Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ : Β' ΜΕΡΟΣ.

                      Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ                                                                               Β’ Μέρος

Ουκ εστί πρέπον τοις Έλλησι προσκυνέει.

Αυτή ήταν η απάντηση, τον 5^ον αιώνα π.χ., δύο  Ελλήνων Σπαρτιατών, στον Πέρση βασιλέα των βασιλέων, όταν τους ζητήθηκε, γονυπετείς να τον προσκυνήσουν. Ναι αυτοί ήταν Έλληνες.                           

                Αυτούς, τους ίδιους Έλληνες, τους συναντήσαμε και στην Αλβανία το 1940, όταν μόνοι τους, με την συμβολική μόνο βοήθεια των Άγγλων, πολέμησαν τον άξονα και έγραψαν ανεξίτηλες  σελίδες δόξας.                             

 Και πολύ πρόσφατα, το 1955-1959, τους  συναντήσαμε στην Κύπρο,  όταν οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ με το αίμα τους έγραψαν το δικό τους  Ελληνικό Έπος.

                   

Χωμένοι μέσα στις τρύπες της γης, ηγέτης και στρατιώτες μαζί, όλοι το ίδιο, όλοι ΕΝΑ, όλοι Έλληνες, πολέμησαν  για λευτεριά και νίκησαν.  Και όταν σίγασαν τα όπλα, έτσι απλά επέστρεψαν στα σπίτια τους, χωρίς κανένα μίσος για τους σφάχτες τους, γιατί ήταν αντίπαλοι, δεν ήταν οχτροί. Χωρίς καμιά απαίτηση, ούτε για φάρμακα για να γιατρέψουν τις πληγές τους. Δεν πούλησαν τίποτε από τον αγώνα τους, τον δικό τους αγώνα. Τα κράτησαν όλα για τον εαυτόν τους, και φεύγοντας τα αφήνουν παρακαταθήκη στον Ελληνισμό.

Ήταν τότε που  οι Έλληνες της Κύπρου ομαδικά ξετρελαμένοι  για λευτεριά, και  για Ελλάδα, ώμοσαν στη Αγία τριάδα ότι θα αγωνιστούν και θα νικήσουν και νίκησαν. Προδομένοι από τις υπογραφές των γνωστικών, όχι μόνο δεν κατόρθωσαν να γίνουν ένα με την φίλτατη πατρίδα, αλλά έχασαν και την μισή ιδιαίτερη τους πατρίδα.   Ήταν τότε που παράτησαν  τις δουλειές τους, τα σχολεία τους και ότι άλλο συνιστούσε την καθημερινότητα τους,  και παιδιά, νεoι, γέροι και γυναίκες μπήκαν μέσα στην εκκλησιά και όλοι μαζί,  έδωσαν  τον όρκο για  λευτεριά.   

               ΘΕΕ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;

   

               ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΥΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗΣ;

Και τούτα τα λόγια δεν αποπνέουν ανωτερότητα φυλής και έθνους, απλά γιατί το πνεύμα, η δίψα για λευτεριά και ο ανθρωπισμός είναι που γεννάει  Έλληνες και όχι η βιολογία. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να είναι Έλληνες γιατί όλοι γεννιόμαστε ελεύθεροι και όλοι παιδιά του ΕΝΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ είμαστε.      

  Και πάλι, μακάριοι όσοι γεννιούνται βιολογικά και πνευματικά Έλληνες. 

          ΑΥΤΟΙ ΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

 

                     

Ο Ελληνικός Μεσαίωνας:

Που το τιμιώτερον και το σεμνότερον και το αγιώτερον, και παρά Θεοίς και παρ’ ανθρώποις;  Όχι, οι σκλάβοι δεν έχουν τιμή και δεν μπορεί να είναι Έλληνες. Απλά είναι σκλάβοι, μόνο σκλάβοι.  Αυτοί, γέννημα του σκότους είναι και σφετεριστές και κλέφτες και δολιοφθορείς της Ελληνικής κληρονομιάς, πάνω στην οποία επικάθεται ότι καλό υπάρχει ακόμη για την ανθρωπότητα.

Και τίποτα , τίποτα δεν υπάρχει που να δικαιολογεί την μετάβαση του ανθρώπου από το φως στο σκοτάδι.  Τίποτα, τίποτα δεν υπάρχει που να δικαιολογεί την θυσία των πνευματικών αγαθών  στο βωμό των υλικών αγαθών.  Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την θυσία του Αέναου στο εφήμερο.                                                                                     

ΑΥΤΟΙ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΝΕ.                    

   Και ήρθαν, πρώτα οι εντολές και η εκδίκηση των Γότθων, των Οστρογότθων και των Σταυροφόρων.  Μετά ήρθαν οι μνήμες του εφιάλτη και οι υπογραφές. Οι απόγονοι του Νέρωνα  βγήκαν  από τον τάφο τους και ξανά, και ξανά κατακαίγουν την χώρα του πνεύματος και των πολιτισμών, για να την κτίσουν, νάνοι αυτοί,  από την αρχή και κατά το δικό τους μπόι.

Κατέλυσαν την Δημοκρατία, το σύνταγμα, το δικαίωμα επιλογής, το δικαίωμα του ΖΕΙΝ, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των πολιτών. Υπονόμευσαν και υπονομεύουν την εθνική ανεξαρτησία, και κατέστησαν την βουλή των Ελλήνων, τον κορυφαίο θεσμό της δημοκρατίας,   θεσμό νομιμοποίησης των εντολών των Γότθων, και των λοιπών ευρωπαίων σταυροφόρων.

Και υπογράφουν, μόνο υπογράφουν, πόσα και πότε θα περικόψουν  μισθούς και συντάξεις, πόσο και πότε θα αυξήσουν τους φόρους, πόσους και πότε  θα δολοφονήσουν με λιμοκτονία, με φυλακίσεις, με ξεσπίτωμα, με δήμευση μισθών και συντάξεων και καταθέσεων, και οικόσιτων.  ΈΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.

Άνοες, στέρησαν  από τους ανθρώπους το δικαίωμα εργασίας, και μισθού και τώρα τους εγκαλούν, γιατί δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Τους δημεύουν ότι λίγο τους απόμεινε. Δημεύουν τις συντάξεις και οδηγούν τα εγγόνια τους γιούς και τις θυγατέρες στη λιμοκτονία.

Άνοες οσφυοκάμπτες και προσκυνημένοι, στερούν από τους πολίτες ακόμη και το ΚΕΡΜΑ  με το οποίο  πρέπει να πληρώσουν τον βαρκάρη, για να τους κατεβάσει στον ΆΔΗ.

Κατάντησαν την Ελλάδα των αιώνων και των ονείρων, σε γη του Αχέροντα ποταμού, και κατέβάσαν τους Έλληνες πολίτες, ζωντανούς, στα τάρταρα του ΑΔΗ.

Όμως και μέσα στα σπλάχνα του ΑΔΗ, ο  Όμηρος κατέβασε τον Οδυσσέα, ανέστησε νεκρούς που του έδωσαν  δύναμη και γνώση, και ζωντανό τον ανέβασε στο πλάτωμα της γης. Και πάλεψε και έφτασε στην Ιθάκη και σκότωσε τους μνηστήρες. Και τούτο δεν είναι μύθος, προσημείωση γεγονότων είναι που ήρθαν  και που διαχρονικά έρχονται.

   

Η Ελλάδα, όση έχει απομείνει,  προδομένη από φίλους, σφαγμένη από τους ευεργετημένους,  και ανίκανη να αντισταθεί, φεύγει στα βουνά και στις θάλασσες.  Εκεί, μέσα στις τρύπες των βουνών της, στις σκιές των δέντρων της και στους όρμους των θαλασσών της, κρύβει τα παιδιά της .  Εκεί, μακριά από τα βλέμματα τούτων των ανθρώπων της σήμερον, η Ελλάδα  γεννοβολάει την ΝΕΑ Ελλάδα. Βλέπω, ναι βλέπω τον γρανίτη της Ελληνίδας γης να βάζει την σάρκα, τις θάλασσες και τα ποτάμια να βάζουν το αίμα, τα δάση, τον καταγάλανο και ξάστερο ουρανό, τον αγέρα, τα αστέρια, τον ήλιο, το φεγγάρι, να βάζουν την ομορφιά, το παράστημα, την Ελληνική αξεπέραστη λεβεντιά  που μόνο αυτή η χώρα ξέρει και μπορεί να φτιάχνει.

Και βλέπω, να ανοίγουν οι ουρανοί και ψυχές Ελλήνων, ομοβάθμιες αγγέλων του Ενός Τριαδικού Θεού, να κατεβαίνουν και να γίνονται ένα με τα πλάσματα τούτης της ευλογημένης από τον Θεό, γης. 

Και βλέπω άντρες να σπέρνουν ανθρώπους και βλέπω γυναίκες να γεννοβολούν Έλληνες. Και ακούω φωνές παιδιών και εφήβων και αντρών και μανάδων και μεστωμένων, να υμνούν τον Ένα Θεό και να τραγουδούν την λευτεριά και την Ελλάδα των Αιώνων.

Και ξαφνικά σιωπή.  Έβαλα την παλάμη στα αυτιά, μπας και κάτι ακούσω. Τίποτα. Όμως εκεί, κατά τον Όλυμπο μεριά, και στα ριζά των βουνών, είδα να σηκώνεται μια ασπρίλα. Όλο μεγάλωνε και θέριευε και σκέπαζε τον ουρανό. Η γης κάτω από τα πόδια μου άρχισε να τρέμει και ένας υπόκωφος κρότος ακουγόταν να έρχεται από την πλευρά που είδα το άσπρο σύννεφο. Και όλο μεγάλωνε, και γινόταν πιο ξεκάθαρος ο κρότος, πιο δυνατός, πιο βροντερός..

Ω ναι, τώρα ακούω και βλέπω καθαρά. Βλέπω να ξεπροβάλλουν μιλιούνια αρματωμένων, ζωσμένων εις πόλεμο. Ο κρότος είναι ποδοβολητά αλόγων και ανθρώπων που τρέχουν στον πόλεμο. Και το άσπρο σύννεφο είναι η σκόνη που σηκώνουν άνθρωποι και άλογα που τρέχουν σε πόλεμο. Και άκουσα τύμπανα και παιάνες, και άκουσα άσματα μάχης και ξεκάθαρα άκουσα τούτα τα λόγια                                                 

             Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,                                                                   μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;                                                Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,                                                        να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά; 

Ναι είναι οι Έλληνες. Ξύπνησε ο ραγιάς και κάντε τόπο να περάσει. Έρχονται να λευτερώσουν την γη των πατέρων τους, έρχονται να λευτερώσουν τον άνθρωπο, έρχονται να διδάξουν τους ανθρώπους να ζουν ελεύθεροι.