. 

 

2:  ΣΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ: Κάποτε ήλθε και για εμένα η αποφράδα ημέρα, συνεχίζει ο φίλος μου, Και βρέθηκα ανακρινόμενος στο SPECIAL BRANCH Λευκωσίας. Μετά από 10 λεπτά, περίπου, ανάκρισης, ο Άγγλος ανακριτής μου λέγει, ‘’Έχω ένα αδελφό στην ηλικία σου, και ποτέ δεν θα ήθελα να πάθει ότι θα  πάθεις εσύ’’.

Ξεκίνησαν με την περιλάλητη φάλαγγα (ισχυρά κτυπήματα κάτω από τα πόδια). Ο πόνος ήταν αρκετά υποφερτός, και σκεπτόμουνα ότι αν συνεχίσουν έτσι, στο τέλος θα κουραστούν αυτοί. Η φάλαγγα κράτησε μόνο μισή ώρα περίπου, και μετά, μετά με άφηναν μόνο με το εσώρουχο μου, και έκαστος με τη σειρά του, για να ξεκουράζονται, κραδαίνοντας ένα μαστίγιο, , με μαστίγωναν σε ολόκληρο το σώμα, εκτός από το κεφάλι. Νεκρός τους ήμουν άχρηστος. Το μαστίγιο στη λαβή του είχε μια τρύπα. Προσάρμοζαν στην τρύπα αυτή μια πέτρα, κροκάλα, κρατούσαν το μαστίγιο ανάποδα, και συνέχιζαν το έργο τους. Ούτε όμως η τακτική αυτή, της περιοδικής εναλλαγής των πέντε βασανιστών κράτησε πολύ.

Το ‘’πολύ’’ είναι σχετικό, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις ο χρόνος παραμένει στάσιμος. Η ανάκριση ήταν ολοήμερης διάρκειας, με τρία διαλείμματα. Το μεσημέρι για να φάνε και να … ξεκουραστούν, το απόγευμα για τσάι, και το βράδυ για φαγητό, διασκέδαση  και ανάπαυση. Κατά τα διαλείμματα μεταφερνόμουνα στο κοντινό κελί, που είχε μέσα όλα τα χρειαζούμενα για μια… άνετη διαμονή. Είχε επίσης και απόλυτη ασφάλεια. Έξω από την πόρτα , ακοίμητος ο Τούρκος φρουρός. Μέσα στο κελί η τουαλέτα κουβάς, πολυτελέστατο, πρωτότυπο   κρεβάτι φτιαγμένο από τσιμέντο πολυτελείας,  μισή κουβέρτα, και το ημερήσιο μενού, ένα κομμάτι ψωμί, που ανταγωνιζόταν σε σκληρότητα το κρεβάτι, και ένα αυγό, που μόλις το έσπαγες αναδυόταν μια οσμή που από μόνη της, εξουδετέρωνε κάθε ενδιαφέρον για ζωή.

 Ο ένοικος του κελιού, για όλη την διάρκεια της νύκτας , συνέχιζε να  αισθάνεται ότι αισθανόταν και την ημέρα, δηλαδή πόνο. Τα πόδια του από τα κτυπήματα είχαν διπλασιαστεί σε όγκο, και δεν επιδέχονταν την πολυτέλεια της μπότας. Το υπόλοιπο του σώμα μαυρισμένο από τα κτυπήματα του μαστιγίου, όπως και αν επιχειρούσε να το τοποθετήσει πάνω στο κρεβάτι, πονούσε αρχικά υποφερτά.

Ερχόταν το πρωί, οι πέντε ανακριτές καλά φαγωμένοι και ξεκούραστοι συνέχιζαν το έργο, που τους είχε αναθέσει η κραταιά δημοκρατική Αλβιόνα. Εφευρετικοί όπως ήταν, σταδιακά αλλά σταθερά, επέκτειναν τις ανακριτικές τους δραστηριότητες. Στα ανακριτικά εργαλεία, πρόσθεσαν λοστούς, καρέκλες, τραπέζια, χοντρά σχοινιά και ότι άλλο αξεσουάρ διέθετε το κατάστημα και ότι άλλους τρόπους μπορεί να διανοηθεί ένα αρρωστημένο μυαλό.

Μέρα με την μέρα, ο πόνος και ο φόβος γίνονταν αβάσταχτοι. Ούρλιαζα και φώναζα, ‘’Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες.΄΄ Τον Υιό τον άκουσε, εμένα όχι. Αισθανόμουν την εγκατάλειψη, ήμουνα μόνος, και ο πόνος, ο φόβος, και η απελπισία μεγάλωνε. Κάποια στιγμή ύψωσα το κεφάλι προς τα πάνω και είπα, ‘’Πάτερ, άφες αυτούς, ου γαρ οίδαση τι ποιούν’’. Σταμάτησαν για λίγο, κοίταξε ο ένας τον άλλο  και διερωτήθηκαν,   ‘’Τι λέει’’. Σήκωσαν, όπως τότε, όλοι τους ώμους τους, ψέλλισαν δεν ξέρω, και συνέχισαν.

Ο πόνος και ο φόβος έγιναν αβάσταχτοι, ανυπόφοροι. Αυτή την στιγμή διάλεξε ο διάολος, για  να φυτέψει το καρφί μέσα στο μυαλό μου. ΜΙΛΑ, ΜΙΛΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ. Ανάμικτα τα συναισθήματα, κατέτρωγαν το σώμα και την ψυχή μου. Μεταξύ μαρτυρικού θανάτου και της ντροπής και της καταισχύνης, ο νους επέλεγε το πρώτο. Από το φόβο μήπως και δεν αντέξω άρχισα να ουρλιάζω, και να τσακώνουμε με τον Θεό.

 ‘’Θάνατο σου ζήτησα,  μόνο θάνατο,  γιατί δεν μου τον χαρίζεις’’.

 Την ώρα εκείνη μετέφεραν προς ανάκριση κάποιον άλλον. Με  μετέφεραν σε ένα διπλανό κελί, άκουγα τα ουρλιαχτά του ανακρινόμενου, και ο πόνος, ο φόβος, η αγωνία μήπως τελικά δεν αντέξω μεγάλωνε.

Τα ουρλιαχτά κάποια στιγμή σταμάτησαν, και κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα της κρίσης. Πρέπει να ήταν απόγευμα. Με μετέφεραν στο ανακριτικό κολαστήριο, και όπως συνήθως ο Άγγλος ανακριτής μου είπε ‘’Άντε λέγε να τελειώνουμε.’’ Έμπειρος όπως ήταν κατάλαβε ότι ξεπεράστηκαν  τα όρια, και ότι έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ζωής και θανάτου.

Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα μια ανεξήγητη δύναμη να διαπερνά το είναι μου. Ο πόνος, ο φόβος, η αγωνία, σταμάτησαν. Κατάλαβα ότι την ύστατη ώρα, με επισκέφτηκε η Θεία δύναμη. Σήκωσα περήφανα το κεφάλι, κοίταξα τον Άγγλο ανακριτή κατάματα και με σταθερή φωνή, του είπα. ‘’ΘΑΝΑΤΟ, ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ’’ , δεν κατάλαβε τι του είπα και με ερώτησε.  ‘’Τι  είπες; Δεν θα μας πεις;’’   

      ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ,  ΑΠΑΝΤΗΣΑ.

Και τότε, Θεέ και Κύριε μου, τότε επέπεσαν και οι πέντε πάνω μου και με κτυπούσαν όλοι με όλα τα σύνεργα του θανάτου, με τα οποία τους εξόπλισε η δημοκρατική Μ. Βρετανία. Πόσες μέρες, πόσες ώρες κράτησε αυτός ο ανελέητος βασανισμός δεν ξέρω. Πόσες φορές είπα την μόνη φράση που η γλώσσα μου μπορούσε να λαλήσει,

                               ‘’ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΕ’’

 δεν γνωρίζω. Γνωρίζω όμως ότι με συνόδευε στον ύπνο μου για αρκετούς μήνες. Πολύ γρήγορα η επαφή μου με το περιβάλλον άρχισε να χάνεται. Η ώρα της κρίσης για τους ανακριτές έφτασε. Ή με πετούσαν από το μπαλκόνι, και με γάζωναν με το οπλοπολυβόλο με την δικαιολογία της απόπειρας απόδρασης, ή σταματούσαν τα βασανιστήρια, μεταφέροντας με στο κελί κρατουμένων. Ένα ήταν για αυτούς βέβαιο. Οι νεκροί δεν μιλούν.

Πρέπει να ήταν ακόμη ημέρα. Αισθάνθηκα να με σέρνουν δύο Τούρκοι της επικουρικής αστυνομίας και  έτσι τραβηχτό, να με κατεβάζουν από τα σκαλιά, να ανοίγουν μια πόρτα και να με πετάνε μέσα. Ήταν το κελί κρατουμένων, όπως αργότερα διαπίστωσα.

Εκεί έσβησα, έχασα την όποια επαφή μου με το περιβάλλον , έπαψα να υπάρχω. Όταν κάποτε, για μια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου, βρήκα τον εαυτόν μου ακουμπισμένο πάνω στον τοίχο, δείγμα ότι δεν ήμουν μόνος. Πρόλαβα να δω ότι το κορμί μου άρχισε να επαναφέρει το χρώμα του και έχασα και πάλι την επαφή μου με το περιβάλλον, χωρίς να προλάβω να διαπιστώσω την ύπαρξη συγκρατουμένου, που όμως πρέπει να υπήρχε.

Σταδιακά αποκτούσα επαφή με το περιβάλλον, και τότε διαπίστωσα, ότι δύο άτομα, ντυμένα με άσπρες μπλούζες, ερχόντουσαν, με έγδυναν και έτριβαν όλο μου το σώμα με κάτι, μάλλον άχρωμα, υγρά. Όταν οι μαυρίλες και οι πληγές του σώματος έσβησαν εξωτερικά, τότε μεταφέρθηκα στα κρατητήρια. Μετά από χρόνια διαπίστωσα ότι παρέμεινα 38 ημέρες στο κολαστήριο. 

Οι αφηγήσεις του φίλου μου είναι απόλυτα πραγματικές. Ποιος όμως ήταν ο φίλος μου; Ένας από τις χιλιάδες αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Όλοι τους έχουν και είχαν παρόμοιες ιστορίες να αφηγηθούν. Όλοι τους πέρασαν από τους ίδιους κινδύνους, τα ίδια βασανιστήρια. Όλοι τους κάποια στιγμή κλήθηκαν να διαλέξουν μεταξύ ζωής και θανάτου, και σχεδόν όλοι τους σήκωσαν,  περήφανα το κεφάλι, κοίταξαν κατάματα τους βασανιστές τους και τους είπαν, ΘΑΝΑΤΟ, ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. 

ΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. Άλλους  από αυτούς, τους έκαψαν ζωντανούς, άλλους τους απαγχόνισαν, άλλους τους σκότωσαν με βασανιστήρια, άλλοι έπεσαν μαχόμενοι.  Αυτοί είναι οι πρώτοι των πρώτων. Μακάριοι αυτοί, ότι έφυγαν με την Ελλάδα, στο νου, στην καρδιά ,στο στόμα. Έφυγαν με την βεβαιότητα,  ότι αφήνουν πίσω συνεχιστές και λαό ευγνώμονα  για την ελευθερία που τους χάρισαν οι θυσίες τους.

Ο ΠΙΚΡΟΤΕΡΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Κάποτε ακούστηκε και στην Κύπρο το, ‘’ΤΕΛΟΣ- ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕ’’. Όσοι από τους τελευταίους των Ελλήνων της Κύπρου επέζησαν, ξεχύθηκαν στους δρόμους και πανηγύρισαν το ΜΕΓΑ ΓΕΓΟΝΟΣ. Μετά ευδαίμονες και αποκαμωμένοι από τα παθήματα, αποσύρθηκαν στα σπίτια τους, έκαναν ένα ζεστό μπάνιο να ξεβρομίσου το σώμα τους, έφαγαν το φαγητό τους  σε τραπέζι μετά από χρόνια, και ξάπλωσαν στο φτωχικό, γεμάτο θαλπωρή,  κρεβάτι να ξεκουράσουν το σώμα τους. Κάποτε ξύπνησαν, στολίστηκαν και γεμάτοι περηφάνια γιατί εκπλήρωσαν το καθήκον τους απέναντι στην αιώνια Ελλάδα  και τον άνθρωπο, ξεχύθηκαν στους δρόμους και τα καφενεία, να δουν, να μιλήσουν με φίλους, χωριανούς και συμπολίτες.

Αφανισμός, ομαδική εκτέλεση τους, από τους ευεργετημένους. Κανείς δεν τους αναγνώρισε, κανείς δεν τους χαιρέτησε, κανείς δεν τους είπε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Άφωνοι και αλλόφρονες τριγυρνούσαν από εδώ και από εκεί, ψάχνοντας για ένα ξερό ευχαριστώ. Η μεγάλη πατρίδα, είναι γεγονός αδιάψευστο, τους τίμησε, λαός και πολιτεία τους υποδέχτηκε με τιμές ήρωα, τους περιέθαλψε τις πληγές τους, έδωσε τα ονόματα τους σε δρόμους και σε πλατείες, άνοιξε τα σχολεία της και τους έδωσε μόρφωση, τους ανακήρυξε με ομόφωνη απόφαση της βουλής των Ελλήνων  ΑΞΙΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, και η Ακαδημία των Αθηνών στο πρόσωπο του αρχηγού τους, τους  τίμησε με την ύψιστη διάκριση, απονέμοντας τους το ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ, συνοδεύοντας το με την  φράση Η ΕΛΛΑΣ ΣΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ.

Η ιδιαίτερη τους πατρίδα; Αποκαμωμένη από τις κακουχίες, υπέκυψε στην προπαγάνδα των ανθελλήνων και των νικημένων, και καθύβρισε στο πρόσωπο των ελευθερωτών της, ιδέες και πατρίδα.

Οι κρατούντες, νάνοι της πολιτικής ζωής, άκαπνοι και απόντες, κράτησαν τον καρπό των αγώνων, και ξύλευσαν το δέντρο. Η Κύπρος πορεύτηκε μέσα στο χρόνο, ακέφαλη και υποδουλωμένη σε ανθελληνικές δοξασίες. Η Ελληνική Κύπρος, μέρος του λαού της,  πίστεψε σε Κυπριακή συνείδηση, πίστεψε στην ύπαρξη Κυπριακής εθνότητας, και απομονωμένη από τον κορμό, πορεύεται μόνη μέσα στο χάος του σημερινού μας κόσμου, μεμφόμενη τον κορμό για τα πάθη της.

ΟΙ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ; Πιστοί στον όρκο τους δεν ζήτησαν και δεν τους δόθηκε τίποτα, ούτε μια αλοιφή για να καταπραΰνουν τις πληγές τους.  Κλείστηκαν στον εαυτόν τους, κλείστηκαν στο τότε, στο 1959. Ούτε ένα βήμα πάρα πέρα, γιατί δεν είχαν που να πάνε. Από τότε κλαίνε, μόνο κλαίνε για της πατρίδας το κακό, και οι δημόσιες εμφανίσεις τους περιορίστηκαν στα μνημόσυνα και τον επετειακό εορτασμό του αγώνα τους. Ζουν στον δικό τους, στον καταδικό τους κόσμο, και κάπου, κάπου,  μονολογούν.  

ΜΑ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!

Είναι σκληρός, πολύ σκληρός ο ακροτελεύτιτος  λόγος, αλλά η αρετή χρειάζεται τόλμη.

Η  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΑΠΑΙΤΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΟΤΙΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΑΣΤΩΣΕΙ.

 Σε αυτούς τους τελευταίους των Ελλήνων, Ο λόγος τούτος. Δεν είναι καιροί για κλάματα. Η πατρίδα, όση απέμεινε, περισσότερο από ποτέ άλλοτε διατρέχει τον κίνδυνο του αφανισμού της. Ορθώστε το ανάστημα σας, ψηλά τα κεφάλια, κοιτάξετε κατάματα τους σφετεριστές των αγώνων μας και αυτούς που επιζητούν τον αφανισμό της πατρίδας, και με φωνή βροντών πολλών, τούτο μόνο να πείτε.

              EΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.                                      

 

 

  

 

 

 

 

         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

      

 

ΣΤΟ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟ ΤΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ

                   ΣΤΟ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟ ΤΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ:   

Η Ελλάδα πεθαίνει,  η  οικονομία διασωληνωμένη, στην εντατική, και η κυβέρνηση με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ την παρουσιάζει να διασκεδάζει σε νυχτερινό κέντρο, να χορεύει τσιφτετέλι, να σπάει πιάτα και να εράται δημόσια και ξεδιάντροπα με ευρωλάγνους.

Δεν κουράστηκαν και δεν κουραστήκαμε να μας εξαπατούν.

 

                        Η Ελλάδα πεθαίνει, και αντί να σημάνει συναγερμός όλων των δυνάμεων του έθνους, το πολιτικό σύστημα ερίζει περί όνου σκιάς. Ναι, περί όνου σκιάς, γιατί χωρίς πατρίδα, λείπει το υπόβαθρο εφαρμογής όλων των  πολιτικών, πολιτιστικών, εθνικών, θρησκευτικών κλπ σχεδίων και προγραμμάτων.

                               ΔΕΝΤΡΟ ΑΡΡΙΖΟ ΚΑΙ ΑΒΛΑΣΤΟ, ΔΕΝ ΚΑΡΠΙΖΕΙ.   

ΓΕΝΙΚΑ:  Ξαφνιάστηκα ευχάριστα, διαβάζοντας ότι ο κ. Στουρνάρας (υπουργός και καθηγητής των οικονομικών), έθεσε στους σταυροφόρους εταίρους μας, θέμα αναθεώρησης των ληφθέντων και αποφασισμένων να ληφθούν μέτρων, επειδή οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές είναι τριπλάσιοι, από ότι αρχικά, η ΤΡΟΪΚΑ εκτίμησε. Παρασυρμένος από ενθουσιασμό μονολόγησα. Επιτέλους η Ελλάδα άρχισε να ξυπνάει. Να δεις είπα στον εαυτόν μου, ότι σύντομα θα απαιτήσουμε και αποζημίωση για το τερατώδες κακό που μας έκαναν, και θα προβάλουμε, ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, το δικαίωμα συμψηφισμού χρεών  και αποζημίωσης.

Δεν πρόλαβα να χαρώ και πολύ και μου ήρθε στο νου η Κρητική μαντινάδα,

ήθελα νάμουνα παπάς, πάνω στον αι Αντώνη, μα δεν μ' αφηνει
                                  o διάολος πούχω στο παντελόνι.

Το αρρωστημένο μυαλό του ερευνητή, σε κλάσματα δευτερολέπτου, ταύτισε τον διάολο με τους σταυροφόρους εταίρους μας  ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. Με ένα απότομο ΑΠ, με μετέφερε από το επίπεδο της αισιοδοξίας, στο επίπεδο της  Απαισιοδοξίας.

Επειδή ζούμε μέσα σε μια απέραντη σχιζοφρένεια, παρακαλώ πείτε μου αν τα όσα γράφω πιο κάτω, είναι αποτέλεσμα αυτής της ασθένειας.

 Α:  Κύριε Στουρνάρα, κ. Σταϊκούρα κ. Μέργο. Οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, σας είναι γνωστοί από τα πρώτα στάδια των σπουδών σας. Είναι σχετικά, στατιστικά κ. Μέργο, εύκολα υπολογίσιμοι. Εμείς τους εκτιμήσαμε και τους δημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα μας, που αναδημοσιεύεται σε δεκάδες ιστοσελίδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, από τις αρχές του 2010.

Το αίτημα του κ. Στουρνάρα προς τους σταυροφόρους εταίρους μας, αποδεικνύει ότι δεν  γνωρίζατε τους πραγματικούς πολλαπλασιαστές, και ότι αποδεχτήκατε, σαν ευαγγελική περικοπή, τις εκτιμήσεις της ΤΡΟΪΚΑΣ. Αποδεικνύει ακόμη ότι προσχωρήσατε,  δεν διαπραγματευτήκατε, δεν ερευνήσατε, δεν αναλύσατε, δεν διαπιστώσατε, δεν συμπεράνατε, δεν διεκδικήσατε.

Κλάψε Ελλάδα:  Έτσι διαχειρίζονται το παρόν και το μέλλον σου.

Β:  Ο αρρωστημένος ΝΟΥΣ του ερευνητή, όταν αρχίσει την περιήγηση, σταματάει μόνο στο τέρμα. Διερωτήθηκα. Γιατί αυτή η πρωτοβουλία του κ. Στουρνάρα. Βρε, μπας και προετοιμάζεται η λήψη πρόσθετων μέτρων, σκέφτηκα. ΟΧΙ, ηλίθιε, απαισιόδοξε, σχιζοφρενή, με καθύβρισε ο εαυτός μου, και συνέχισε.

Ακόμα οι πανηγυρισμοί δεν κόπασαν για την δόση μαμούθ των 51 δις., την αύξηση των καταθέσεων κατά …Χ δις, (ερευνάται), τα κονδύλια του ΕΣΠΑ των 16,3+ 2,0 δις, και κυρίως την αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος του κρατικού μας προϋπολογισμού τον Ιανουάριο του 2013, και εσύ σκέπτεσαι πονηρά, με μάλωσε ο εαυτός μου.  

Είναι αλήθεια προβληματίστηκα. Εκεί που σκεπτόμουνα αν πρέπει ή όχι να ζητήσω την βοήθεια ψυχιάτρου, ακούω τον κ. Μέργο, καθηγητή στο ίδιο πανεπιστήμιο με τον κ. Στουρνάρα, να λέει. ‘’Ο κατώτατος μισθός των 650 ευρώ τον μήνα ( ο οποίος … καταζητείται , αλλά παραμένει ασύλληπτος από τους διώκτες του), είναι ψηλός και πρέπει να κοντύνει,  για να υπάρξει ΑΝΑΠΤΥΞΗ.  

Σταμάτησα αμέσως τον προβληματισμό, γύρισα προς τον εαυτόν μου και του είπα. Δεν είμαι ηλίθιος βρε, και θα ψάξω, γιατί φοβάμαι πως …  είμαστε για τα πανηγύρια. Όσον για τον κ. Μέργο, μαρτυρώ ότι είναι ένας άνθρωπος καλών προθέσεων, που υπέκυψε στους εκβιασμούς αυτών που υπέγραψαν το τέταρτο μνημόνιο. 
 
Φύγε φίλε μου, φύγε, θα σε συντρίψουν.

Γ: Για την δόση γράψαμε και ξαναγράψαμε και ξαναγράφουμε ότι, ‘’αν η Ελλάδα δει έστω και ένα ευρώ από την δόση’’, εγώ θα παραιτηθώ από συνταξιούχος, θέση από την οποία … απολύθηκα, με απόφαση της ΤΡΟΪΚΑΣ εσωτερικού, και υπόδειξη της ΤΡΟΪΚΑΣ εξωτερικού.

1: Αύξηση τραπεζικών καταθέσεων: Παρατηρείται φυγή καταθέσεων από την Κύπρο, κυρίως προς την Ελλάδα. Οι άθλιοι των Αθηνών πανηγυρίζουν, γιατί με το PSI, ζημίωσαν τις Κυπριακές τράπεζες με 4,8 δις ευρώ, και έστειλαν την Κύπρο στα σαγόνια των σταυροφόρων εταίρων μας. Πανηγυρίζουν οι άθλιοι των Αθηνών, επειδή με την φυγή καταθέσεων, η Κύπρος οδηγείται, ενδεχομένως σε άτακτη πτώχευση, ή  αποδοχή δυσμενέστατων όρων δανειοδότησης της, με ανυπολόγιστες εθνικές συνέπειες. Πανηγυρίζουν και κυβερνούν, αντί να απολογούνται στην δικαιοσύνη για εσχάτη προδοσία του Ελληνισμού.

2: Οι προϋποθέσεις και τα ποσά που δικαιούνται οι επί μέρους χώρες, σαν ενίσχυση, από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε., καθορίζονται με σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού  Συμβουλίου, που έχει επεξεργαστεί και εισηγηθεί η κομισιόν. Στην απόφαση προσδιορίζεται το ύψος του κοινοτικού προϋπολογισμού, και εγκρίνονται οι όροι κατανομής του στις διάφορες χρήσεις. Η κατανομή γίνεται και δημοσιοποιείται, με αποφάσεις της κομισιόν. Σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το συνολικό ποσό της ενίσχυσης των επί μέρους χωρών, κατανέμεται σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος πυλώνας περιλαμβάνει τα ποσά των αγροτικών ενισχύσεων, από τον οποίο αποσπάστηκαν τα ποσά για γεωργικές επενδύσεις, που μεταφέρθηκαν στον δεύτερον πυλώνα. Ο δεύτερος πυλώνας περιλαμβάνει τα ποσά συγχρηματοδότησης δημοσίων επενδύσεων.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, τα ποσά του δεύτερου πυλώνα, ενισχυμένα με 1,8 δις του πρώτου πυλώνα, ανέρχονται σε 16,3+2,0 δις ευρώ για την περίοδο 2014- 2020, έναντι 24,3 δις που ήταν τα αντίστοιχα ποσά για την περίοδο 2007- 2013. Παρατηρείται δηλαδή μείωσης τους κατά 8 δις, ή κατά 32,9%.

Ειδικοί ερευνητές υπολογίζουν τα ποσά του πρώτου πυλώνα, για αγροτικές ενισχύσεις σε 13 δις, για την περίοδο 2014- 2020, έναντι 18,0 περίπου δις, για την περίοδο 2007- 2013. Μείωση 5,0 δις ή 27,8% Για το σύνολο των ποσών του ΕΣΠΑ, η μείωση υπολογίζεται σε 13,0δις, ή σε 30,7%.

Δεν είναι μόνο η μείωση το δυσμενές. Στην απόφαση προβλέπεται ότι για να εκταμιευτούν τα χρήματα του ΕΣΠΑ, θα πρέπει οι χώρες που τελούν κάτω από δημοσιονομική επιτήρηση, να τηρούν τους όρους δημοσιονομικής προσαρμογής που τους επιβλήθηκαν με τα μνημόνια.

Για να επωφεληθεί η Ελλάδα από τα ποσά που προβλέπονται για χρηματοδότηση των δημοσίων επενδύσεων, θα πρέπει να διαθέσει από δικούς της πόρους, 12,0 δις ευρώ περίπου. Για την 7ετία 2014- 2020 η Ελλάδα για να εισπράξει τα προαναφερθέντα ποσά, θα πρέπει από έντονα ελλειμματική, να επιτύχει πλεόνασμα στον κρατικό της προϋπολογισμό, 85,0 δις ευρώ περίπου.

Συμπερασματικά, μας έριξαν στον Ατλαντικό ωκεανό, και μας υποχρεώνουν να διανύσουμε, κολυμπώντας, την απόσταση μεταξύ Ν. Υόρκης- Λονδίνου, χωρίς καμιά συνοδεία σωστικών σκαφών. Εμείς; Εμείς πανηγυρίζουμε γιατί μας εμπιστεύτηκαν το ΑΔΥΝΑΤΟ.

3: κρατικός προϋπολογισμός Ιανουαρίου 2013.

Σταδιακά αλλά σταθερά, έχει επιβληθεί στην Ελλάδα ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ. Ομολογώ ότι η τακτική αυτή δυσχεραίνει, αλλά δεν καθιστά αδύνατη την διερεύνηση και αποκάλυψη των πραγματικών μεγεθών και κυρίως των τάσεων, που διαμορφώνονται στην Ελληνική οικονομία.

3.1: Νεοτερισμός;  Το ποσό ‘’καταβολή κεφαλαίου στο Ε.Τ.Ν.Σ.’’, μετονομάζεται το 2013, σε ‘’Συμμετοχή στο.. μετοχικό κεφάλαιο του Ε.Τ.Ν.Σ.’’.  Το ποσό αυτό το 2011 ήταν μηδενικό, το 2012 έφτασε τα 41,0 δις έναντι 48,5 δις που είναι η πρόβλεψη, και από …παραδρομή δεν περιλαμβάνεται στις δανειακές ανάγκες του 2013. Το ποσό αυτό δεν είναι ούτε συμμετοχή ούτε μετοχή στο κεφάλαιο του ΕΤΝΣ. Είναι καταβολή των ποσών που το ταμείο αυτό δάνεισε τις Ελληνικές τράπεζες, με έκτακτη χρηματοδότηση, και που εξοφλείται από το Ελληνικό Δημόσιο, στα πλαίσια ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το ποσό αυτό ανέρχεται συνολικά σε 50,0 δις ευρώ. Ασφαλώς δεν είναι συμμετοχή, γιατί τα κεφάλαια του ταμείου αυτού ανέρχονται σε 700,0 δις ευρώ και η Ελληνική συμμετοχή υπολογίζεται στα 14,0 δις περίπου.  Το Σημαντικότερο είναι ότι η όποια Ελληνική συμμετοχή εξοφλήθηκε με δανεισμό και άρα αποτελεί δάνειο που αυξάνει το χρέος.

3.2: Όπως είναι γνωστό, οι λογαριασμοί του δημοσίου τηρούνται στην Τράπεζα της Ελλάδας. Από σύγκριση των ποσών των λογαριασμών ‘’δανειακές ανάγκες’’ που καταρτίζονται από το Υπ. Οικονομικών και την Τ.τ.Ε. (ταμειακή βάση), προκύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία για την πορεία του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

·                    Το άθροισμα των κρατικών εσόδων για τον μήνα Ιανουάριο, για τα έτη 2012- 2013, ανέρχεται και στις δύο εκτιμήσεις, σε 9366 εκ. ευρώ. Όμως το Υπ. Οικονομικών, τα έσοδα του 2013 (Ιανουάριος) τα εκτιμά σε 4418, έναντι 4299 εκ. που είναι η εκτίμηση της Τ.τ.Ε. Άρα το Υπ. Οικονομικών περιλαμβάνει έσοδα που καταλογίστηκαν, αλλά δεν εισπράχτηκαν ή μεταφέρονται κατά σύστημα από το προηγούμενο έτος στο επόμενο έτος. Αυτό αγαπητέ κ. Μέργο, το έκανε κατά σύστημα το ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στις δόξες του.

·                    Το Υπ. Οικονομικών τις δαπάνες του Ιανουαρίου 2012 τις υπολογίζει σε 4844 εκ. ευρώ, έναντι 4121 που υπολογίζει η Τ.τ.Ε..Αυτό υποδηλώνει ότι φορτώθηκαν στο 2012, δαπάνες 723 εκ ευρώ, που πραγματοποιήθηκαν και δεν πληρώθηκαν το 2013. Το καταπληκτικότερο είναι ότι το Υπ. Οικονομικών υπολογίζει, για τον μήνα Ιανουάριο, μείωση δαπανών κατά 18,8%, έναντι 9,3% που υπολογίζει για ολόκληρο το 2013 και 7,2% που καταγράφει η Τ.τ.Ε..

·                     Τον Δεκέμβριο η κυβέρνηση εξήγγειλε την πρόθεση της να προβεί σε εξόφληση 1,5       δις ευρώ, υποχρεώσεις της προς την ιδιωτική οικονομία, που θα έδιναν ανάσα        ρευστότητας, και θα διευκόλυναν την …επανεκκίνηση της εθνικής μας οικονομίας. Από τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού προκύπτει ότι για επιστροφές φόρων και τακτοποίηση υποχρεώσεων προηγουμένων οικονομικών ετών, κατεβλήθησαν μόνο 257 εκ. ευρώ. Άρα οι κυβερνητικές δηλώσεις για ενέσεις ρευστότητας από τα ποσά της δόσης μαμούθ, ήταν ενσυνείδητη προπαγάνδα. 

·                     Κατάρρευση εσόδων. Η πορεία των εσόδων προσδιορίζει το αποτέλεσμα του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Σύμφωνα με την Τ.τ.Ε., τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για τον μήνα Ιανουάριο μειώθηκαν κατά 778 εκ. ή κατά 15,5%. Σύμφωνα με το Υπ. οικονομικών, τα έσοδα μειώθηκαν κατά 572 εκ. ή κατά 11,5. Σύμφωνα με την Τ.τ.Ε. οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 385 εκ. ή κατά 7,2%. Σύμφωνα με το Υ.Ο,   οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 912 εκ. ή κατά 18,2%!!!

 

 

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:  
 ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ                                           ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕ. ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ; 

ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ: 
Αύξηση της ανεργίας στο 27,0 % και μείωση του ΑΕΠ κατά 7,5% το 4^ον τρίμηνο του2012. Άρα αυτοματοποιείται η ρήτρα για νέα μέτρα. Το 4^ον μνημόνιο οδήγησε την χώρα στον προθάλαμο της σχιζοφρένειας. Λήψης νέων μέτρων, ή ακόμη εμμονή στη εφαρμογή των ληφθέντων, ισοδυναμεί με άνοιγμα της πόρτας που μας χωρίζει από την σχιζοφρένεια, που πολιτικά ερμηνεύεται με τον όρο ‘’Κοινωνική έκρηξη’’.

Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις που καταμαρτυρούν, ότι οι σταυροφόροι εταίροι μας, για να καλύψου τον διασυρμό της πολιτικής τους, καλλιεργούν την οξύτητα στην Ελλάδα, και προετοιμάζουν την κοινωνική σύγκρουση. Η κυβέρνηση, Ευχόμεθα να βρει τις δυνάμεις να αντισταθεί, κάτι που έχει μικρές πιθανότητες, γιατί και η ίδια είναι υπόλογος απέναντι στην Ελληνική κοινωνία.  Ταυτίστηκε με την πολιτική των μνημονίων, με το αλάθητο και το φάσμα της αποτυχίας, αποτελεί κάκιστο σύμβουλο που εκτρέφει τα πάθη.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ:  Ο εφησυχασμός αποτελεί πλέον πράξη ειδεχθούς εσχάτης προδοσίας. Τα νηφάλια στελέχη της Ν.Δ. και κυρίως ο πρώην πρωθυπουργός, έχουν εθνική υποχρέωση, με πράξεις ρηξικέλευθες να σταματήσουν την πορεία προς το αδιέξοδο, μακριά από συναδελφική αλληλεγγύη και κομματικές ή παραταξιακές σκοπιμότητες.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ: Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οφείλουν να σταματήσουν τις έριδες και τους μεταξύ τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.  Οφείλουν να κλειδώσουν στα κομματικά ντουλάπια, όλα και όσα τα χωρίζουν μεταξύ τους και να συνεργαστούν για την σωτηρία της πατρίδας όλων μας. Μεταξύ τους υπάρχουν πολλά που τα χωρίζουν, Υπάρχει όμως ένα που τα ενώνει και που ακούει στο όνομα ΠΑΤΡΙΔΑ, την πατρίδα όλων μας, που αποτελεί το υπόστρωμα ανάπτυξης των όποιων κομματικών πολιτικών και των όποιων πολιτιστικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων.