ΘΝΗΤΟΣ ΓΕΓΟΝΩΣ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΜΗ ΦΡΟΝΕΙ ΜΕΓΑ.

            ΘΝΗΤΟΣ ΓΕΓΟΝΩΣ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΜΗ ΦΡΟΝΕΙ ΜΕΓΑ.                         (Αφιέρωμα στην αφρόκρεμα της μετριότητας που κατατρώει την Ελλάδα)

ΝΙΤΣΕ: αγαπώ τους Έλληνες γιατί μίλησαν για όλα. Όμως και τους μισώ γιατί δεν άφησαν τίποτε να πούμε και εμείς.

1: ΓΝΩΡΙΖΩ ότι  οι πρόγονοι μας, νουν έχοντες, αναγνώρισαν ότι ο άνθρωπος έχει περιορισμένες (όρια) δυνατότητες, και μάλιστα κρινόμενες μέσα στο σύμπαν, είναι απειροελάχιστες.

Αυτό μας λέγει ο τίτλος, αυτό μας είπε και ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ του πνεύματος ο Σωκράτης με το ‘’εν οίδα, ότι ουδέν οίδα’’. Μας είπαν ακόμη ότι τα πάθη είναι συμφυή με την ανθρώπινη φύση και ότι είναι ο φυσικός δυνάστης του ανθρώπου.

Αφού δε, είναι συμφυή με την ανθρώπινη φύση, είναι αδύνατο να τα αποφύγουμε. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ, ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ.  Όμως η συμφιλίωση του ανθρώπου με τα πάθη του, διεγείρει την μήνη των Θεών και  γεννάει την Ελληνική Τραγωδία.

Αντίθετα, η συνεχής πάλη του ανθρώπου με τα πάθη του, γεννά  τον Ηρωισμό, την αρετή της φιλοπατρίας και της αντρειοσύνης,  τον πραγματικό άνθρωπο του πνεύματος, και ανασύρει και διακρίνει τον άνθρωπο από την αγέλη των ζώων, στην οποία ανήκει βιολογικά,  σύμφωνα με την σαρκική του υπόσταση.

1.1: Τα όσα ακολουθούν αποτελούν μια θεωρητική τοποθέτηση, διά της οποίας επιδιώκεται η  φρόνηση, ο περιορισμός  του ανθρώπου στις δυνατότητες του ως άνθρωπος και η απόρριψη του ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΥ και του Δαρβινισμού που οδηγούν στην καταστροφή. Ως θεωρεία δεν διεκδικεί το αλάθητο και υπόκειται σε κριτική αξιολόγηση.

Κάθε θεωρεία εδράζεται πάνω σε αναπόδεικτες παραδοχές οι οποίες θεωρούνται πραγματικές, και  είναι  αποδεκτές από μεγάλο πλήθος ανθρώπων και για όσο το δυνατό μεγαλύτερη χρονική περίοδο.

Βασική παραδοχή μας είναι το αναπόδεικτο πιστεύω μας, δηλαδή ότι Υπέρτατο ΟΝ, Υπέρτατος ΝΟΥΣ , είναι ο ΤΡΙΣΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΕΟΣ, όπως τον εννοεί και τον περιγράφει η ορθόδοξη πίστη.

Συνεπώς το κείμενο, οι εκφραζόμενες απόψεις, εντάσσονται αυστηρά μέσα στα πλαίσια της Χριστιανικής ορθόδοξης πίστης και δεν φιλοδοξούμε ούτε την ελαχίστη μεταβολή ή συμπλήρωση, των δογματικών της κανόνων, των  παραδόσεων της,  του Θείου, Αποστολικού  και πατερικού της λόγου.  

Μεθοδολογικά  θεωρούμε ότι και  η θεία δημιουργία και βούληση έχει ΑΙΤΙΑ. Αντίθετα δεν αναζητείται λογική αιτία του ΥΠΑΡΧΩ κατά την φιλοσοφική έννοια του Όρου. Το  ΥΠΑΡΧΩ για όλα τα όντα θεωρείται δεδομένο και ανεξήγητο, θεωρείται άναρχο, ατελεύτητο, εκτός χρόνου και ανίκητο. Έτσι πχ ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ, Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ  ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ, Ο ΑΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΑΝ ΚΑΙ ΛΕΥΚΟ ΧΡΩΜΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.         

2: ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αποβάλει τον αυτοπεριορισμό και την ΝΤΡΟΠΗ. Από αρχαιοτάτων χρόνων, τα γεγονότα διδάσκουν ότι μεταπίπτει στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΧΑΝΕΤΑΙ.

Σύμφωνα με τους γίγαντες του πνεύματος, που κάποτε ζούσαν στην Ελλάδα, οι λεγόμενοι και πρόγονοι μας, ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ, ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΗΘΙΚΗ.

3: ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ; Ηθική είναι κάθε πράξη που είναι σύμφωνη με το είδος και τον προορισμό των όντων, και στην περίπτωση μας του προσώπου του  ανθρώπου.

 ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ ΟΤΙ ΗΘΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.  

Με τον ορισμό αυτό, ο Αριστοτέλης φαίνεται να έχει αντικειμενοποιήσει το ηθικό και το ανήθικο. Δηλαδή το ανεξαρτητοποίησε από τα δόγματα των διαφόρων θρησκειών. Όμως δεν είναι έτσι. Σύμφωνα με την Ελληνική φιλοσοφία η ύπαρξη και η διοίκηση παντός ορατού, είναι έργο και αρμοδιότητα του Υπέρτατου Όντος, που είναι μόνο ΈΝΑ και είναι και Υπέρτατος ΝΟΥΣ, Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΘΕΟΣ.

Άρα έμμεσα δέχτηκαν ότι στο σύμπαν, διάχυτη είναι η σοφία του Υπέρτατου Όντος και ότι  το ηθικό έχει προσδιοριστεί αμετάκλητα από αυτό. Όμως ας προσεγγίσουμε αναλυτικά και αντικειμενικά το θέμα  ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

4: ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ σκοπός του σύμπαντος κόσμου, δηλαδή για χάρη του υπάρχει και λειτουργεί το άπειρο σύμπαν; Άκρως εγωιστική βλασφημία. Στο σύμπαν τα πάντα απέριττα υπάρχουν και κατά απόλυτη οικονομία λειτουργούν και η λειτουργία του ενός σχετίζεται απόλυτα με την ύπαρξη και την λειτουργία του ΟΛΟΥ.

Άρα ο άνθρωπος είναι ένα απειροελάχιστο ΤΟΥ ΟΛΟΥ και ο προορισμός και η λειτουργία του είναι σχετική, εντεταγμένη δηλαδή, κατά απόλυτο τρόπο, μέσα στο όλο.

5:  ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ το μόνο λογικό σαρκικό ΟΝ μέσα στο σύμπαν; Ναι, αν δεχτούμε ότι έχει περιορισμένη ειδική αποστολή, με ρητή ημερομηνία λήξεως. Και αφού ως προς την σαρκική του υπόσταση έχει τέλος,  άρα έχει  και αρχή, άρα είναι πλάσμα. 

6: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχει ΝΟΥ, και ο ΝΟΥΣ είναι πνευματική ιδιότητα, είναι η δύναμης ΟΥΣΙΑΣ του πνεύματος. Άρα ο άνθρωπος   έχει και πνευματική ΥΠΟΣΤΑΣΗ, ή ο άνθρωπος έχει διπλή υπόσταση, την πνευματική και την υλική.

Τα πνευματικά έργα του ανθρώπου δύνανται να υπάρχουν στους αιώνες, και αφού υπάρχει ο καρπός υπάρχει και το δέντρο που παράγει τον καρπό. Και αφού υπάρχουν τα έργα εις τους αιώνας, υπάρχει εις τους αιώνας και η ουσία που παράγει τα πνευματικά έργα. Υπάρχει δηλαδή ο πνευματικός κόσμος.  άναρχος και ατελεύτητος που είναι ο κανόνας  της ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ.

7:  ΑΞΙΩΜΑ είναι ότι, τα πάντα στο σύμπαν υπάρχουν απέριττα και λειτουργούν κατά απόλυτη οικονομία. Το σύμπαν δεν επιδέχεται επαύξηση ή ελάττωση. Άρα κατά την πνευματική του υπόσταση, ο άνθρωπος υπάρχει άναρχος και ατελεύτητος ως μέρος του πνευματικού κόσμου σε ειδική αποστολή. Αντίθετα κατά την σαρκική του υπόσταση ο άνθρωπος είναι θνητός, δηλαδή υπόκειται σε σύνθεση και αποσύνθεση. Αποτελεί κράμα υλικών φυσικών στοιχείων που ως σύνολο και κατά τα μέρη, έχει ζωή διακριτή, από την πνευματική του υπόσταση, που είναι φύση ΖΩΗ.

Άρα παν υλικό σώμα συνίσταται από απειροστά ΕΝΕΡΓΕΑΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ, τα οποία  υπάρχουν στο άναστρο σύμπαν, άναρχα, ατελεύτητα, με ενσωματωμένη εις αυτά ζωή. Άρα τα πάντα στο σύμπαν έχουν είδος ζωής, έκαστο κατά την φύση αυτού. Άρα πάντα τα υλικά σώματα στο  ορατό  σύμπαν και ο άνθρωπος κατά την σαρκική του φύση, είναι πλάσματα, έχουν αρχή και ως σύνθετα σώματα υπόκεινται εις αποσύνθεση, τον επιλεγόμενο θάνατο. Ανάλογα των ειδών και των αναλογιών σύνθεσης, προκύπτουν και τα διάφορα είδη σύνθετων ουράνιων σωμάτων, τα οποία έχουν είδος ζωής, ανώτερη από την ζωή των συνιστωσών τους

 7.1:  ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ από αυτά ότι, ΠΑΝ ΟΡΑΤΟ ΥΛΙΚΟ  ΟΥΡΑΝΙΟ ΣΩΜΑ είναι σύνθετο σώμα και αποτελείται από ενεργειακά απειροστά σωματίδια. Αναλίσκει ενέργεια και αποδίδει στην φύση, σύμφωνα με τον προορισμό του, ενέργεια απολύτως προσδιορισμένη, κατά είδος, ποσότητα και χρόνο.

Και ο άνθρωπος, ως μέρος του σύμπαντος κόσμου αναλίσκει και  δύναται να αποδίδει στη φύση, ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ.

Λόγω εθισμού πολλά θαυμαστά φυσικά φαινόμενα τα θεωρούμε αμελητέας σημασίας. Η σκιά  όλων των σωμάτων έχει μαύρο χρώμα. Γιατί όχι πράσινο; Τι το σημαντικό  μας αποκαλύπτει το μαύρο χρώμα της σκιάς, το οποίο δια της επίδρασης του φωτός γίνεται λευκό; 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ότι,

7.2: ΤΟ ΧΡΩΜΑ του άναστρου ουρανού είναι μελανό και αποτελείται από απειροστά ενεργειακά σωματίδια ύλης, ( δηλαδή την ουσία) στα οποία είναι ενσωματωμένη η ενέργεια. Τα σωματίδια αυτά αποτελούν την πρώτη ύλη δημιουργίας των ουρανίων σωμάτων, και διά αυτών, του χειροποίητου φωτός, της ακτινοβολίας και της διάχυτης στο σύμπαν, κατά είδος, ποσότητα και χρόνο, ενέργειας.

7.3: Ο ΕΝΑΣΤΡΟΣ ουρανός αποτελείται από υλικά σώματα, κατά το πλείστον αυτόφωτα, από τα οποία εκχέεται φως εις όλο το σύμπαν. Άρα ο έναστρος ουρανός είναι ΦΩΣ, και μόνο κηλίδες μέλανας σκιάς υπάρχουν σε αυτόν. Πάντα τα ουράνια υλικά σώματα, συνεπώς και ο σαρκικός άνθρωπος,  ΑΝΑΛΙΣΚΟΥΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΥΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ , όπως το φως, εις το σύμπαν.  Δια της κυκλικής αυτής διαδικασίας, σύνθεσης και αποσύνθεσης, (θανάτου και γέννησης) το σύμπαν συνεχώς ανακαινίζεται και πιθανό μεγεθύνεται.

Πάντα τα ουράνια σώματα, ως ουσία και ως λειτουργία,  Πλάσματα υπέρτατης σοφίας και υπέρτατης δυνάμεως του υπέρτατου ΝΟΥ, του θεού δημιουργού είναι. Και ΝΟΥΣ  εταίρου πνεύματος ή ανθρώπου δεν δύναται να κατανοήσει και  γλώσσα δεν δύναται να περιγράψει, τα Θεία θαυμάσια.

8:  Ο πνευματικός κόσμος: Σε αντίθεση με το κόσμο της ύλης, ο κόσμος του πνεύματος  δεν έχει πάθη και δεν δύναται να ενεργεί σωματικά. Δεν αναλίσκει ενέργεια και δεν αποδίδει ενέργεια. Τα πνεύματα, όπως και τα υλικά σώματα διαβαθμίζονται ποιοτικά σε πολλά είδη, ανάλογα του προορισμού τους.

Δύναμης του πνεύματος είναι ο ΝΟΥΣ, δια του οποίου τα πνευματικά όντα, κατά παραχώρηση του υπέρτατου ΝΟΥ, διεγείρουν τα απειροστά ενεργειακά σωματίδια και παράγουν έργο. Η ταχύτητα του ΝΟΥ, είναι άπειρη και ουσιαστικά σε απειροστό χρόνο, δια της δυνάμεως του ΝΟΥ, διεμβολίζεται το σύμπαν, εις χώρο και σκοπό ρητά προκαθορισμένο.

 ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΟΝΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,  ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΟΝΤΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΝΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΣΑΦΩΣ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ, ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ.     

8.1: ΦΥΣΗ,  Ακατάληπτη, Ακατανόητη, Απεριόριστη, Απείρου μεγέθους και Δρώσας ταχύτητας η Υπέρτατη Θεία δύναμης του ΝΟΟΣ.  Και ο  Υπέρτατος ΝΟΥΣ, ΦΥΣΗ, ΟΥΣΙΑ, του Υπέρτατου Όντος είναι.

Διά της γνώσης του ΝΟΥ το Πάνσοφο, διά του  Πανσόφου η Θεία Βούληση, διά της ενεργού βούλησης η Υπέρτατη δύναμης διά της οποίας διεμβολίζεται το σύμπαν και διεγείρονται τα ενεργειακά απειροστά σωματίδια του σύμπαντος κόσμου, και διά της υπέρτατης απείρου δυνάμεως  και του πανσόφου, σε απειροστό χρόνο, δημιουργείται το ΤΕΛΕΙΟ ΥΛΙΚΟ ΠΛΑΣΜΑ, το οποίο δεν επιδέχεται επαύξηση ή ελάττωση. 

Και το στερέωμα της βασιλείας των ουρανών, είναι το αχειροποίητο φώς. ΠΑΝΤΟΥ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΥΔΑΜΟΘΕΝ ΙΧΝΟΣ ΣΚΙΑΣ. Και εντός του φωτός ο απαθής κόσμος του πνεύματος, η Θεία ειρήνη, η αγάπη, η ευδαιμονία των όντων και η ασταμάτητη Θεία μουσική, ΥΜΝΟΣ προς τον Αγαθό Θεό, που ακατάλυτα τέρπει ΌΝΤΑ πνευματικά.

9: ΚΑΙ Ο  ΑΝΘΡΩΠΟΣ:

Θνητός γεγονώς άνθρωπε, μη Φρόνει Μέγα. Ο ΝΟΥΣ είναι ο καρπός του πνεύματος. Και αφού υπάρχει ο καρπός, νομοτελειακά υπάρχει και το δέντρο το ποιούν τον καρπό, δηλαδή η ψυχή, το πνεύμα.

Άρα διπλή φύση είσαι άνθρωπε, Σάρκα και πνεύμα. Ίσως είσαι το μόνο πλάσμα που εις το αυτό, συνδυάζεται η δύναμη του ΝΟΥ και η ΕΝΕΡΓΕΙΑ της ύλης, δηλαδή  της σαρκικής σου υπόστασης.  Έχεις ενεργό βούληση η οποία σχηματίζεται δια της γνώσης  του ΝΟΥ. 

Η δική σου γνώση είναι ΔΟΤΗ και  λαμβάνεται  από τις αισθήσεις σου, αλλά και περιέχεται στις σφραγισμένες μνήμες του νου, το περιεχόμενο των οποίων προσδιορίζεται από τα αναπόδεικτα πιστεύω σου. Δηλαδή η ανθρώπινη πνευματική σου υπόσταση, στερείται της αυτοτέλειας της σκέψης και της άσκησης των δυνάμεων του ΝΟΥ.

Δηλαδή ως πνεύμα στερείσαι της αυτοτελούς άσκησης των δυνάμεων του ΝΟΥ και επί πλέον, ως αντίβαρο της διπλής σου φύσης, σου αφαιρέθηκε και η αυτοτέλεια της σκέψης την οποία έχουν τα πνευματικά Όντα.

Άρα Κατά την πνευματική σου υπόσταση είσαι κατώτερο ΟΝ στο κόσμο του πνεύματος και πρέπει να καταβάλεις σημαντική προσπάθεια για να γίνεις αποδεκτός στην Βασιλεία των Ουρανών.

Η  ενσωμάτωση της διπλής σου φύσης σε ένα ενιαίο ΟΝ τον άνθρωπο,  η περιορισμένη απειροστή εμβέλεια της δυνάμεως του ΝΟΟΣ σου και η δυνατότητα σου να διεγείρεις διά των ιδίων δυνάμεων, τις προσωπικές σου ενεργειακές δυνάμεις και  να ασκείς προσωπικό έργο ικανοποίησης των παθών σου, σε καθιστά ευάλωτο σε έξωθεν νοητικές επιδράσεις.

Θνητός γέγονες άνθρωπε και πόρρω απέχεις από το να γίνεις, έστω και απειροελάχιστος μικρός Θεός. Και αν τούτο φρονείς, τότε παραμένεις στην αποστασία, γενόμενος το χέρι του άρχοντα του κόσμου του σκότους.   

ΠΛΑΣΤΗΚΕΣ ΩΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΟ ΣΚΕΥΟΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ ΑΓΙΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ. ΜΗΝ ΓΕΝΟΥ ΧΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΝΟΜΟΥ.

Πάντες οι χρείες σου, θέλουν είναι αχρείαστες  στον κανονικό φυσικό κόσμο. Και η ίδια η σαρκική σου υπόσταση κατά εξαίρεση υπάρχει και θέλει οδηγηθεί  εις αποσύνθεση, ως δέκτης  ακτινοβολίας  της ακτινοβολούσης… σαρκικής σου υπόστασης. Θαύμα μέγα και αναπότρεπτο. Δια της ιδίας ακτινοβολούσης ουσίας η σύνθεση και η αποσύνθεση, η ζωή και ο θάνατος της σαρκικής ζωικής φύσης του ανθρώπου.

Εκ κατασκευής, η επιβίωσης της σαρκικής σου φύσης συνεπάγεται την ανάλωση ενέργειας η οποία σου χορηγείται διά της έκθεσης σου στο περιβάλλον, την πόση,  την βρώση, την ένδυση την στέγαση.

Ταυτόχρονα, σαν αναγκαία συνέπεια υφίστασαι την διαβρωτική επίδραση της ακτινοβολίας της ενέργειας που αναλίσκεις και αποδίδεις εις έργο.   Ναι άνθρωπε ότι συντηρεί την ζωή σου, αυτό φθείρει και τα κύτταρα του σώματος σου και σε οδηγεί εις αποσύνθεση, δηλαδή κατά τα ανθρώπινα, εις θάνατο.

Άνθρωπε, είσαι εκλεκτό και ίσως μοναδικό στο είδος του και στον προορισμό του, δημιούργημα του Αγαθού Θεού. Δεν ανήκεις στον εαυτόν σου, ανήκεις εις το ΟΛΟ, ΟΠΩΣ ΟΛΑ. Από κατασκευής έχεις πάθη και η ικανοποίηση τους, μας καθιστά άνομους.

Πολέμησε τα πάθη σου, και ουδέποτε μην συμφιλιωθείς με αυτά. Η συμφιλίωση με τα πάθη αποτελεί αμάρτημα ψυχής και τούτο εστί το θανάσιμο αμάρτημα  και όχι το ίδιο το αμάρτημα.