ΜΕΡΟΣ Β': ΚΛΑΨΕ ΕΛΛΑΔΑ: Ο ΡΑΓΙΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.

                                ΜΕΡΟΣ Β’

        ΚΛΑΨΕ ΕΛΛΑΔΑ: Ο ΡΑΓΙΑΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.

<<Με την ψευδεπίγραφη Νεοφιλελεύθερη πολιτική,    δημιουργούνται τα προβλήματα, τα οποία σε συνέχεια χρησιμοποιούνται για να αφαιρεθούν από τους πολλούς εισοδήματα και περιουσίες,  και με αυτά να πριμοδοτηθούν   οι τράπεζες και οι προνομιούχοι πελάτες τους>>.

Ανταποδοτικό συνταξιοδοτικό σύστημα:

Για να είναι βιώσιμο το σύστημα παροχής συντάξεων, κοινωνικό ή ιδιωτικό, θα πρέπει ΚΑΤΑ ΜΕΣΟ ΟΡΟ να είναι ανταποδοτικό, δηλαδή οι παροχές συντάξεων, να είναι ανάλογες, κατά μέσο όρο, με το άθροισμα των εκτοκισμένων  συνταξιοδοτικών εισφορών των εργαζομένων.

Όταν η αρχή της ανταποδοτικότητας είναι πλήρης, και εφαρμόζεται για κάθε εργαζόμενο, τότε το σύστημα λειτουργεί βάσει των αρχών της ιδιωτικής οικονομίας.

Όταν οι παρεχόμενες συντάξεις στους υψηλόμισθους, είναι χαμηλότερες από αυτές που προκύπτουν βάσει των καταβληθεισών εισφορών τους,  και οι παρεχόμενες συντάξεις, προς τους χαμηλόμισθους είναι μεγαλύτερες, τότε το σύστημα λειτουργεί βάσει των αρχών της συλλογικότητας και πρόκειται για σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων.

Άρα το κοινωνικό σύστημα παροχής συντάξεων, υποστηρίζεται από τις, σχετικά με τις απολαβές, υψηλές εισφορές των υψηλόμισθων, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Επειδή πλείστες όσες ….παρεξηγήσεις δύνανται να εμφιλοχωρήσουν στην σκέψη πολλών, σπεύδομε να διευκρινίσουμε τα εξής. Οι εισφορές αποτελούν οικονομική αποταμίευση,  εκφράζονται σε χρήμα, αλλά αποτελούνται από πραγματικά αγαθά ή υπηρεσίες που παρήγαγαν οι υψηλόμισθοι. Συνεπώς με το σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων, ουσιαστικά η πολιτεία δημεύει τον μόχθο των υψηλόμισθων και τον χορηγεί στους χαμηλόμισθους.

Βέβαια μπορεί να υποστηριχθεί η άποψη, να αμείβονται όλοι το ίδιο, ή περίπου το ίδιο και να λαμβάνουν τις ίδιες συντάξεις. Όμως το πρόβλημα είναι πόσο το άτομο παράγει και όχι πόσο αμείβεται. Στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση η διασπορά αμοιβών ήταν ελάχιστη και κατάρρευσε μέσα σε 72 χρόνια.

Στο Ελληνικό Δημόσιο η διασπορά αμοιβών είναι μικρή. Δηλαδή, ικανοί και ανίκανοι, αμείβονται το ίδιο, ή ακόμη χειρότερα οι ανίκανοι, λόγω κομματικών διασυνδέσεων, αμείβονται καλύτερα από ότι οι ικανοί. Αποτέλεσμα, αντιδρώντας οι ικανοί, έγιναν και αυτοί ανίκανοι, και το Ελληνικό κράτος διαλύθηκε.

Και παρεμπιπτόντως ας επισημανθεί ότι το πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι οι υψηλές δαπάνες λειτουργίας της, είναι οι εξευτελιστικοί μισθοί σε συνδυασμό με την πολυκοσμία μετριοτήτων.

Στο ανταποδοτικό σύστημα, όπως και ,κατά μέσο όρο,  στο κοινωνικό σύστημα, οι όροι και οι παράγοντες που προσδιορίζουν το ύψος των συντάξεων και την βιωσιμότητα του συστήματος, είναι οι εξής.

 

                         

 

        _Εοt= Απασχολούμενα άτομα κατά το έτος (t)

W_ot= Μέση ετήσια αμοιβή της εργασίας κατά το έτος (t)

t= Απαιτούμενα έτη για παροχή πλήρους σύνταξης.

t₁₌ Έτη καταβολής σύνταξης, κατά μέσο όρο.

η= Επιτόκιο εκτοκισμού εισφορών , μετά την αφαίρεση των λειτουργικών δαπανών (2,5% περίπου)

r= Μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής της μέσης αμοιβής της εργασίας

K_{o t}=Συσσωρευμένο κεφάλαιο καταβολής συντάξιμων εισφορών, κατά τα έτος (t).

P_t=Αριθμός συνταξιούχων κατά το έτος (t)

λ₁₌ Ποσοστό συντάξιμων εισφορών, εις %, επί αμοιβής της εργασίας

λ₂₌ Ποσοστό καταβαλλομένης σύνταξης, εις % επί του τελευταίου συντάξιμου μισθού.

e₁₌Μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής της απασχόλησης.

e₂₌ Μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής του αριθμού των συνταξιούχων.

Σ_t= Αθροιστικά το συνολικό ποσό καταβληθέντων συντάξεων.

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ:

1: Ο αρχικός ετήσιος μισθός λαμβάνεται ίσος με W₀₀=4500 ευρώ, τα απασχολούμενα ετησίως άτομα ίσα με Ε₀₀₌ 3,3 εκατομμύρια και ο ετήσιος αριθμός των συνταξιούχων ίσος με P₀=900 000 άτομα.

2:Οι λειτουργικές δαπάνες, περίπου 2,5% αφαιρούνται από το επιτόκιο, γεγονός που υποδηλώνει και ενίοτε αρνητικό επιτόκιο εκτοκισμού των συνταξιοδοτικών εισφορών

3: Το ατομικό ανταποδοτικό σύστημα αποκαλύπτει τις πραγματικές δυνατότητες  βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού καθεστώτος, και μελλοντικής αναγκαίας μεταβολής των παραμέτρων που προσδιορίζουν το ύψος των συνταξιοδοτικών παροχών. Στην περίπτωση του κοινωνικού συνταξιοδοτικού συστήματος, υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, όπως ο αριθμός των απασχολουμένων και των συνταξιούχων και προκύπτουν συμπληρωματικά συμπεράσματα, τα οποία επιταχύνουν ή επιβραδύνουν την  έλευση των συμπερασμάτων που προκύπτουν με το ανταποδοτικό σύστημα.

Ακόμη, η παρείσφρηση εξωγενών μεταβλητών στο κοινωνικό σύστημα είναι απόλυτα δυνατό να μετατρέψει, ένα απόλυτα βιώσιμο ανταποδοτικό σύστημα, σε απόλυτα προβληματικό.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ- ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

1:  με κανονικό επιτόκιο 6,0%, με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης των αποδοχών των εργαζομένων, με εργάσιμο χρόνο 35 έτη, μέσο συντάξιμο χρόνο 15 έτη, και ποσοστό συντάξιμων εισφορών 17,0%,

ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ 64,0-70,0% ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΜΟΥ ΜΙΣΘΟΥ.

2:  Ο μηδενισμός των επιτοκίων μειώνει την δυνατότητα παροχής σύνταξης, στο 15,1% της κανονικής σύνταξης της παραγράφου (1), ή στο 14,7% της δικαιούμενης βάση των καταβληθέντων εισφορών.

3:Στη περίπτωση της παραγράφου (2),η αύξηση του εργάσιμου χρόνου από 35 σε 40 έτη, βελτιώνει την δυνατότητα παροχής σύνταξης, από 15,1% σε 18,4% της κανονικής σύνταξης.

4: Με μηδενικό επιτόκιο, η αύξηση των εισφορών από 17,0% σε 20,0%, αυξάνει την δυνατότητα παροχής σύνταξης, από 15,1% σε 17,8% της κανονικής σύνταξης.

5: Η αύξηση του εργάσιμου χρόνου από 35 σε 40 έτη, των εισφορών από 17,0% σε 20,0%, και μείωση του μέσου χρόνου παροχής σύνταξης από 15 σε 10 έτη, αυξάνει την δυνατότητα παροχής σύνταξης από 15,1% σε 29,8% της κανονικής σύνταξης.

6: Ο μηδενισμός των επιτοκίων και η παρατεταμένη 5ετής ύφεση της οικονομίας ( 4,0% αρνητικός ρυθμός μεταβολής των αποδοχών των εργαζομένων), μειώνει δραματικά το συντάξιμο δικαίωμα στο 23,05 του κανονικού της παραγράφου (1), και σε 15,4% σε περίπτωση παρατεταμένης επί 10ετία ύφεση της οικονομία.

Υπάρχουν πολλοί άλλοι συνδυασμοί μεταβολής των συνταξιοδοτικών παραγόντων, οι οποίοι παρουσιάζονται στον πίνακα, ή δύνανται να προκύψουν από την βασική μαθηματική σχέση.

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Η κατάρρευση του συνταξιοδοτικού, ιδιωτικού ή κοινωνικού ανταποδοτικού συστήματος, η με μαθηματική νομοτέλεια αναμενομένη κατάρρευση του εν γένει αποταμιευτικού συστήματος, ιδιωτών και κράτους, είναι απόρροια της  κατ’ επίφαση επιστημονικής, εφαρμοζόμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, πρωτίστως στις χώρες της ΕΕ.  

Με δεδομένο τα μηδενικά ή και αρνητικά επιτόκια, και με ακραίες ακόμη μεταβολές του απαιτούμενου εργάσιμου χρόνου για παροχή σύνταξης, μείωση του μέσου συντάξιμου χρόνου, κα ι δραματική και καταστρεπτική για την οικονομία, αύξηση των συνταξιοδοτικών εισφορών, οι δυνατότητες παροχής σύνταξης περιορίζονται στο 22,08% της κανονικής σύνταξης.

Έτσι σε σχέση με το 2010, σύνταξη 3000 ευρώ μειώνεται σε 684 ευρώ,

Σύνταξη 2000 ευρώ μειώνεται σε 456 ευρώ,

Σύνταξη 1500 ευρώ μειώνεται σε 342 ευρώ,  

Σύνταξη 1000 ευρώ μειώνεται σε 228 ευρώ και

Σύνταξη 600 ευρώ μειώνεται σε 137 ευρώ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΣΙΑ Η ΕΚΟΥΣΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΚΑ, (ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ), Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΣ ΒΕΒΑΙΟ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΑΙΜΑΤΗΡΗ, ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ .

ΠΑΡΑΡΤΗΝΑ: