ΤΡΑΓΟΣ ΑΚΕΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΛΥΚΩΝ;

                   ΤΡΑΓΟΣ ΑΚΕΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΛΥΚΩΝ;

Παρακολουθώντας τα προγενόμενα των εκλογών, σιωπήσαμε, γιατί προείπαμε.  Προείπαμε ότι κριτήριο για το αληθές και το εφικτό του προεκλογικού λόγου είναι οι προτάσεις αντιμετώπισης της ‘’ρευστότητας της οικονομίας και της βιωσιμότητας του χρέους’’. Προείπαμε και αποδείξαμε με επιστημονική απλότητα, ότι η απουσία της μιας από τις δύο αυτές προϋποθέσεις καθιστά  ΤΟ ΟΛΟ, δηλαδή την οικονομική ανάκαμψη, άκρως προβληματική.

Προείπαμε ότι δεν αρκούν οι προθέσεις, ούτε οι λεγόμενες πολιτικές λύσεις, γιατί αντιμέτωπη των καλών προθέσεων και των πολιτικών αποφάσεων, είναι η οικονομική συμπεριφορά των οικονομούντων ατόμων.

Τα νομιναλιστικά τερτίπια στα οποία αυτάρεσκα προσφεύγουν όλες οι κυβερνήσεις, όπως <<εμείς γνωρίζουμε το συμφέρον των πολιτών καλύτερα, από ότι οι ίδιοι το γνωρίζουν>> ή <<εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον ….πεινασμένο, αν είναι πεινασμένος>>, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε κατάργηση του δικαιώματος επιλογής των πολιτών και κατά προέκταση της δημοκρατίας. Οδηγούν στον οικονομικό καταναγκασμό, που είναι απείρως χειρότερος του νομικού καταναγκασμού που πρεσβεύουν τα κουμουνιστικά συστήματα.

Διαγνώσαμε, αλλά σιωπήσαμε,  ότι ο προεκλογικός λόγος των απελθόντων αναφαίρετο στην επόμενη ημέρα των εκλογών. Προφανώς γνώριζαν ότι οι μέντορες της ΕΕ, είχαν αποφασίσει να εκβιάσουν την Ελλάδα, μέσω της ΕΚΤ, να εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ, φορτώνοντας τις δικές τους πολιτικές και εθνικές ευθύνες, στους πολιτικούς τους αντιπάλους.  

Γνώριζαν και απέκρυψαν, γιατί φιλοδόξησαν και ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΑΚΟΥΣΙΑ αποδέχτηκαν τον ρόλο του εφιάλτη των Μηδικών πολέμων. Άνοιξαν την πόρτα, και έσπρωξαν μέσα στην κόλαση, τους μεθυσμένους από την, με  βεβαιότητα, επερχόμενη εκλογική  νίκη της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!!  

Οι ελθόντες, με όχημα τον προεκλογικό τους λόγο περί αξιοπρέπειας, απομείωσης του χρέους, ανθρωπιστική κρίση,  δικαιοσύνη, κλπ. παρέσυραν μαζί τους μέσα στην κόλαση , ασφαλώς καλοπροαίρετα, την ΕΛΛΑΔΑ.

Και τώρα είναι υποχρεωμένοι να πολεμήσουν και να νικήσουν, ή να προσαρμοστούν στο περιβάλλον και να καταστούν τρείς καταραμένοι από ότι οι απελθόντες.   Προειδοποιούμε ότι τυχόν πισωγυρίσματα και αναιρέσεις  βασικών  εξαγγελιών, ισοδυναμούν με ενταφιασμό της ελπίδας και των έσχατων ειρηνικών προσδοκιών των πολιτών.

            Μετά τον τυχόν ενταφιασμό της έσχατης ελπίδας Η ρήξης, η καταστρεπτική ανάμεσο μας ρήξης, είναι πιθανότατο ενδεχόμενο.

 Ναι η επιτευχθείσα στο Euro group συμφωνία υπολείπεται των προσδοκιών, ήταν όμως αναγκαία για να ελευθερωθεί η Ελλάδα από την θηλιά της ρευστότητας, και ως βραχυπρόθεσμη δεν είναι καταστρεπτική.

    Όμως κατά το μέτρο που προοιωνίζει ανάλογες μελλοντικές κινήσεις, κατά το μέτρο που αναδεικνύει ανετοιμότητα,  ή άγνοια της Ελληνικής πλευράς να εφαρμόσει  τις απαιτούμενες πολιτικές, για υλοποίηση  των εξαγγελιών της, ή απροθυμία για ειρηνική ρήξη, χωρίς απεμπόληση των δικαιωμάτων που συνεπάγεται η ιδιότητα της Ελλάδας ως μέλος της Ευρωζώνης, ή μεταστροφή σε κομματικές επιλογές ή ιδεολογήματα, τότε η επιτευχθείσα συμφωνία εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους.

Κυρίως όμως, ούτε στιγμή ας μην αναλογιστεί η κυβέρνηση ότι πέτυχε να κάμψη έστω και κατά ελάχιστο τις πολιτικές θέσεις των δανειστών. Όχι, οι θέσεις τους υπάρχουν και είναι αναλλοίωτες επειδή δεν είναι δικές τους. Είναι προ πολλού σχεδιασμένες, και οι σχεδιαστές έχουν τα μέσα και την δύναμη να τις επιβάλλουν.  

Αντί  εφησυχασμού και  της απατηλής κραυγής ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕ, η κυβέρνηση ας επιστρατεύσει όλες  τις δυνάμεις της Ελλάδος και με φωνή βροντών πολλών ας αναφωνήσει το ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ.

 Θα χρειαστεί να γίνουν πολλά, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερβούμε τα ανθρώπινα για να επιβιώσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να μεταβληθούμε σε ουσία και βούληση και ενέργεια, ΕΝΑ, για να επιζήσουμε, και τούτο είναι ιστορική ευθύνη της κυβέρνησης.

Είμαστε ακόμη υποχρεωμένοι να μνησθούμε την πρόρρηση του προφήτη Δανιήλ για τον μονοκέρατο τράγο  που κατακεράτωσε τους βασιλείς της Βαβυλώνας, και όχι ακέρατοι, δηλαδή χωρίς όπλα,  να φαντασιωνόμαστε νίκες κατά των λύκων. Είμαστε υποχρεωμένοι, και μακάρι να μην χρειαστεί, να πολεμήσουμε για να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε.

Είμαστε υποχρεωμένοι, και εμείς οι πολίτες έμπρακτα να βοηθήσουμε.  Η βοήθεια  ‘’των δρόμων’’ είναι ωφέλιμη, όμως ανεπαρκής. Το διαδηλώνω και ταυτόχρονα αποσύρω τις καταθέσεις μου από τις τράπεζες, όσο μικρές και αν είναι, αποτελεί πράξη  αντικοινωνική, αντεθνική και καταστροφική για την Ελλάδα,  που τόσο όλοι αγαπάμε.

Ας επιστρέψουμε συνεπώς τις καταθέσεις μας στις τράπεζες, όσο μικρές και εάν είναι. Με τις παρούσες καταστάσεις είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία μας προς την Ελλάδα. Ας σταματήσουμε να γινόμαστε συνένοχοι αυτών που κατέστρεψαν με τις κλεψιές τους την Ελλάδα και τώρα φοβούνται να μην χάσουν τα κλεμμένα που …….με τόσο κόπο απέκτησαν.

Η ΘΗΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.           

Αποδείξαμε και θα αποδείξουμε και σήμερα, ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελληνική οικονομία, μετά από 5 χρόνια μνημονιακής ύφεσης είναι τραγικότατη, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις και αν ακόμη το χρέος απομοιωθεί κατά 50,0% 

Το δημόσιο και το εξομοιούμενο με αυτό τραπεζικό χρέος ανέρχεται σε 380 δις ευρώ περίπου. Το εθνικό εισόδημα σε τιμές βάσης ανέρχεται σε 150 δις. περίπου, μειωμένο κατά 28,0%,έναντι του 2010. Το ελάχιστο επιτόκιο δανεισμού ανέρχεται σε 1,5%.  Τα δάνεια είναι εξοφλητέα σε 30 χρόνια περίπου. Με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 5,0%, το εθνικό εισόδημα το 2045 θα ισούται με 648 δις ευρώ, το σωρευτικό εισόδημα της 30ετίας 2015-2045 θα ισούται με 9965 δις ευρώ και η σωρευτική αύξηση του εισοδήματος την ίδια περίοδο θα ισούται με 5465 δις ευρώ.  Με τα δεδομένα αυτά προκύπτουν τα ακόλουθα.

1: Με επιτόκιο δανεισμού 1,5%, το μέσο ετήσιο τοκοχρεολύσιο ανέρχεται σε 15,8 δις ευρώ, ή σε 10,5% επί του τρέχοντος εισοδήματος και σε 2,4% επί του εισοδήματος του 2045. Για να επιτευχθεί ο ετήσιος  ρυθμός ανάπτυξης 5,0% απαιτούνται νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου της τάξης των 3900 δις ευρώ. Εάν τα δανειστούμε τα ποσά αυτά τότε το χρέος χωρίς τους τόκους, το 2045 θα ανέρχεται στο 616% του εθνικού μας εισοδήματος. Για να μειωθεί το χρέος στο 70,0% του εισοδήματος, δηλαδή να σχηματιστεί στα 454 δις ευρώ, θα πρέπει η ανάπτυξη να χρηματοδοτηθεί με εγχώριους πόρους της τάξης των 3440 δις ευρώ, που μαζί με την εξόφληση του υφιστάμενου χρέους, συμποσούνται σε 3920 δις ευρώ, ή στο 72,0% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος.  

2:  Με επιτόκιο δανεισμού 0,5%, το μέσο ετήσιο τοκοχρεολύσιο ανέρχεται σε 13,7 δις ευρώ, ή σε 9,1% επί του τρέχοντος εισοδήματος και σε 2,1% επί του εισοδήματος του 2045. Για να επιτευχθεί ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης 5,0% απαιτούνται νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου της τάξης των 3900 δις ευρώ. Εάν τα δανειστούμε τα ποσά αυτά τότε το χρέος χωρίς τους τόκους, το 2045 θα ανέρχεται στο 616% του εθνικού μας εισοδήματος. Για να μειωθεί το χρέος στο 70,0% του εισοδήματος, δηλαδή να σχηματιστεί στα 454 δις ευρώ, θα πρέπει η ανάπτυξη να χρηματοδοτηθεί με εγχώριους πόρους της τάξης των 3440 δις ευρώ, που μαζί με την εξόφληση του υφιστάμενου χρέους, συμποσούνται σε 3850 δις ευρώ ή στο 70,4% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος.  

 3:  Με επιτόκιο δανεισμού 0%, το μέσο ετήσιο τοκοχρεολύσιο ανέρχεται σε 12,7 δις ευρώ, ή σε 8,4% επί του τρέχοντος εισοδήματος και σε 1,95% επί του εισοδήματος του 2045. Για να επιτευχθεί ο ετήσιος  ρυθμός ανάπτυξης 5,0% απαιτούνται νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου της τάξης των 3900 δις ευρώ. Εάν τα δανειστούμε τα ποσά αυτά τότε το χρέος χωρίς τους τόκους, το 2045 θα ανέρχεται στο 616% του εθνικού μας εισοδήματος. Για να μειωθεί το χρέος στο 70,0% του εισοδήματος, δηλαδή να σχηματιστεί στα 454 δις ευρώ, θα πρέπει η ανάπτυξη να χρηματοδοτηθεί με εγχώριους πόρους της τάξης των 3440 δις ευρώ, που μαζί με την εξόφληση του υφιστάμενου χρέους, συμποσούνται σε 3820 δις ευρώ ή στο 69,9% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος.

4:  Με επιτόκιο δανεισμού 3%, το μέσο ετήσιο τοκοχρεολύσιο ανέρχεται σε 19,4 δις ευρώ, ή σε 12,9% επί του τρέχοντος εισοδήματος και σε 3,0% επί του εισοδήματος του 2045. Για να επιτευχθεί ο ετήσιος  ρυθμός ανάπτυξης 5,0% απαιτούνται νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου της τάξης των 3900 δις ευρώ. Εάν τα δανειστούμε τα ποσά αυτά τότε το χρέος χωρίς τους τόκους, το 2045 θα ανέρχεται στο 616% του εθνικού μας εισοδήματος. Για να μειωθεί το χρέος στο 70,0% του εισοδήματος, δηλαδή να σχηματιστεί στα 454 δις ευρώ, θα πρέπει η ανάπτυξη να χρηματοδοτηθεί με εγχώριους πόρους της τάξης των 3440 δις ευρώ, που μαζί με την εξόφληση του υφιστάμενου χρέους, συμποσούνται σε 4022 δις ευρώ ή στο 73,5% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος.   

Όλα αυτά, με τον πλέον εναργέστατο τρόπο, υποδηλώνουν το ανέφικτο και ότι απαιτούνται πολλά περισσότερα, εκτός από την απομείωση του χρέους.

Α΄: Περίοδος χάριτος10 χρόνια, με μηδέν τοκοχρεολύσια, και  επιμήκυνση της εξόφλησης των δανείων κατά 10 χρόνια. Στο τέλος της 10ετίας, δηλαδή το 2025, το εισόδημα θα φθάσει τα 244 δις ευρώ, το σωρευτικό εισόδημα της 10ετίας θα φτάσει τα 1890 δις., και η σωρευτική αύξηση του, τα 390 δις ευρώ. Οι απαιτούμενες νέες επενδύσεις θα φθάσουν τα 570 δις ευρώ. και θα υπερβαίνουν σημαντικά την σωρευτική αύξηση του εισοδήματος. Συνεπώς ανέφικτη λύση.

Β’ : Περίοδος χάριτος και επιμήκυνση εξόφλησης δανείων τα 20 χρόνια. Στο τέλος του 2035, το εισόδημα θα φθάσει τα 400 δις., το σωρευτικό εισόδημα της 20ετίας τα 4960 δις. και η σωρευτική αύξηση του εισοδήματος θα φθάσει τα 1960 δις ευρώ. Οι απαιτούμενες νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου εκτιμούνται στα 1500 δις και με χρέος 70,0 επί του εισοδήματος οι απαιτούμενες εγχώριες αποταμιεύσεις εκτιμούνται σε 1220 δις. ή 62,2% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος. Συνεπώς ανέφικτη λύση.

 Γ’: Περίοδος χάριτος και επιμήκυνση εξόφλησης δανείων τα 30 χρόνια. Στο τέλος του 2045, το εισόδημα θα φθάσει τα 648 δις. το σωρευτικό εισόδημα της 20ετίας τα 9965 δις. και η σωρευτική αύξηση του εισοδήματος θα φθάσει τα 5465 δις ευρώ. Οι απαιτούμενες νέες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου εκτιμούνται στα 2998 δις και με χρέος 70,0 επί του εισοδήματος οι απαιτούμενες εγχώριες αποταμιεύσεις εκτιμούνται σε 2435 δις ή 44,5% της σωρευτικής αύξησης του εισοδήματος, που είναι με πολλή προσπάθεια εφικτή λύση. Για τα επόμενα έτη εξόφλησης των δανείων θα απαιτείται εγχώρια αποταμίευση της τάξης του 50% περίπου.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΟΤΙ:

1: Η φυσική καταστροφή του παγίου κεφαλαίου της οικονομίας είναι σημαντικότερη από αυτό καθ’ αυτό το ύψος του χρέους, και για εφικτές λύσεις απαιτείται η στροφή της παραγωγής σε μεθόδους εντάσεως εργασίας, που είναι σημαντικά δύσκολο να επιτευχθεί στα πλαίσια της ΕΕ. Ή, για να επιτευχθεί, θα πρέπει ολόκληρη η αύξηση του εισοδήματος, για 50 και πλέον χρόνια, να διατίθεται για την χρηματοδότηση νέων επενδύσεων Παγίου κεφαλαίου και εξόφληση του χρέους.

2:  Η γενναία απομείωση του χρέους θα βοηθήσει, όμως απαιτείται σημαντική αναδιάρθρωση της οικονομίας, υπέρ  επενδύσεων εντάσεως εργασίας και εξαγωγικού προσανατολισμού. Μια τέτοια πολιτική θα είναι σχετικά σε βάρος  των κρατικών επενδύσεων σε έργα υποδομής, και θα βοηθήσει σε σχετικά ταχεία αύξηση της απασχόλησης εργατικού δυναμικού.

3: Γενικά, απαιτούνται πολλά και περίτεχνα. Αφού συνειδητοποιηθεί ότι η Ελλάδα με τις υπάρχουσες καταστάσεις δεν μπορεί να επιβιώσει έξω από το ευρώ αλλά ούτε και μέσα στο ευρώ, με το υπάρχον Ευρωπαϊκό νομισματοπιστωτικό σύστημα,  θα πρέπει να τολμήσει.  Σε πλήρη συνεννόηση με τους εταίρους της,   να της επιτραπεί να υιοθετήσει σύστημα διπλού εθνικού νομίσματος, που θα της επιτρέψει να έχει διαφορετικό επίπεδο αμοιβών από τον μέσο όρο της ΕΕ, και να αναδιαρθρώσει την παραγωγική της διαδικασία σε μεθόδους παραγωγής εντάσεως εργασίας. Η πολιτική του διπλού νομίσματος είναι μονόδρομος για την Ευρώπη αν θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει ως Ενωμένη Δημοκρατική Ευρώπη.